ὄχι καθὼς κάμνουν μερικοί, οἱ ὁποῖοι προσεύχονται, χωρὶς νὰ ἔχουν τὸν νοῦν των εἰς τὴν προσευχήν, καὶ ἀναγινώσκουν, χωρὶς νὰ προσέχουν, οὔτε εἰς ἐκεῖνα ὅπου αὐτοὶ ἀναγινώσκουν, οὔτε εἰς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἀκούουν ἀναγινωσκόμενα ἀπὸ ἄλλους, ἀλλ’ αὐτὸς ὡς ἀληθὴς δοῦλος τοῦ Κυρίου, καὶ ὅταν προσηύχετο, καὶ ὅταν ἀνεγίνωσκεν, εἶχεν ὅλον τὸν νοῦν, τὴν ψυχὴν καὶ πᾶσαν τὴν διάνοιαν προσηλωμένην εἰς τὰ ἱερὰ λόγια ὅπου ἐμελέτα.

Τὴν δὲ σωφροσύνην καὶ καθαρότητα, τὴν τιμιωτέραν πασῶν τῶν ἄλλων ἀρετῶν, ἥτις καὶ κάμνει ἰσάγγελον τὸν ἄνθρωπον, τόσον τὴν ἠγάπησεν ὁλοψύχως ὁ μακάριος, ὥστε ἠμποροῦσε μὲ θάρρος νὰ λέγῃ καὶ αὐτός, μὲ τὸν δίκαιον ἐκεῖνον καὶ πολύαθλον Ἰώβ, ὅτι· «Ποτὲ δὲν ἠκολούθησεν ἡ καρδία μου εἰς τὸν ὀφθαλμόν μου», ἂν δηλαδὴ κατὰ τύχην μὴ θέλων ἔβλεπέ τι σκανδαλῶδες· «Εἰ τῷ ὀφθαλμῷ μου ἐπηκολούθησεν ἡ καρδία μου» (Ἰώβ). Τὸ δὲ μεγαλύτερον ἀπὸ τοῦτο εἶναι, ὅτι καὶ ἀπεφάσισεν ὁ ἀοίδιμος νὰ μὴ βλέπῃ εἰς γυναικεῖον πρόσωπον παντάπασιν, ἕως ὅτου εὑρίσκεται εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν. Ὅθεν καὶ ὅσον καιρὸν ἔζησεν, ἐκτὸς τῆς μητρός του ἄλλην γυναῖκα ἢ παρθένον οὔτε ἐκύτταξεν εἰς τὸ πρόσωπον, οὔτε ὡμίλησε μὲ καμμίαν. Κοντὰ δὲ εἰς τὴν σωφροσύνην, ἔσμιξεν ὁμοῦ καὶ τὴν ἐλεημοσύνην, συντροφευμένην μὲ ἄκραν ἱλαρότητα· ἵνα, διὰ μὲν τῆς σωφροσύνης λαμπρύνεται τὸ πρόσωπον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, διὰ δὲ τῆς ἐλεημοσύνης τρέφεται ἡ ψυχὴ μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τόσον δὲ πολὺ μετεχειρίζετο τὴν ἐλεημοσύνην, ὥστε καὶ ἐκεῖνα ὅπου εἶχεν αὐτὸς ἀνάγκην διὰ νὰ ζήσῃ τὰ ἐχάριζεν εἰς τοὺς πτωχούς, ὄχι μόνον χρήματα, ἀλλὰ καὶ εἴ τι ἄλλο ἤθελεν ἔχουν ἀνάγκην. Τόσον δὲ ἐβοήθει τοὺς πτωχούς, ὥστε καὶ ἂν ἀκόμη ἦτο ἀνάγκη νὰ πωληθῇ σκλάβος δι᾽ ἄλλων τὴν ἐλευθερίαν, μετὰ χαρᾶς τὸ ἔστεργε· διότι ἤξευρεν ὁ μακάριος, ὅτι ὁ καρπὸς τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη· ὅθεν καὶ ἦτο πατὴρ τῶν ὀρφανῶν, κυβερνήτης τῶν χηρῶν, ἐνδυμασία τῶν γυμνῶν, χορτασμὸς τῶν πεινασμένων, παρηγορία τῶν λυπουμένων.

Τοιοῦτος ὢν θαυμάσιος διὰ τὰς ἀρετάς του, ἠξιώθη, χωρὶς τὴν θέλησίν του, καὶ βασιλικῆς ἀξίας· ἀλλὰ μὲ ὅλον τοῦτο, δὲν ἐξέπεσε ποσῶς ἀπὸ τὸ νὰ φαντάζεται τὰ κάλλη τοῦ οὐρανοῦ· μάλιστα συλλογιζόμενος, ὅτι ἡ ἀξία τοῦ ἐδόθη δῶρον ἀπὸ τὸν Θεόν, ἐδούλευεν αὐτὸν χρεωστικώτερον, ἀφιέρωσε δὲ τὸν ἑαυτόν του εἰς τὸν θεῖον ἔρωτα· ἐψηφίσθη ἀκόμη οὗτος ὁ Ἅγιος καὶ στρατοπεδάρχης τῆς Καππαδοκίας, εἰς ἐπαρχίαν λεγομένην Χαρσιανά·