αὐτοὶ οἱ δύο Ἀπόστολοι, Πέτρος καὶ Παῦλος, εἶναι οἱ δύο μεγάλοι φωστῆρες, ὁ Ἥλιος καὶ ἡ Σελήνη, οἱ λαμπροὶ τῶν ἀνθρώπων προστάται, καὶ οἱ ἕτοιμοι τῶν ἁμαρτανόντων μεσῖται· οἱ ἀδιάσειστοι πύργοι τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἄπαυστοι φύλακες τῆς ἡμῶν σωτηρίας. Διὰ τοὺς τοιούτους ἔσται σήμερον ἐγκώμιον· ὅθεν καὶ ὑμεῖς προσέχετε μὲ εὐλάβειαν εἰς τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, καὶ μὲ ἀγάπην εἰς τοὺς ἰδικούς μου λόγους, καὶ θέλετε ἀκούσει, ὅτι οἱ δύο Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος εἶναι καὶ λέγονται δύο φωστῆρες μεγάλοι τῆς Ἐκκλησίας.
Πρῶτος ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους, ὅπου ἐγνώρισε Θεὸν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ ἐφανέρωσεν εἰς τὸν κόσμον τὸ φῶς τῆς τοιαύτης θεογνωσίας, ἦτο ὁ μακάριος Πέτρος, ἡ πέτρα τῆς πίστεως, τὸ θεμέλιον τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ ἀρραγέστατος στῦλος τῆς εὐσεβείας. Διότι αὐτὸς μόνος τὸν ἐπίστευσε Θεόν, αὐτὸς μόνος τὸν ὡμολόγησε παρρησίᾳ Υἱὸν Θεοῦ. «Ραββί, σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος». Ὡμολόγησαν καὶ ἄλλοι τὸν Χριστὸν ὡς Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ὡς ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι τοῦ πλοίου, ὅταν εἶδον τὴν θάλασσαν γαληνιῶσαν καὶ ἥσυχον, «ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ» λέγοντες, ὡς ὁ Ναθαναήλ, ὅταν τοῦ ἐφανέρωσεν ὁ Χριστός, ὅτι πρὶν νὰ τὸν φωνήσῃ ὁ Φίλιππος, ὢν καρδιογνώστης Θεός, τὸν εἶδεν, ὅπου ἔστεκεν ὑπὸ κάτω ἀπὸ τὴν συκῆν· «Ραββί, σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ»· ἀλλ’ αὐτοὶ πάλιν μὲ ἀμφιβολίαν, διστάζοντες, τὸν ὠνόμαζον πότε ὡς τὸν Πρόδρομον, πότε ὡς τὸν Ἠλίαν, πότε ὡς τὸν Ἱερεμίαν, καὶ ἄλλους ἀπὸ τοῦ παλαιοῦ νόμου. «Τίνα μὲ λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι (ἐρωτᾷ ὁ Διδάσκαλος τοὺς μαθητὰς) τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου; οἱ μὲν Ἰωάννην τὸν Βαπτιστὴν (εἶπον), ἄλλοι δὲ Ἠλίαν, ἕτεροι δὲ Ἱερεμίαν, ἢ ἕνα τῶν Προφητῶν». Ἀλλὰ σεῖς, ὦ Μαθηταί μου (πάλιν ὁ Ἰησοῦς μου Χριστὸς) τίνα μὲ λέγετε εἶναι; Ἂν οἱ Ἑβραῖοι καὶ ὁ κοινὸς τῶν ἀνθρώπων λαὸς δὲν ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς διανοίας διὰ νὰ μὲ γνωρίση εἰς τόσα θαυμάσια ὅπου κάμνω, σεῖς πῶς μὲ ὁμολογεῖτε; πῶς μὲ πιστεύετε;
Λαμβάνων τὸν λόγον ὁ Πέτρος, ὡς προθυμότερος τῶν λοιπῶν Ἀποστόλων, ρίπτει κάθε ἀμφιβολίαν καὶ δυσπιστίαν τῶν ἄλλων ὀπίσω, δεικνύει τὴν μαρτυρίαν καὶ φωνάζει ἐνώπιον πάντων· Διδάσκαλε (βλέπετε, Χριστιανοί, τὴν ὁμολογίαν καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Ἀποστόλου πρὸς τὸν Διδάσκαλον) Κύριε, Σὺ εἶσαι ὁ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ὁ ὁμοούσιος καὶ ἐνυπόστατος αὐτοῦ θεῖος Λόγος, τὸ ἀνέσπερον φῶς τοῦ ἀναιτίου φωτός, τὸ ἀπαύγασμα τῆς τοῦ Πατρὸς οὐσίας,