Τοῦτο τὸ θαυμάσιον βλέποντες οἱ ἀσεβεῖς ἐκεῖνοι βοηθοὶ τοῦ Ἑβραίου καὶ μὴ ἔχοντες τί νὰ πράξουν, κατεσκεύασαν ἓν θανατηφόρον φάρμακον καὶ πείθουσι τὸν βασιλέα, ἵνα προστάξῃ τὸν Πατριάρχην νὰ πίῃ αὐτό, προβάλλοντες αἰτίαν, ὅτι καὶ τοῦτο ὑπάρχει γεγραμμένον εἰς τὸ Εὐαγγέλιον. Δεξάμενος καὶ ταύτην τὴν βασιλικὴν προσταγὴν ὁ ἁγιώτατος Πατριάρχης Ἰωακεὶμ ἔπιεν ἀδιστάκτως τὸ θανατηφόρον ἐκεῖνο φάρμακον ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ οὐδὲν ἔπαθε κακόν. Εἶτα πλύνας τὸ ποτήριον, ἔδωκε καὶ εἰς τὸν Ἑβραῖον τὸν τοῦτο κατασκευάσαντα νὰ πίῃ, ὅστις, διὰ προσταγῆς καὶ βίας βασιλικῆς τοῦτο πιών, εὐθὺς κακῶς ὁ κακὸς ἀπέθανε.
Ταῦτα τὰ δύο μεγάλα θαυμαστὰ ἰδὼν ὁ βασιλεὺς καὶ λίαν θυμωθείς, εὐθὺς ἐπρόσταξε καὶ ἀπεκεφάλισαν τόν τε Ὑπουργὸν καὶ τὸν Γραμματέα· ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς Ἑβραίους ἠθέλησε προσέτι νὰ ἀφανίσῃ, ἐὰν μὴ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης ἐμεσίτευεν· ἔδωκε δὲ εἰς αὐτοὺς μόνην διὰ τοῦτο ποινήν, ἵνα φέρωσι τὸ ὕδωρ τοῦ Νείλου ποταμοῦ ἐντὸς τῆς πόλεως Καΐρου δι’ ἰδίων ἐξόδων· ὅπερ καὶ ἐποίησαν κατασκευάσαντες μεγίστους καμαροειδεῖς ὑδραγωγούς, οἵτινες ἕως τὴν σήμερον φαίνονται. Ἐξ ἐναντίας δὲ ὁ βασιλεὺς τὸν Πατριάρχην ἐδόξασε μεγάλως καὶ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς ἐτίμησε. Προσέτι καὶ αὐτὸς ὁ βασιλεὺς γενόμενος Χριστιανὸς καὶ ἀναχωρήσας κρυφίως τῆς πόλεως, ἐμόνασεν εἰς τὸ Σιναῖον ὄρος.
Αὐτὰ λοιπὸν τὰ θαύματα μαθὼν ὁ προρρηθεὶς Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως θεῖος Νήφων, εὐθὺς ἀπέστειλεν εἰς τὸν Πατριάρχην Ἀλεξανδρείας τὸν Ἐπίσκοπον Ρενδίνης Κύριον Ἀκάκιον, περὶ τοῦ ὁποίου ἀνωτέρω ἀνεφέραμεν, ὁμοῦ καὶ τὸν Ὅσιον τοῦτον Θεόφιλον καὶ ἄλλους τινάς, ἵνα μάθωσι καταλεπτῶς καὶ πληροφορηθῶσι καλύτερον τὰ γενόμενα. Ἔγραψε δὲ καὶ γράμματα εἰς τὸν Ἀλεξανδρείας Πατριάρχην ὁ Ἅγιος Νήφων, διὰ τῶν ὁποίων πρῶτον μὲν ηὐχαρίστει τὸν Θεόν, τὸν ἐπακούσαντα καὶ ἐνεργήσαντα δι᾽ αὐτοῦ τοιαῦτα θαυμάσια, ὥστε νὰ μὴ καταισχυνθῇ τὸ γένος τῶν Χριστιανῶν· δεύτερον δὲ παρεκάλει αὐτὸν νὰ δεχθῇ εὐμενῶς τοὺς ἀπεσταλμένους.