Εὐθὺς ὅμως ὡς ὁ μακάριος οὗτος Ἅγιος Βάρβαρος κατῆλθεν ἐκ τοῦ πλοίου εἰς το Νησὶ κατώρθωσε νὰ εἰσέλθῃ ἐντὸς λάκκου καὶ ἐκεῖ ἐκρύφθη. Ἔπειτα βαδίζων κατὰ τὴν νύκτα ἔφθασεν εἰς σπήλαιον κείμενον πλησίον χωρίου τινὸς καλουμένου Τρύφων. Εἰς τὸ σπήλαιον δὲ αὐτὸ ἔμεινε σκοπεύων νὰ διέλθῃ ἀσκητικὴν πολιτείαν. Τοιουτοτρόπως λοιπὸν ὁ Ὅσιος Βάρβαρος ἔγινεν ἄφαντος ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς. Τοῦτο δὲ διὰ τῆς θείας δυνάμεως καὶ βοηθείας ἐπέτυχε. Διότι ποῖος δὲν ὁμολογεῖ, ὅτι ἂν δὲν εἶχε τὸν Χριστὸν συνεργὸν καὶ βοηθὸν τῆς ἐλευθερίας, δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ φύγῃ δεδεμένος; Τίς θὰ ἠδύνατο νὰ κρυβῇ ἀπὸ τοσοῦτον πλῆθος, χωρὶς τὴν σκέπην τοῦ Θεοῦ; Ἐκεῖνοι οἵτινες κατηρήμωσαν τόσας καὶ τόσας χώρας καὶ πολλοὺς ἐλευθέρους ἀνθρώπους ᾐχμαλώτισαν, δὲν θὰ ἠδύναντο νὰ κρατήσουν ἕνα καὶ μόνον ἄνθρωπον, μάλιστα δοῦλον καὶ δέσμιον; Ὅθεν ἐκαυχῶντο ὡς νικηταὶ πόλεων καὶ ὑφ’ ἑνὸς μόνον ἀνθρώπου ἐνικήθησαν. Καὶ ἐνικήθησαν μάλιστα οἱ τύραννοι ὑπὸ τοῦ τυραννουμένου, οἱ ἐλεύθεροι ὑπὸ τοῦ αἰχμαλώτου, οἱ δυνατοὶ ὑπὸ τοῦ ἀσθενοῦς. Ὤ! πόσην δύναμιν ἐνέχει ἡ εἰς Χριστὸν ἐλπίς, οὐδεμία δὲ ἄλλη ἀσφαλῶς ὑπάρχει ἰσχυροτέρα βοήθεια.
Φεύγει λοιπὸν ὁ Ἅγιος καὶ οὐδεὶς δύναται νὰ καταδιώξῃ αὐτόν. Καὶ οὔτε εἰς αὐθεντικὸν οἶκον μεταβαίνει διὰ νὰ κρυβῇ, οὔτε εἰς περιτειχισμένην πόλιν σπεύδει νὰ εἰσέλθῃ, ἀλλὰ παραμένει εἰς τὴν ἔρημον ἐντὸς ἑνὸς ταπεινοῦ σπηλαίου. Διὰ νὰ ἀποφύγῃ δὲ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων δὲν ἀποκαλύπτεται εἰς οὐδένα, ἀλλὰ πεινᾷ καὶ τρέφεται ἐκ τῶν χόρτων τῆς γῆς. Διψᾷ καὶ ἀναζητεῖ ὕδωρ εἰς τὴν ἔρημον διὰ νὰ σβέσῃ τὴν φλόγα τῆς σαρκὸς καὶ ὄχι οἶνον, ὅστις χαροποιεῖ τὴν φλόγα τῆς καρδίας τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἔτι μᾶλλον αὐξάνει τὴν φλόγα τῆς δίψης, ὑπακούων μᾶλλον εἰς τὸν Χριστὸν λέγοντα· «Σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ εἴσελθε εἰς τὸ ταμεῖον σου, καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ Πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῶ, καὶ ὁ Πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ» (Ματθ. ϛ’ 6). Εἰσήρχετο εἰς τὸ σπήλαιον καὶ προσηύχετο κατ’ ἰδίαν, ἀλλ’ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἀντιδοξάζων τοὺς αὐτὸν δοξάζοντας, ἐφανέρωσε τοῦτον τὸν Ἅγιον εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ ἔχωμεν καὶ ἡμεῖς, κατὰ τούτους τοὺς δυστυχεστάτους καιρούς, μεγάλην παρηγορίαν καὶ νὰ πιστεύσωμεν, ὅτι ἡ εἰς Χριστὸν ἐλπὶς λυτρώνει τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ παντὸς κινδύνου.