Τότε οἱ ἐκεῖ παρευρεθέντες, εὐλαβούμενοι τὴν παραγγελίαν τοῦ Ἁγίου, ὄχι μόνον τοῦ ἄφησαν τὰ φορέματα ὅπου ἐφόρει, ἀλλὰ καὶ τὴν κλίνην ὅπου ἐκοιμᾶτο, ἥτις ἦτο κατεσκευασμένη ἀπὸ ξύλα καὶ μόνον, αὐτήν, καθὼς ἦτο, τὴν ἔρριψαν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου. Ἀλλὰ δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ κρυφθῇ ὁ ἥλιος εἰς τὸ νέφος, οὔτε ὁ λύχνος ὑπὸ τὸν μόδιον· διότι ὅσον αὐτὸς ὁ τρισμακάριος ἐκρύπτετο, τοσοῦτον ὁ Κύριος τὸν ἐφανέρωνε διὰ τὴν ὠφέλειαν τῶν πολλῶν· διότι, Ἠλίας τις ὀνόματι, εἶχε δαιμόνιον φοβερόν, ἀφοῦ δὲ παρῆλθον πολλαὶ ἡμέραι μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἁγίου, ἔτυχε νὰ διέλθῃ ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο, ὅπου ἔκειτο τὸ ἅγιον λείψανον, εὐθὺς δὲ τότε τὸ δαιμόνιον ἤρχισε καὶ ἐβασάνιζε τὸν Ἠλίαν, καὶ τινάσσον αὐτὸν μὲ μεγάλους σπαραγμοὺς τὸν ἔρριψεν εἰς τὴν γῆν ὡς νεκρὸν καὶ οὕτως ἐξῆλθε καὶ ἠλευθερώθη ὁ ἄνθρωπος. Διὰ νὰ δοξάσῃ λοιπὸν ὁ Κύριος τὸν δοῦλόν του, διεδόθη ὡς διὰ σάλπιγγος τοῦτο τὸ θαῦμα ὅπερ ἔγινεν εἰς τὸν Ἠλίαν, εἰς πολλὰ μέρη, καὶ ἤρχετο πλῆθος πολύ, φέροντες ἀσθενεῖς ἀπὸ διάφορα πάθη καὶ ἰατρεύοντο εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου.
Γυνή τις εἶχε παιδίον, τὸ ὁποῖον ἦτο παράλυτον καὶ ἀπὸ τὰς δύο χεῖρας καὶ μὴ δυνάμενον νὰ τὰς κινήσῃ παντάπασιν· εὐθὺς δὲ ὡς ἦλθεν εἰς τὸ μνῆμα τοῦ Ἁγίου ἐκείνην τὴν ἡμέραν, ἰατρεύθη. Καὶ ἄλλο πάλιν παιδίον ἦτο παράλυτον, ὄχι μόνον κατὰ τὰς χεῖρας, ἀλλὰ καὶ κατὰ τοὺς πόδας, τὸ ὁποῖον ἐλθὸν μὲ τὴν ὁμοίαν πίστιν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, ἔλαβε καὶ τὴν ὑγείαν ὁμοίαν μὲ τὸ πρῶτον παιδίον. Ἀκόμη καὶ ἡ κανδήλα τοῦ Ἁγίου ἦτο μία βρύσις τῶν ἰάσεων· διότι εὐθὺς ὡς ἐχρίοντο οἱ ἀσθενεῖς μὲ τὸ ἔλαιον τῆς κανδήλας, ἐθεραπεύοντο. Ἄλλη δὲ γυνή, ἔχουσα πνεῦμα ἀκάθαρτον, εὐθὺς ὡς ἤγγισεν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, ἔφυγε τὸ δαιμόνιον. Καὶ ἄλλη πάλιν γυνή, βασανιζομένη ἀπὸ χρόνων ἱκανῶν ἀπὸ δεινὸν καὶ ἀνίατον πάθος, ἐπῆγε μετὰ πίστεως εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, καὶ λαμβάνουσα χῶμα τὸ ἀνέμιξε περισσότερον μὲ τὰ δάκρυά της παρὰ μὲ τὸ νερὸν καὶ τὸ ἔκαμε λάσπην, ἀλείψασα δὲ μὲ αὐτὴν τὸ πάθος ἔλαβεν εὐθὺς τὴν ποθουμένην ὑγείαν της.
Τοῦτο τὸ χῶμα, τὸ ἀπὸ τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, ὄχι μόνον ἐνήργει εἰς ἐκείνους ὅπου ἐπήγαινον ἐκεῖ, ἀλλὰ καὶ εἰς ἐκείνους ὅπου ἦσαν μακράν, ἢ δὲν ἠδύναντο νὰ ὑπάγουν· διότι ἐστέλλετο τοῦτο εἰς τοὺς ἀσθενεῖς καὶ ἐχρίοντο μὲ αὐτὸ καὶ ὁ καθεὶς ἐλάμβανε, κατὰ τὴν πίστιν καὶ τὴν ὑγείαν του. Καὶ τοῦτο ἀκόμη ἦτο χάριτος ὑπερβολὴ εἰς τοῦτον τὸν Ἅγιον, ἐπειδὴ εὐθὺς ὡς ἐχρίοντο οἱ ἀσθενεῖς καὶ ἐπεκαλοῦντο τὸ ὄνομά του, εὐθὺς ἐθεραπεύοντο.