Ἐν ἔτει χιλιοστῷ τετρακοσιοστῷ ὀγδοηκοστῷ ἕκτῳ ἀπὸ Χριστοῦ συνέβη θανατικὸν μέγα εἰς τὴν Αἴγυπτον· διὸ εἷς ἰατρὸς Ἑβραῖος, ἔχων ὁ μιαρὸς μεγάλην ἔχθραν καὶ φθόνον κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ἐκήρυττεν εἰς ὅλους τοὺς Τούρκους καὶ διεφήμιζεν, ὅτι ἡ αἰτία τοῦ θανατικοῦ εἶναι οἱ Χριστιανοί, ὡς ποιοῦντες μαγείας καὶ γοητείας, βάλλοντες ἓν ξύλον εἰς τὰ ὕδατα καὶ ραντίζοντες καὶ τούτου ἕνεκα ἀκολουθεῖ τὸ θανατικόν. Ἡ φήμη αὕτη διαδοθεῖσα εἰς ὅλους τοὺς Τούρκους, ἔφθασε καὶ ἕως τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου Μέλεκ Μήναζ, ὅστις, ἂν καὶ ὑπῆρξεν Ὀθωμανός, ἠγάπα ὅμως καὶ ἐσέβετο κατὰ πολλὰ τὸν ἁγιώτατον Πατριάρχην, τόσον διὰ τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ, ὅσον καὶ διὰ τὴν φρόνησιν καὶ ἁγιότητα. «Οἶδε γάρ» (κατὰ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον) «καὶ πολέμιος θαυμάζειν ἀνδρὸς ἀρετήν». Ὅθεν δὲν ἠθέλησε νὰ ἐνοχλήσῃ περὶ τούτου οὔτε τὸν Πατριάρχην οὔτε τοὺς Χοιστιανούς. Ὁ θεοκατάρατος ὅμως Ἑβραῖος, ἰδὼν ὅτι οὐδὲν κατώρθωσεν ἐκ τῆς τοιαύτης ψευδοῦς φήμης καὶ συκοφαντίας, μετεχειρίσθη ἄλλον τρόπον καὶ ἄλλην μέθοδον.
Ὁ ὑπουργὸς τοῦ βασιλέως ἔτυχε νὰ εἶναι ἐξ Ἑβραίων Ἀγαρηνός· τοῦτον λοιπὸν τὸν ὑπουργόν, ὁμοῦ καὶ τον γραμματέα τῆς αὐλῆς, καταπείσας ὁ παγκάκιστος ἐκεῖνος Ἑβραῖος, ἔφερεν αὐτοὺς εἰς τὴν γνώμην αὐτοῦ. Αὐτοὶ δὲ πάλιν οἱ δύο, ὑπέρμαχοι ὄντες τῆς ἀσεβείας καὶ ἐχθροὶ τῆς εὐσεβείας, κατέπεισαν διὰ διαφόρων τρόπων τὸν βασιλέα καὶ ἔπεισαν αὐτόν, ἵνα κινηθῇ κατὰ τοῦ Πατριάρχου τῶν Χριστιανῶν. Ὅθεν διὰ βασιλικῆς προσταγῆς παρεστάθη ὁ Πατριάρχης εἰς τὴν αὐλήν· γενομένης δὲ ἐκτεταμένης διαλέξεως περὶ πίστεως, ἀνέφεραν οἱ ἀσεβεῖς τὸ τοῦ Σωτῆρος ρητόν, τό: «Ὁ ἔχων πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖ τῷ ὄρει τούτῳ. Μετάβηθι ἐντεῦθεν, καὶ μεταβήσεται». Τούτου ἀκούσας ὁ βασιλεύς, ἐπέβαλεν ὁρισμὸν εἰς τὸν Πατριάρχην, ἵνα ποιήσῃ τὸ τοιοῦτον θαῦμα, εἰς ἔνδειξιν τῆς αὐτοῦ πίστεως. Ὅθεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Κύριος Ἰωακείμ, ἔχων πίστιν ἀδίστακτον εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἐδέχθη εὐθὺς τὸ βασιλικὸν πρόσταγμα καὶ προετοιμασθεὶς τριημέρως διὰ νηστείας καὶ προσευχῆς, αὐτός τε καὶ ὅλον τὸ ποίμνιον αὐτοῦ, ἐποίησε τὸ μέγα ἐκεῖνο καὶ φοβερὸν θαῦμα, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν, μετατοπίσας τὸ ἀπέναντι ἐκεῖσε ὄρος, ὅπερ καὶ ἕως τῆς σήμερον φαίνεται καὶ ὀνομάζεται τουρκιστὶ «ντοὺρ ντὰγ» (στῆθι ὄρος).