Καθὼς ἔστειλε τότε τὸν Ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐδρόσιζε τὴν βαβυλωνίαν κάμινον, οὕτως ἀπέστειλε καὶ τὴν ὥραν ἐκείνην Ἄγγελον φωτοειδῆ, ὁ ὁποῖος κατελθὼν τὴν μὲν φλόγα κατέσβεσε, τὰ δὲ ἐκκαιόμενα ἐκεῖνα τρία εἴδη ἐποίησε ψυχρότερα ὕδατος. Τοῦτο τὸ θαῦμα πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων ἐπέστρεψεν εἰς θεογνωσίαν. Ἀλλ’ ὁ ἀσυνείδητος βασιλεὺς Ταράσιος, ἔχων πεπωρωμένην τὴν καρδίαν, εἶπε πάλιν εἰς τοὺς στρατιώτας· «συλλάβετε τὴν μιαρὰν ταύτην καὶ ὑβρίστριαν τῶν θεῶν, καὶ τανύσατέ την κατὰ γῆς εἰς τέσσαρα, ἔπειτα λάβετε νεῦρα ὠμὰ βοῶν καὶ μαστιγώσατέ την ἀνοικτιρμόνως, ἕως οὗ νὰ θυσιάσῃ εἰς τοὺς μεγάλους θεοὺς ἢ νὰ ἀποθάνῃ ἀπὸ τὰς βασάνους». Δὲν ἐπρόφθασεν ὁ βασιλεὺς νὰ τελειώσῃ τὸν λόγον, καὶ παρευθὺς ἐγένετο τὸ πρόσταγμα. Τί δὲ ἔκαμεν ἡ Ἁγία; Ἐκεῖ ἔδειξε τὴν καρτερίαν της, διότι ἤθελεν εἴπει τις ὅτι ἄλλος ἐπαιδεύετο, τοιουτοτρόπως ἐφαίνετο ἡ Ἁγία ὅλη χαίρουσα, ὅλη εὐφραινομένη· δύο καὶ τρεῖς φορὰς ἠλλάχθησαν οἱ στρατιῶται, καὶ ὅμως ἡ Ἁγία ἦτο ἡ αὐτή, ἤθελεν εἰπεῖ τις ὅτι εὑρίσκετο εἰς ὡραῖον κῆπον, τοσοῦτον ἔλαμπε τὸ πρόσωπον αὐτῆς. Ὡς δὲ εἶδε τὴν τοσαύτην ἐπιμονὴν τῆς Ἁγίας ὁ μιαρὸς βασιλεύς, ἐντραπεὶς ἀπὸ τοὺς περιεστῶτας, ὅτι δὲν ἠδυνήθη νὰ νικήσῃ μίαν γυναῖκα ὡσὰν ἐκείνην, διέταξε νὰ τὴν βάλωσιν εἰς τὴν φυλακήν, ἐκεῖ δὲ νὰ τὴν καρφώσουν τανυστὰ εἰς τὴν γῆν ἐκ τεσσάρων σημείων. Ἔπειτα νὰ βάλωσι καὶ μίαν πλάκα μεγάλην εἰς τὰ στήθη της καὶ οὕτω νὰ κεῖται τιμωρουμένη ἕως οὗ νὰ συλλογισθῇ μὲ ποῖον θάνατον νὰ τὴν τελειώσῃ.
Κατὰ δὲ τὴν νύκτα ἐκείνην φαίνεται πρὸς τὴν Ἁγίαν ὁ Χριστὸς μετὰ πλήθους Ἀγγέλων καὶ Ἀρχαγγέλων δορυφορούμενος καὶ λέγει πρὸς αὐτήν· «Χαίροις, Παρασκευὴ καλλιπάρθενε· μὴ δειλιάσῃς τὰς βασάνους, διότι ἡ χάρις μου θέλει εἶναι μετὰ σοῦ, νὰ σὲ λυτρώνῃ ἀπὸ πάντα πειρασμόν· ἀκόμη ὀλίγον ὑπόμεινον καὶ θέλεις ἔλθει νὰ συμβασιλεύσῃς μετ’ ἐμοῦ αἰωνίως». Ταῦτα εἰπὼν ὁ Χριστὸς καὶ ἰασάμενος τὰς πληγὰς αὐτῆς, ἅμα δὲ λύσας αὐτὴν ἐκ τῶν δεσμῶν, ἀνελήφθη εἰς τοὺς οὐρανούς. Κατὰ δὲ τὴν ἑπομένην ἀποστείλας ὁ βασιλεὺς στρατιώτας ἔφερε τὴν Ἁγίαν ἔμπροσθεν αὐτοῦ. Ὡς δὲ εἶδεν αὐτὴν ὅλην ὑγιᾶ, μηδὲν σημεῖον ἔχουσαν τῶν χθεσινῶν πληγῶν, ἐθαύμασε καὶ λέγει εἰς αὐτήν· «Βλέπεις, ὦ γύναι, πῶς σὲ ἀγαπῶσιν οἱ φιλάνθρωποι καὶ μεγάλοι θεοί; Διότι, διὰ νὰ λυπηθῶσι τὴν ὡραιότητά σου, ἰάτρευσαν τὰς πληγάς σου, διὰ νὰ μὴ ἔχῃς τινὰ ἀσχημίαν ἐπάνω σου· μὴ φανῇς καὶ σὺ ἀχάριστος πρὸς αὐτούς, ἀλλ’ ἐλθὲ μετ’ ἐμοῦ εἰς τὸν ναὸν αὐτῶν, ἵνα προσκυνήσῃς αὐτοὺς καὶ λάβῃς μεγάλας δωρεὰς παρὰ τῆς βασιλείας μου».