Ἠδύνατο δὲ βεβαίως ἡ θεία παντοδυναμία ἢ νὰ τὴν φυλάξῃ ζωντανήν, ἢ νὰ παραλάβῃ τὴν ἁγίαν της ψυχὴν ἐν εἰρήνῃ, πλὴν δὲν ἔκαμεν οὕτως, ἀλλὰ τὴν ἄφησε νὰ λάβῃ βίαιον θάνατον, διὰ νὰ παρουσιασθῇ ἔμπροσθέν του ἐστολισμένη ὄχι μόνον μὲ τὸ καθαρὸν ἔνδυμα τῆς παρθενίας, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν πορφύραν τῶν παρθενικῶν της αἱμάτων.
Οὕτω ὡς παρθένος μὲν εἰσῆλθεν ἡ Ἁγία εἰς τὸν οὐράνιον νυμφῶνα μετὰ τῶν φρονίμων παρθένων, ὡς Μάρτυς δὲ μετὰ τῶν ἐνδόξων Μαρτύρων συνδοξάζεται [1] καὶ ὡς φύλαξ τοῦ θείου νόμου ἀκριβὴς μετὰ τῶν Μακκαβαίων καὶ τοῦ Τιμίου Προδρόμου μακαρίζεται· διότι αὐτοὶ δὲν παρέδωκαν τὴν ζωήν των εἰς θάνατον, διὰ νὰ μὴ ἀρνηθοῦν τὸν ἀληθῆ Θεόν, καθὼς ὕστερον οἱ Μάρτυρες, ἀλλὰ διὰ τὸν νόμον Κυρίου, οἱ μὲν Μακκαβαῖοι διὰ νὰ μὴ φάγουν ἀπὸ τὰ φαγητὰ ἐκεῖνα ἅπερ ἠμπόδιζεν ὁ Μωσαϊκὸς νόμος, ὁ δὲ Βαπτιστὴς καὶ Πρόδρομος ἐλέγχων τὴν παρανομίαν τοῦ Ἡρώδου. Κατ’ ἀλήθειαν δὲ εἰς τὴν Ἁγίαν ταύτην ἐπληρώθη τὸ Εὐαγγελικὸν ἐκεῖνο ὅπερ λέγει· «Ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Διότι ἀπώλεσε τὴν πρόσκαιρον ταύτην ζωήν, διὰ νὰ φυλάξῃ τὰς ἐντολὰς τοῦ Εὐαγγελίου, ἰδοὺ δὲ ἔλαβε τὴν αἰώνιον καὶ συζῇ μὲ τὸν Χριστὸν καὶ συνδοξάζεται μετ’ αὐτοῦ. Ὄχι δὲ μόνον ἐν οὐρανῷ δοξάζεται, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ γῆς μὲ παράδοξα θαύματα μεγαλύνεται· διότι ἡ διαρραγεῖσα ἐκείνη πέτρα, ἡ τὴν Ἁγίαν δεξαμένη, ἀνέβλυσε καὶ ἀναβλύζει ἀενάως ὕδωρ τερατουργόν, ἰαματικὸν παντὸς πάθους καὶ πάσης ἀσθενείας· «Ζῶ γὰρ ἐγώ, λέγει Κύριος, ἀλλ’ ᾖ τοὺς δοξάζοντάς με ἀντιδοξάσω».
Βλέποντες ὅθεν οἱ ἄνθρωποι τοῦ καιροῦ ἐκείνου τὰ παράδοξα ταῦτα θαύματα τοῦ ἐκ τῆς πέτρας ἀναβλύζοντος ἁγιάσματος [2] ἔκτισαν Ἐκκλησίαν εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας εἰς τὸν τόπον τῆς βάτου ὅπου ἐκρύβη, ὡς προείρηται, καὶ τὴν ἑορτάζουν εὐλαβῶς κατ’ ἔτος. Οἱ δὲ πιστοὶ προστρέχουν εἰς τὸν Ναὸν καὶ εἰς τὸ ἁγίασμα, ἔνθα οἱ ἔχοντες ἀνάγκην λαμβάνουν τὴν ἴασιν τῶν παθῶν των. Τὰ θαύματα, ὅπου ἐνεργεῖ αὐτὸ τὸ ἁγίασμα τῆς ἀθληφόρου Μαρκέλλης εἶναι δύσκολον νὰ τὰ περιγράψῃ τις διὰ τὸ πλῆθος. Ὅθεν καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς Χίου καὶ ἀπὸ τὰ Ψαρὰ καὶ ἀπὸ ἄλλα μέρη προστρέχουν ἐκεῖ καὶ λαμβάνουν τὴν θεραπείαν εἰς τὰ πάθη των. Εἰς δὲ τὴν μνήμην της, ἥτις τελεῖται κατὰ τὴν 22αν τοῦ Ἰουλίου μηνός, προστρέχει πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων· διὸ καὶ τὸν Ναόν της ἀνεκαίνισαν ἐσχάτως καὶ ἐμεγάλυναν οἱ ἐντόπιοι, ἐκ δὲ τῶν νέων αὐτῆς θαυμάτων παρέδωσαν εἰς ἡμᾶς καὶ ἐγράψαμεν τὰ ἀκόλουθα.