Ταῦτα καὶ τούτων περισσότερα ἀκούσας ὁ Ὅσιος ἐδάκρυσεν, ἐπειδὴ ἦτο εὐκατάνυκτος καὶ εἶχε τὴν χάριν τῶν δακρύων εἰς ὅλην του τὴν ζωήν· μίαν δὲ φοράν, ὅταν τὸν ἠρώτησεν εἷς ἀδελφός, λέγων· «τί νὰ κάμω, Πάτερ μου, διὰ νὰ ἀποκτήσω τὸ δάκρυον τῆς κατανύξεως;» τοῦ ἀπεκρίθη· «Ἔχε πάντοτε τὸν νοῦν σου εἰς τὸ φοβερὸν κριτήριον τοῦ Χριστοῦ καὶ εἰς τὰς ἁμαρτίας σου, καὶ δὲν θέλουν λείψει ἀπὸ σὲ τὰ δάκρυα». Καὶ ἀφοῦ ἐδάκρυσεν, ὡς εἴπομεν, εἶπε πρὸς τοὺς παρεστῶτας· «Μὴ κλαίετε, ἀδελφοί, ἀλλὰ συγχωρήσατέ μοι, ἐπειδὴ ἔφθασεν ὁ καιρός, τὸν ὁποῖον πάντοτε ἡ μὲν ψυχή μου ἐπεθύμει, ἡ δὲ σὰρξ ἐφοβεῖτο· ἀναστὰς δὲ ἐνεδύθη τὸν συνακτικόν του μανδύαν, καὶ ποιήσας ἱκανὴν προσευχήν, μετέλαβε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, εὐθὺς δὲ τότε ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τόσον ὥστε οἱ παρευρεθέντες ἐκεῖ ἔπεσαν χαμαί, μὴ δυνάμενοι νὰ βλέπουν τόσην λάμψιν ἀστράψασαν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ὁσίου.

Ἀφοῦ λοιπὸν μετέλαβεν ἐκάθησεν ἠλλοιωμένος τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν, καὶ λέγων τὴν συνήθη εὐχὴν τὴν ὁποίαν πάντοτε ἔλεγεν, ἤτοι τὸ «Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, Τριὰς Ἁγία δόξα σοι», ἤρχισε πάλιν νὰ τοὺς λέγῃ νουθεσίας πολλάς· πρὸ πάντων δὲ εἶπεν· «Ἔχετε, τέκνα καὶ ἀδελφοί, τὴν ἀγάπην, τὴν εὐχήν, τὴν ταπείνωσιν καὶ τὴν ὑπακοήν· διότι ὅποιος Μοναχὸς δὲν ἔχῃ αὐτὰς τὰς ἀρετάς, δὲν πρέπει νὰ λέγεται Μοναχός, ἀλλὰ κοσμικός». Ὅταν δὲ ἐτελείωσε τὴν διδαχήν, εἶπεν· «Ἀλλοίμονον εἰς τὸν Μοναχὸν ἐκεῖνον, ὅστις ἔχει συναναστροφὰς μετὰ τῶν ἀγενείων, διότι ὁ τοιοῦτος δὲν θέλει ἰδεῖ ποτὲ τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ». Τότε ἁπλώσας τοὺς πόδας καὶ σχηματίσας μὲ εὐταξίαν τὸν ἑαυτόν του, καὶ ὑψώσας χεῖρας καὶ ὄμματα πρὸς τὸν οὐρανόν, ἀφῆκεν εἰς χεῖρας Θεοῦ τὴν μακαρίαν του ψυχήν, τῇ κη’ (28ῃ) τοῦ Ἰουλίου μηνός, Οἱ δὲ Μοναχοὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἑτοιμάσαντες τὸ πλοῖον, καὶ κατεβάσαντες εἰς τὸν αἰγιαλὸν τὸ ἱερὸν αὐτοῦ λείψανον μὲ ὕμνους καὶ ᾠδὰς πνευματικάς, τὸ ἔβαλαν εἰς τὸ πλοῖον, διὰ νὰ τὸ ὑπάγουν εἰς τὸν Λογκὸν νὰ τὸ ἐνταφιάσουν, καθὼς τοὺς παρήγγειλεν ὁ Ἅγιος· ἦτο δὲ τότε ἑσπέρας, καὶ πλέοντες τὴν νύκτα διὰ τὸν Λογκόν, τὸ πρωῒ (ὦ τῶν θαυμασίων σου, Χριστὲ Βασιλεῦ!) εὑρέθησαν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν.