Φθάσαντες ἐκεῖ μετὰ βίας, ἀπέθεσαν τὸ ἅγιον λείψανον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἀφήσας δὲ ο Πρῖμος στρατιώτας νὰ τὸ φυλάττωσι, διὰ νὰ μὴ ἁρπάσῃ τις μέρος ἐξ αὐτοῦ, αὐτὸς μὲν ἔστρεψεν εἰς τὸν Λυσίμαχον, ἡ δὲ Βρυένη ὡς εἶδεν οὕτω κατακεκομμένον τὸ σῶμα τῆς Μάρτυρος, ὀλιγοψυχήσασα ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν, καὶ μετὰ ὥραν πολλὴν ἐσηκώθη καὶ τὸ ἐνηγκαλίζετο λέγουσα. «Οὐαί μοι, θύγατερ ὅτι σήμερον ὑστερήθημεν τῆς γλυκυτάτης παρουσίας σου καὶ δὲν ἔχομεν ἄλλον διδάσκαλον νὰ μᾶς ἀναγινώσκῃ τὰς βίβλους τόσον ἐπιμελέστατα». Τότε ἦλθον καὶ αἱ ἄλλαι Μοναχαὶ κλαίουσαι· ἀλλὰ πλέον ἀπὸ ταύτας ἐθρήνει ἡ εὐλαβὴς Ἱερεία λέγουσα· «Οἴμοι, γλυκυτάτη μου Φεβρωνία, ποίαν ἀμοιβὴν νὰ σοῦ δώσω, διὰ τὴν μεγίστην εὐεργεσίαν, ὅπου μοῦ ἔκαμες νὰ μὲ ἐξαγάγῃς ἀπὸ τὸ σκότος τῆς ἀγνωσίας, πάνσοφε; Ἂς προσκυνήσω τοὺς ἁγίους πόδας σου, ποὺ ἐπάτησαν τὴν κεφαλὴν τοῦ ὄφεως· ἂς φιλήσω τὰς πληγὰς τῶν ἁγίων μελῶν σου, διὰ τῶν ὁποίων ἡ ψυχή μου ἰάθη· ἂς στεφανώσω μὲ ἄνθη ἐγκωμίων τὴν σεβασμίαν κορυφήν σου, ἥτις ἔστεψε τὸ γένος μας μὲ τὸ κάλλος τῶν ἀγώνων σου.

Αὐτὰ καὶ ἕτερα περισσότερα ἔλεγον ὅλαι αἱ ἀδελφαί, ἕως οὗ ἔφθασεν ὁ καιρὸς τοῦ ἑσπερινοῦ, ὅπου εἶχον τάξιν νὰ ἀναγινώσκουν τὴν ἀκολουθίαν των, καὶ τότε μᾶλλον ἐπλήθυναν ὅλαι τὰ δάκρυα λέγουσαι: «Ἀδελφὴ Φεβρωνία, ὁ καιρὸς τῆς προσευχῆς ἔφθασε, καὶ σήκω νὰ ἀναγνώσῃς τὴν ἀκολουθίαν μὲ τὴν εὔλαλον γλῶσσάν σου». Τότε πάλιν ἡ Θωμαῒς ἔλεγε ταῦτα, πικρῶς δακρύουσα. «Ἠξεύρομεν ὅλαι ὅτι δὲν παρέβης καμμίαν ἐντολὴν τῆς Ἡγουμένης οὐδέποτε, καὶ τώρα διατί δὲν μᾶς ὑπακούεις, ἠγαπημένη ἀδελφὴ καὶ κυρία μας, νὰ ἐγερθῇς νὰ ἀναγνώσῃς τὴν ἐνάτην, κατὰ τὸ σύνηθες;». Ταῦτα λέγουσαι, ἔγινε θρῆνος καὶ σύγχυσις. Καὶ τότε ἤνοιξαν τὴν θύραν τῆς Μονῆς νὰ εἰσέλθουν, ὅσοι συνήχθησαν ἀπὸ τὰ περίχωρα, Ἱερεῖς καὶ μονάζοντες, οἵτινες ἔκαμαν ἀγρυπνίαν ὁλονύκτιον ἱστάμενοι ἕως τὸ πρωΐ, μὲ ὑμνῳδίας τῷ Κυρίῳ ψάλλοντες.

Ὁ δὲ Λυσίμαχος εἶπε πρὸς τὸν κόμητα. «Ἐγώ, ἠγαπημένε μου, Πρῖμε, ἀπὸ τὴν σήμερον ἀποτάσσομαι την πλάνην τοῦ πατρός μου, μὲ ὅλην τὴν περιουσίαν του, καὶ πιστεύω εἰς τὸν Δεσπότην μου Ἰησοῦν Χριστόν». Τοῦ λέγει ὁ Πρῖμος· «τὸ ὅμοιον κάμνω καὶ ἐγώ, κύριέ μου. Ἀναθεματίζω τὸν Διοκλητιανὸν μὲ ὅλους του τοὺς θεούς, καὶ ὑποτάσσομαι τῷ Χριστῷ ἐξ ὅλης καρδίας μου».