Κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον ἐφάνη εἰς αὐτὴν Ἄγγελος Κυρίου ἔχων εἰς τὰς χεῖρας Σταυρὸν φωτεινόν, καὶ κάλαμον καὶ σπόγγον καὶ στέφανον, καὶ λέγει εἰς αὐτήν· «Χαίροις, Παρασκευή, ἀθληφόρε τοῦ Κυρίου. Μὴ φοβοῦ τὰς βασάνους τῶν τυράννων· διότι ὁ Κύριος ἡμῶν, ὁ ὁποῖος κατεδέξατο νὰ σταυρωθῇ διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ στεφανωθῇ μὲ ἀκάνθινον στέφανον, αὐτὸς μέλλει νὰ εἶναι βοηθός σου, διὰ νὰ σὲ λυτρώσῃ ἀπὸ πάντα πειρασμὸν ἐπερχόμενον εἰς σέ». Καὶ ὁ μὲν Ἄγγελος ταῦτα εἰπὼν πρὸς τὴν Ἁγίαν, καὶ λύσας αὐτὴν ἐκ τῶν δεσμῶν, ἀπῆλθεν εἰς τοὺς οὐρανούς ἡ δὲ Ἁγία, ἀκούσασα τοὺς λόγους τοῦ Ἀγγέλου, διετέλεσε προσευχομένη ἕως οὗ ἐγένετο ἡμέρα.

Τὸ δὲ πρωῒ διέταξεν ὁ βασιλεὺς νὰ φέρουν τὴν Ἁγίαν ἔμπροσθεν αὐτοῦ· ἀπελθόντες δε οἱ στρατιῶται νὰ φέρωσι τὴν Ἁγίαν, ὡς εἶδον αὐτὴν λελυμένην τῶν δεσμῶν, ἐξεπλάγησαν· ὅτε δὲ παρέστησαν αὐτήν, εἶπεν ὁ βασιλεύς· «Ἆρά γε, ὦ Παρασκευή, ἐσωφρονίσθης ἀπὸ τὴν χθεσινὴν τιμωρίαν ἢ ἀκόμη ἐπιμένεις εἰς τὴν αὐτὴν μωρίαν;». Ἡ δὲ Ἁγία ἀπεκρίνατο· «Τί νομίζεις, ἀσεβέστατε βασιλεῦ, μὲ τοιαύτας τιμωρίας νὰ σαλεύσῃς τὸν στερρὸν πύργον τῆς ψυχῆς μου; εὐκολώτερον εἶναι νὰ μαλάξῃς τὸν σίδηρον, παρὰ νὰ μετατρέψῃς τὸν ἀγαθόν μου λογισμόν· εἰ δὲ καὶ θέλῃς, δοκίμασόν με, ἵνα ἴδῃς τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ μου». Ὡς δὲ ἤκουσε ταῦτα ὁ βασιλεύς, ὅλος ἠλλοιώθη ἐκ τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ, καὶ παρευθὺς προστάττει τοὺς στρατιώτας νὰ κρεμάσωσι τὴν Ἁγίαν ἐκ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς εἰς ἕνα ὄρθιον ξύλον, ἔπειτα νὰ λάβωσι λαμπάδας ἀνημμένας καὶ μὲ ἐκείνας νὰ κατακαίωσι τὰς μασχάλας της καὶ τὰ ἄλλα μέλη τοῦ σώματος. Καὶ ὅμως ἡ Ἁγία, ταῦτα πάσχουσα, ὑπέμενεν ἀνδρείως καὶ τὸν μὲν βασιλέα ὕβριζε, τοὺς δὲ ψευδωνύμους θεοὺς ἐμυκτήριζεν.

Ὡς δὲ εἶδεν ὁ βασιλεὺς ὅτι εἰς οὐδὲν λογίζεται ἡ Ἁγία ταύτην τὴν βάσανον, διέταξε πάλιν νὰ βάλωσιν εἰς ἕνα μέγαν λέβητα ἔλαιον καὶ πίσσαν, καὶ νὰ βράσωσι δυνατά, ἔπειτα νὰ τὴν ρίψωσι μέσα. Τούτου δὲ γενομένου, ἵστατο ἡ Ἁγία ἐν μέσῳ τοῦ λέβητος δροσιζομένη καὶ χαίρουσα ὡσὰν νὰ ἦτο εἰς δροσερὸν κῆπον. Βλέπων δὲ τοῦτο ὁ βασιλεὺς καὶ θαυμάζων εἰς τὴν μεγάλην θαυματουργίαν ἐκείνης, προσεγγίσας εἰς τὸν λέβητα, εἶπε πρὸς τὴν Ἁγίαν· «Ράντισόν με ἀπὸ τὸ ἔλαιον αὐτό, ὦ Παρασκευή, τὸ ὁποῖον εἶναι εἰς τὸν λέβητα, ἵνα ἴδω ἆρά γε ἀληθῶς καίει ἡ πίσσα καὶ τὸ ἔλαιον, ἢ φαντασία εἶναι τοῦτο τὸ ὁποῖον βλέπω εἰς σέ, νὰ μὴ κατακαίεσαι;».