Ταῦτα ἀκούσασα ἐκείνη, ὡς φρονίμη, ἀνεχώρησεν ἥσυχα πρὸς τὰ ἴδια, παρῆλθον ὅμως ἐν τῷ μεταξυ ἡμέραι πολλαί, καὶ ὁ διαληφθεὶς Ἱερομόναχος ἐκεῖνος Ἰωσήφ, εὑρισκόμενος ἐκεῖ, ἐπέτυχε τὸν καιρὸν καὶ ἔκλεψε τὸν θησαυρόν, ἔφυγε δὲ χωρὶς νὰ πάρουν εἴδησιν οἱ ἐντόπιοι· φεύγων δὲ ὁ Ἰωσὴφ μὲ τὸ ἅγιον λείψανον κρυφίως, ἐφανερώθη ἀπὸ τὸ μύρον ὅπου ἔσταζεν ἀπὸ αὐτό, καὶ ἀπὸ τὰ θαύματα ὅπου ἐγίνοντο εἰς τὸν δρόμον. Διότι μία γυνὴ δαιμονιζομένη ἐφέρετο εἰς τὸν δρόμον ἀπὸ μερικούς, ἔτυχε δὲ νὰ εὑρεθῇ ἐκεῖ ὅπου ἦτο τὸ ἅγιον λείψανον· τότε ἠγριώθη τὸ δαιμόνιον καὶ ἔκαμε τὴν γυναῖκα νὰ φωνάζῃ, ὑβρίζουσα τὸν Ἅγιον καὶ πηδῶσα ἀτάκτως· καὶ οὕτως ἐξῆλθε διωχθὲν ὑπὸ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔμεινε δὲ ὑγιὴς ἡ γυνή, καὶ ἔστρεψεν εἰς τὸν οἶκόν της, δοξάζουσα τὸν Κύριον. Καὶ ἄλλη τις παρθένος, ἔχουσα φοβερὸν πάθος, εὐθὺς ὡς ἐπλησίασεν εἰς τὸ ἅγιον λείψανον μετὰ πίστεως ἔλαβε τὴν ἴασιν.
Τοιουτοτρόπως θαυματουργῶν ὁ Ἅγιος, ἀπεδόθη εἰς τοὺς γονεῖς του δῶρον πολύτιμον. Τότε ἐκείνη ἡ θεοφιλὴς μήτηρ μετὰ πόθου, ὡς φιλότεκνος, ἔκαμε θήκην ἀργυρᾶν τοῦ ἱεροῦ λειψάνου, τὸ ὁποῖον κατέθεσεν εἰς τὸν περικαλλῆ Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τὸν ὁποῖον εἶχε κτίσει πρότερον. Ἔγινε δὲ ἡ τοῦ θείου λειψάνου μετακομιδὴ εἰς Κωνσταντινούπολιν καὶ κατάθεσις αὐτοῦ ἐν τῷ Ναῷ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τὴν ἕκτην (6ην) τοῦ παρόντος Ἰουλίου. Ἐγίνοντο δὲ καὶ ἐκεῖ καθ’ ἑκάστην ἄπειρα θαύματα. Τοιαύτην καὶ τοσαύτην χάριν ἔλαβεν ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος παρὰ Θεοῦ, διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς ἐλεημοσύνης· διότι περισσοτέραν προθυμίαν εἶχεν αὐτὸς εἰς τὸ νὰ δίδῃ παρὰ ἐκεῖνοι, ὅπου ἐζητοῦσαν, εἰς τὸ νὰ λαμβάνουν· ἔσπειρεν ὁ μακάριος ἐπ’ εὐλογίαις, ἐδῶ πρόσκαιρα, καὶ τώρα θερίζει τοὺς καρποὺς μυριοπλασίους αἰώνια εἰς τὴν οὐράνιον Βασιλείαν, ἧς ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς τῇ πρεσβείᾳ τοῦ αὐτοῦ τρισμάκαρος Εὐδοκίμου. Ἀμήν.