Τότε προσέταξεν ὁ τύραννος νὰ φέρουν ἕνα τροχόν, εἰς τὸν ὁποῖον ἔδεσαν τὴν Ἁγίαν· ἀνάψαντες δὲ πῦρ ὑποκάτω, ἔχυναν ἔλαιον, διὰ νὰ τὴν βασανίζουν χειρότερα. Ἡ δὲ Μάρτυς, ἀναβλέψασα πρὸς τὸν οὐρανόν, ἔλεγε· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὅστις βοηθεῖς τοὺς φοβουμένους σε, μὴ μὲ ἐγκαταλίπῃς τὴν δούλην σου, ἀλλὰ δεῖξον καὶ τώρα εἰς ἐμὲ τὰ θαυμάσιά σου, διὰ νὰ μὴ χαρῇ ὁ ἀσεβὴς τύραννος». Τότε διεσκορπίσθη τὸ πῦρ καὶ κατέκαυσε θαυμασίως πολλοὺς Ἕλληνας. Ὅθεν ἐξῆλθεν ἡ Ἁγία ἀπὸ τὸν τροχόν, τὴν ἠρώτα δὲ πάλιν ὁ ἀσύνετος λέγων· «Τίς σοῦ ἔμαθε τοιαύτας μαντείας καὶ δὲν δύναται νὰ σὲ κυριεύσῃ τὸ πῦρ;». Τότε πάλιν ἡ Μάρτυς τὸν ὕβρισεν ὡς μάταιον καὶ ἀσύνετον. Βλέπων δὲ οὗτος ὅτι δὲν ἠδύνατο νὰ τὴν καταβάλῃ, τὴν ἐφυλάκισε καὶ δὲν τῆς ἔδωσε νὰ φάγῃ, διὰ νὰ ἀποθάνῃ ἀπὸ τὴν πεῖναν σύντομα. Ὁ δὲ οὐράνιος Πατὴρ αὐτῆς, ὡς φιλόστοργος, δὲν τὴν ἀφῆκεν ἀνεπιμέλητον, ἀλλ’ ἀπέστειλε τρεῖς Ἀγγέλους καὶ τῆς ἔφεραν τροφὴν σωτήριον, τὸ δὲ σῶμά της ἐθεράπευσαν. Ὅθεν ηὐχαρίστει τὸν Δεσπότην ὅλην ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ ηὔχετο.

Ὅταν ἐνύκτωσεν, ἀπέστειλεν ὁ πατὴρ αὐτῆς πέντε δούλους, οἵτινες ἔδεσαν εἰς τὸν λαιμόν της μεγάλην πέτραν καὶ τὴν ἔρριψαν εἰς τὸ πέλαγος. Οἱ δὲ Ἅγιοι Ἄγγελοι τὴν ἐδέχθησαν, καὶ ἐπεριπάτει ἐπάνω τοῦ ὕδατος χαίρουσα· ὅτι ὁ μὲν λίθος ἐλύθη καὶ ἐβυθίσθη, αὐτὴ δὲ ἐδόξαζε τὸν Κύριον λέγουσα· «Εὐχαριστῶ σοι, Θεὲ Παντοδύναμε, καὶ παρακαλῶ σε κάμε μου καὶ ταύτην τὴν χάριν σήμερον, νὰ λάβω τώρα τὸ ἅγιον Βάπτισμα εἰς ταῦτα τὰ ὕδατα, εἰς ἄφεσιν τῶν ἁμαρτημάτων μου. Ταῦτα εἰποῦσα, ἦλθε φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· «Ἐπήκουσά σου τὴν δέησιν». Ὁμοῦ δὲ μετὰ τῆς φωνῆς ἦλθε καὶ νεφέλη φωτεινή, βλέπει δὲ ἔμπροσθεν αὐτῆς τὸν Δεσπότην Χριστὸν μὲ βασιλικὴν πορφύραν καὶ στέφανον, κύκλῳ δὲ αὐτοῦ παρίσταντο Ἅγιοι Ἄγγελοι, ὑμνολογοῦντες μὲ εὐωδίαν θυμιαμάτων θαυμάσιον. Ὡς δὲ εἶδεν ἡ Ἁγία τὸν Κύριον, ἐφοβήθη καὶ ἔπεσε πρηνής. Ὁ δὲ Σωτὴρ ἤγειρεν αὐτήν, καὶ τῆς λέγει· «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστός, Χριστῖνα, ὅστις φωτίζω τοὺς ἐπικαλουμένους με, καὶ ἦλθα νὰ σὲ λυτρώσω ἀπὸ τὴν πλάνην τῶν εἰδώλων, καθὼς ἐζήτησας». Τότε τὴν κατέδυσεν εἰς τὴν θάλασσαν, λέγων· «Βαπτίζω σε, Χριστῖνα, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός μου, καὶ εἰς ἐμὲ τὸν Υἱόν του, καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον». Ταῦτα εἰπὼν ὁ Δεσπότης τὴν παρέδωκεν εἰς τὸν ἀρχιστράτηγον Μιχαήλ, λέγων· «Δῶσε εἰς αὐτὴν τὴν σφραγῖδά μου, κάμε την λαμπροφόρον καὶ ὁδήγησον εἰς τὴν ξηράν». Οὕτως ὁ μὲν Κύριος ἐπανῆλθεν εἰς τὰ οὐράνια, ἡ δὲ Ἁγία εὑρέθη ἀβλαβῆς εἰς τὴν πόλιν αὐτῆς, πλησίον εἰς τὸν πατρικόν της οἶκον.