Ἠξεύρομεν ὅλοι ὅτι εἰς τὰ νεκρὰ σώματα ἀκολουθεῖ, χωριστὰ ἀπὸ τὴν δυσωδίαν τοῦ σώματος, καὶ τὰ ἐνδύματα νὰ ἀναδίδουν κάποιαν μοῦχλαν βαρεῖαν καὶ σῆψιν βρωμεράν· ἀλλὰ εἰς τὸν τρισόλβιον Εὐδόκιμον καὶ αὐτὸ τὸ σῶμα καὶ τὰ ἐνδύματα ἀνέδιδον εὐωδίαν θαυμάσιον καὶ ἡδονήν, καὶ εἰς τὴν θεωρίαν καὶ εἰς τὴν ὄσφρησιν τόσον, ὥστε δὲν ἐφαίνετο ὅτι ἠνοίχθη τότε μνῆμα νεκροῦ, ἀλλὰ κανένα περιβόλι ὡραιότατον μὲ φυτὰ καὶ ἄνθη εὐωδέστατα. Ἐκεῖ εὑρέθη τότε εἷς Ἱερομόναχος, ὀνόματι Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος ἔλαβε τὸ ἱερὸν λείψανον, διὰ νὰ τὸ σηκώσῃ ὄρθιον, εὐθὺς δὲ ὡς τὸ ἐνηγκαλίσθη ἐστάθη ὄρθιον, ὡς νὰ ἦτο ζωντανόν. Ὅθεν φοβηθεὶς φόβον μέγαν, ἔπεσεν ἔμπροσθεν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου καὶ τὸν παρεκάλει, ὡς ζωντανόν, νὰ ἀφήσῃ νὰ πάρουν τὰ ἐνδύματά του διὰ εὐλάβειαν· οὕτως ἤρχισε πρῶτον καὶ ἀφῄρεσε τὸν χιτῶνα καὶ τοῦ ἐφόρεσεν ἄλλον ἔπειτα ἀφήρεσεν ἀπὸ τοὺς πόδας του ἐκεῖνα ὅπου ἐφόρει, μὲ τόσην εὐκολίαν, ὥστε ἐφαίνετο, ὡσὰν νὰ ἐβοήθει καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος εἰς τοῦτο. Ἀφοῦ δὲ τὸν ἐξέδυσε, τὸν κατέστησε πάλιν εἰς τὸν πρῶτον σχηματισμόν, δοξάζων ὁμοῦ μὲ τοὺς παρευρεθέντας τὸν Θεὸν τὸν δοξάζοντα τοὺς Αὐτὸν ἀντιδοξάζοντας.
Συμπεραίνεται λοιπὸν ὅτι οἰκονομικῶς ἀπεκαλύφθη ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου, διὰ νὰ φανῇ ἡ μεγίστη χάρις, μὲ τὴν ὁποίαν τον ἐδοξασεν ὁ Θεός, ὥστε νὰ φυλάξῃ ὑπὲρ φύσιν τὸ σῶμά του ἀδιάφθορον, τὸ ὁποῖον φανερωθέν, ἔφριξαν οἱ δαίμονες καὶ ἔφευγαν ὡς ὑπὸ ἀστραπῆς διωκόμενοι· καὶ βέβαια ἀνίσως κρυπτόμενον εἰς τὴν γῆν τὸ ἐφοβοῦντο καὶ ἔφευγον ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, πόσῳ μᾶλλον τὸ ἐφοβοῦντο φαινόμενον καὶ ἐν δόξῃ ἁγιότητος ἀπαστράπτον. Μετὰ ταῦτα ἔγινε μεγάλη φιλονεικία μεταξὺ τῆς μητρὸς τοῦ Ἁγίου καὶ τῶν ἐντοπίων· διότι ἡ μὲν μήτηρ τοῦ Ἁγίου ἤθελε νὰ πάρῃ τὸ ἅγιον λείψανον νὰ τὸ ὑπάγῃ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, λέγουσα, ὅτι οὗτος ὁ ἀστὴρ ἀνέτειλεν ἐκ τῆς ἐμῆς κοιλίας· οἱ δὲ ἐντόπιοι ἔλεγον· ἀληθῶς ἀπὸ σὲ ἀνέτειλεν, ἀλλ’ εἰς ἡμᾶς ἐβασίλευσε καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς ὑστερήσῃς τοιαύτης χάριτος, ἡ ὁποία ἐδῶ ἐξήπλωσε τὰς ἀκτῖνας τῶν τοσούτων θαυμάτων; ἡ ἄμπελος, ναί, ἀπὸ σὲ εἶναι, ἀλλ’ εἰς ἡμᾶς ἀπέδωκε τὸν καρπὸν τῶν χαρίτων· ὁ Θεὸς οὕτως ηὐδόκησε λοιπὸν μὴ ἀντιτείνῃς εἰς τὴν ἀπόφασιν τοῦ Θεοῦ· μὴ φθονήσῃς εἰς ἡμᾶς τὰς θεϊκὰς χάριτας· μὴ θέλῃς νὰ ὑστερήσῃς ἀπὸ τόσον πλῆθος τὴν ὠφέλειαν ψυχῆς τε καὶ σώματος· φθάνει σε ἡ δόξα, ὅπου ἐφάνης μήτηρ τοιούτου Ἁγίου.