Τῇ Η’ (8ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ.

Συνηθροίσθη λοιπὸν ὅλη ἡ πόλις, χαίροντες διὰ τοῦτο. Καὶ ὡς ἔφθασαν πρὸ τοῦ ναοῦ, εἰσῆλθε μόνος ὁ Ἅγιος, εἰπὼν πρὸς τοὺς ἄρχοντας· «Μείνατε ἔξω διὰ νὰ κάμω προσευχὴν μόνος μου μετὰ δακρύων, ἵνα μὲ συγχωρήσωσιν οἱ θεοὶ διὰ τὴν ὕβριν μου πρὸς αὐτοὺς καὶ τότε νὰ ἔλθετε καὶ σεῖς». Ὅθεν ἐκεῖνοι ἔμειναν ἔξω. Κλείσας δὲ τὰς θύρας τοῦ ναοῦ ὁ Ἅγιος, ἐστάθη κατ’ Ἀνατολὰς καὶ ὑψώσας πρὸς τοὺς οὐρανοὺς τὰ αἰσθητὰ καὶ νοητὰ ὄμματα ηὔχετο οὕτως· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ μονογενὲς τοῦ ἀοράτου Πατρός, ὁ κτίσας ὅλον τὸν κόσμον δι’ ἑνὸς λόγου ὡς Παντοδύναμος, Αὐτὸς καὶ τώρα ἅπλωσον τὴν παντουργὸν χεῖρά Σου καὶ σύντριψον τὰ μιαρὰ ταῦτα τῶν ψευδωνύμων θεῶν ἀγάλματα, διὰ νὰ μὴ πλανῶσι τὸ πλάσμά Σου καὶ διὰ νὰ καταισχυνθῇ ὁ βασιλεὺς μετὰ τοῦ ἡγεμόνος καὶ νὰ γνωρίσουν ὅλοι, ὅτι Σὺ μόνος εἶσαι Θεὸς ἀληθὴς καὶ Βασιλεὺς αἰώνιος καὶ ἀθάνατος». Ταῦτα δὲ εἰπών, ἐτύπωσε τὸν Σταυρὸν εἰς τὸν ἀέρα καὶ ἁρπάσας ἀπὸ τὴν δεξιὰν τὸν Ἀπόλλωνα κατεθρυμμάτισεν αὐτόν, εἰπὼν καὶ ταῦτα· «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μου, διαλυθῆτε πάντα καὶ γίνετε ὕδωρ διὰ νὰ φύγετε ἀπὸ τὸν ναὸν τοῦτον, ἀνίσχυρα». Εὐθὺς τότε, ὦ τοῦ θαύματος! Κατέπεσαν πάντα τὰ ξόανα, τριάκοντα τὸν ἀριθμόν, καὶ ἐγένοντο ὕδωρ ὅπερ ἐχύνετο ἀπὸ τὴν θύραν εἰς τὰ ἔξω.

Ἰδόντες οἱ παρεστῶτες τοῦτο τὸ θαυμάσιον ἐξέστησαν καὶ ἐκραύγαζον· «Ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν, βοήθει μας». Ἐξόχως δὲ οἱ στρατιῶται, οἱ συνοδεύοντες τὸν Ἅγιον, μετὰ τῶν δύο δικαστῶν, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν. Τούτους ἤθελε νὰ θανατώσῃ ὁ τύραννος ἀλλὰ ἀφῆκεν αὐτοὺς ἕως τὴν ἄλλην ἡμέραν, διὰ νὰ καλέσῃ πρὸς ἀσφάλειάν του πολλοὺς στρατιώτας, ἐπειδὴ ἐφοβήθη μήπως αὐτοὶ τὸν φονεύσουν ὡς ἄδικον. Ἐπρόσταξε δὲ καὶ ἐφυλάκισαν πάλιν τὸν Ἅγιον. Κατὰ δὲ τὴν νύκτα οἱ δικασταὶ μετὰ τῶν στρατιωτῶν μετέβησαν κρυφίως πρὸς τὸν Ἅγιον καὶ εἶπον εἰς αὐτὸν νὰ τοὺς βαπτίσῃ, διότι ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν ἐξ ὅλης καρδίας. Ὁ Ἅγιος τότε ἐχάρη, καὶ παρεκάλεσε τὸν φύλακα, ὅστις καὶ ἐξήγαγεν αὐτὸν ἐκ τῆς φυλακῆς, ὑποσχεθέντα νὰ ἐπιστρέψῃ πρὶν ἐξημερώσῃ. Καὶ μεταβὰς μετ’ αὐτῶν εἰς τὸν Ἐπίσκοπον, ὅστις ἐκαλεῖτο Λεόντιος, εἶπεν εἰς αὐτὸν νὰ τοὺς βαπτίσῃ καθὼς ἐβάπτισε καὶ αὐτὸν πρότερον. Ὁ δὲ Ἀρχιερεὺς ἐκατήχησεν αὐτοὺς καὶ ἐβάπτισεν ἅπαντας, κοινωνήσας καὶ διὰ τῶν Θείων Μυστηρίων.