Ἔπειτα πάλιν τοῦ ἐμήνυσεν ἡ Ἁγία μὲ τὰς ὑπηρετρίας της ταῦτα· «Ἀπόστειλόν μοι, δέσποτα, χιτῶνα ἄσπιλον καὶ ἀμόλυντον, νὰ προσφέρω εἰς τὸν βασιλέα τῶν αἰώνων μὲ καθαρὰν καρδίαν θυμίαμα ἄμωμον, διὰ νὰ μοῦ συγχωρήσῃ τὰς ἀνομίας μου». Ὅταν ἐνεδύθη τὸ ἄσπιλον ἐκεῖνο φόρεμα ἡ Ἁγία, ἔνιψε τὰς χεῖρας καὶ τὸ πρόσωπον καὶ ἐκλείσθη εἰς τὸ δωμάτιον· ἔπειτα ἐθυμίασε τὸν ἀληθῆ θεὸν καὶ προσηύξατο πρὸς αὐτὸν μὲ δάκρυα λέγουσα· «Ὁ Θεὸς ὁ οὐράνιος, ὁ Δεσπότης καὶ ποιητὴς τοῦ κόσμου, ὅστις κατεδέχθης νὰ φορέσῃς σῶμα ἀνθρώπινον καὶ νὰ ὑπομείνῃς πάθος ἑκούσιον διὰ τὴν σωτηρίαν μας, παρακαλῶ τὴν βασιλείαν σου, ἐπάκουσόν μου καὶ μὴ ἐγκαταλίπῃς με, ὅτι πολλά σοι ἥμαρτον, προσκυνοῦσα ἐν ἀγνοίᾳ ἀκάθαρτα εἴδωλα. Ἐξάλειψον ὡς ἀγαθὸς καὶ ἐλεήμων τὰς ἀνομίας μου καὶ παράστηθί μοι εἰς τὰς τιμωρίας, τὰς ὁποίας πρόκειται νὰ λάβω διὰ τὴν ὁμολογίαν σου, καὶ δός μοι δύναμιν νὰ νικήσω τοὺς πολεμίους μας, εἰς δόξαν τοῦ φοβεροῦ καὶ Ἁγίου σου ὀνόματος».
Ταῦτα τῆς Ἁγίας λεγούσης, ἦλθεν οὐρανόθεν Ἅγιος Ἄγγελος καὶ τῆς λέγει· «Χαίροις νύμφη καὶ συνώνυμε τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, Χριστῖνα ἀμόλυντε. Ἐπήκουσεν ὁ Κύριος τῆς δεήσεώς σου λοιπὸν ἀνδρίζου καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία σου, ὅτι εἰς τρεῖς ἄρχοντας μέλλεις νὰ παρουσιασθῇς διὰ νὰ δοξασθῇ ὁ Θεὸς διὰ σοῦ». Τοῦ λέγει ἡ Ἁγία· «Δός μοι τὴν σφραγῖδα τοῦ Σωτῆρός μου, νὰ μὴ φοβηθῶ τοὺς ἐχθρούς του». Ὁ δὲ Ἄγγελος ἔκαμεν εὐχὴν εἰς αὐτήν, δίδων δὲ τὴν ἐν Χριστῷ σφραγῖδα, τὴν ηὐλόγησε καὶ τῆς ἔδωκε νὰ φάγῃ ἄρτον οὐράνιον. Ἡ δὲ Ἁγία ἔφαγε καὶ ηὐχαρίστησε τὸν Κύριον. Κατὰ δὲ τὴν νύκτα συνέτριψε μὲ τὴν ἀξίνην τοὺς χρυσοῦς καὶ ἀργυροῦς θεούς, ἤτοι τὸν Δία, τὸν Ἀπόλλωνα, τὴν Ἀφροδίτην καὶ τὴν Ἄρτεμιν· κατέβη δὲ ἀπὸ τὸν πύργον καὶ διεμοίρασε τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον εἰς πτωχούς, εἶτα πάλιν ἀνέβη.
Τὸ πρωῒ ἀνῆλθεν ὁ πατὴρ αὐτῆς νὰ προσκυνήσῃ τὰ εἴδωλα, καὶ δὲν τὰ εὗρεν· ὅθεν θυμωθείς, ἠρώτα τὰς ὑπηρετρίας τί ἔγιναν. Αἱ δὲ εἶπον εἰς αὐτόν· «Ἡ θυγάτηρ σου τὰ συνέτριψε καὶ τὰ ἔρριψε κάτω ἀπὸ τὸ παράθυρον». Τότε προστάσσει νὰ κόψουν τὰς κεφαλὰς αὐτῶν, τὴν δὲ Ἁγίαν νὰ δείρουν ἄσπλαγχνα ἕως νὰ κουρασθοῦν οἱ δέροντες. Τότε τὴν ἐμαστίγωσαν ἄνδρες δώδεκα τόσον ἕως οὗ ἐκουράσθησαν, καὶ αὐτοὶ μὲν ἔπεσον χαμαί, ἡ δὲ Ἁγία μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἐδυναμώνετο· ὀνειδίζουσα δὲ τὸν πατέρα της ἔλεγεν· «Ἄτιμε καὶ ἀναίσχυντε, ἐκεῖνοι ὅπου μὲ βασανίζουν ἠτόνησαν· λοιπὸν ἐὰν ἔχουν οἱ θεοί σας δύναμιν, ἂς τοὺς δώσουν βοήθειαν».