Μεθ’ ἡμέρας τινὰς ἔγινεν ἄλλος ἄρχων, Ἰουλιανὸς ὀνόματι, ὅστις, ἀκούσας διὰ τὴν Μάρτυρα, προσέταξε νὰ τὴν φέρουν εἰς τὸ κριτήριον· τούτου δὲ γενομένου πρῶτον ἐδοκίμασε νὰ τὴν διαστρέψῃ μὲ κολακείας καὶ ἀπειλάς· ἀλλὰ μὴ δυνηθείς, ἐξέκαυσεν ἡμέρας τρεῖς κάμινον, ρίψαντες δὲ αὐτὴν ἔσω, τὴν ἀφῆκαν ἡμέρας πέντε, χρίοντες ἔξωθεν ἐπιμελῶς τὴν κάμινον, διὰ νὰ μὴ ἐξέρχεται ἡ θερμότης τελείως. Ἡ δὲ Μάρτυς ἔψαλλε μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους ἔσωθεν, δοξάζουσα καὶ εὐχαριστοῦσα μεγαλοφώνως τὸν Κύριον. Ἀκούοντες δὲ τὰς φωνὰς αὐτῆς οἱ στρατιῶται, οἱ ὁποῖοι ἐφύλαττον τὴν κάμινον, ἐφοβήθησαν καὶ ἀνήγγειλαν τὸ γενόμενον εἰς τὸν ἄρχοντα. Ὅθεν ἐκεῖνος προσέταξε νὰ ἀνοίξουν τὴν ἕκτην ἡμέραν τὴν κάμινον, ἐξῆλθε δὲ τότε ἡ Ἁγία σώα, ὥσπερ νὰ ἦτο εἰς λουτρόν. Λέγει τότε πρὸς αὐτὴν ὁ τύραννος· «Εἰπέ μας, Χριστῖνα, καὶ ὁμολόγησον τὰς μαντείας σου, εἰ δὲ μὴ σήμερον σοῦ δίδω κακὸν θάνατον». Ἡ δὲ ἀπεκρίνατο· «Δὲν σὲ φοβοῦμαι ποσῶς, λύκε ἅρπαξ, ὅθεν κάμε εἰς ἐμὲ εἴ τι δύνασαι, ὅτι ἔχω τὸν οὐράνιον Θεὸν βοηθοῦντά μοι».

Τότε προσέταξε τὸν ἐπιμελητὴν τῶν θηρίων ὁ θηριόγνωμος καὶ τῶν θηρίων ἀναισθητότερος νὰ φέρῃ δύο ἀσπίδας, δύο ἐχίδνας καὶ δύο ὄφεις, ἦσαν δὲ καὶ τὰ ἓξ ταῦτα φοβερὰ καὶ θανάσιμα, τὰ ὁποῖα ἀφῆκαν κατὰ τῆς Ἁγίας· ἀλλ’ ὄχι μόνον δὲν τὴν ἔβλαψαν, μάλιστα καὶ εὐσπλαγχνίαν τῆς ἔδειξαν· διότι αἱ μὲν ἀσπίδες ἔλειχον τοὺς πόδας της, οἱ δὲ ὄφεις τὸν ἱδρῶτα ἐσπόγγιζον, ὅτι διὰ τὸν Χριστὸν ἠγωνίζετο. Ὁ δὲ τῶν θηρίων θηριωδέστερος τύραννος ἐθυμώνετο ταῦτα βλέπων, καὶ ἔλεγε πρὸς τὸν ὑπηρέτην τῶν θηρίων νὰ τὰ ἐρεθίσῃ νὰ σπαράξουν τὴν Μάρτυρα. Θέλων δὲ ἐκεῖνος νὰ κάμῃ τὸ προστασσόμενον, ἠγριώθησαν ταῦτα κατ’ αὐτοῦ, τοῦ ἐπιμελητοῦ αὐτῶν, καὶ τὸν ἐθανάτωσαν. Τότε ἡ Ἁγία τὰ μὲν θηρία προσέταξε νὰ ἀναχωρήσουν ἀπὸ τὴν πόλιν, χωρὶς νὰ βλάψουν κανένα ἄνθρωπον, πρὸς τὸν δοτῆρ δὲ τῆς ζωῆς ἐδέετο λέγουσα· «Δέσποτα ζωοδότα, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ ἐγείρας ἐκ νεκρῶν τὸν Λάζαρον, ἐπάκουσόν μου τῆς δούλης σου καὶ ἀνάστησον τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, διὰ νὰ δοξασθῇ, τὸ Πανάγιόν σου ὄνομα, καὶ νὰ πιστεύσουν οἱ περιεστῶτες, ὅτι σὺ εἶσαι μόνος Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια». Τότε ἦλθεν ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς φωνὴ λέγουσα· «Χριστῖνα, εὐλογημένη δούλη μου, ἐγὼ ὁ Θεός σου εἶμαι μετὰ σοῦ, καὶ ὅ,τι ζητήσεις νὰ γίνεται». Τότε ἐσφράγισε τὸν νεκρὸν ἡ Ἁγία λέγουσα· «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ ἔγειραι». Παρευθὺς τότε, ἀνεστήθη ὁ νεκρὸς καὶ ηὐχαρίστει τὸν Θεὸν καὶ τὴν Μάρτυρα.