Μαθὼν τοῦτο ὁ βασιλεύς, ἡ Σύγκλητος, ὁ Πατριάρχης καὶ ὁλόκληρος ὁ Κλῆρος τῆς Ἐκκλησίας ἐνδυθέντες τὴν ἱερατικὴν στολὴν καὶ ἀνάψαντες φῶτα μετὰ θυμιαμάτων, παρέλαβον το ἅγιον λείψανον τοῦ Ὁσίου μὲ ὕμνους καὶ ψαλμῳδίας καὶ τὸ ἐναπέθεσαν εἰς τὴν μεγάλην Ἐκκλησίαν, ἀσπαζόμενοι αὐτὸ μετὰ πολλῆς εὐλαβείας εὐχαριστοῦντες τὸν Κύριον ὅτι τοὺς ἐπλούτισε μὲ τοιοῦτον θησαυρόν. Οἱ δὲ μαθηταὶ τοῦ Ἁγίου, ἀφοῦ ἠσπάσθησαν τὸ ἅγιον λείψανον καὶ ἐπεκαλέσθησαν τὰς εὐχὰς τοῦ Ὁσίου, ἀγοράσαντες ἄρτους ζεστούς, ἐμβῆκαν εἰς τὸ πλοῖον καὶ πλέοντες συνεζήτουν περὶ τοῦ Ἁγίου· ἀλλ’ ὡς θαυμαστὰ τὰ ἔργα Σου, Κύριε! ἐντὸς ὀλίγου εὑρέθησαν ἔμπροσθεν τοῦ λιμένος τοῦ Μοναστηρίου των, ἐλθόντες δὲ εἰς τὴν ἱερὰν Μονήν, διηγήθησαν εἰς τοὺς Πατέρας τὰ γενόμενα, δεικνύοντες καὶ τοὺς ἄρτους, οἵτινες ἦσαν ἀκόμη ζεστοί· οἱ δὲ ἀκούσαντες ταῦτα ἐξέστησαν, θαυμάζοντες εἰς τὴν μεγάλην παρρησίαν τὴν ὁποίαν εἶχεν ὁ ἀοίδιμος Παῦλος πρὸς τὸν Θεόν· ᾧ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.