Μία γυναῖκα εἶχε τοὺς πόδας της ἀπὸ τὴν μέσην καὶ κάτω παραλελυμένους καὶ ξηρούς· ἐπάσχιζε πολλὰ νὰ τοὺς θεραπεύσῃ μὲ ἰατρικά, ἀλλὰ δὲν ἐπέτυχε τοῦ ποθουμένου. Ἀφοῦ δὲ ἀπηλπίσθη τελείως ἀπὸ ἀνθρωπίνην βοήθειαν, τότε ἐνεθυμήθη τὴν Ἁγίαν Μαρκέλλαν. Λοιπὸν ἐζήτησε νὰ τῆς φέρουν ἀπὸ τὸ ἁγίασμά της, κατὰ δὲ τὴν νύκτα ἐκείνην φαίνεται εἰς τὸν ὕπνον της ἡ Ἁγία καὶ τῆς λέγει· «Μὴ λυπεῖσαι, ἐγὼ θὰ σοῦ στείλω τὴν ἰατρείαν σου». Τὴν ἀκόλουθον ἡμέραν τῆς ἔφεραν τὸ ἁγίασμα, νίψασα δὲ μὲ αὐτὸ τοὺς πόδας της, ὦ τοῦ θαύματος! ἐθεραπεύθησαν μὲ τὴν χάριν τῆς Ἁγίας· ἧς ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις ἐλεήσαι καὶ σώσαι ἡμᾶς ὁ Θεός, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος. Ἀμήν.