Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Παρθενομάρτυρος ΜΑΡΚΕΛΛΗΣ.

Εἰς τοὺς χιλίους ἑπτακοσίους ὀγδοήκοντα πέντε χρόνους, ἐν καιρῷ χειμῶνος, ἐκίνησάν τινες ἀπὸ τὴν χώραν διὰ νὰ ἔλθουν εἰς τὸ χωρίον των τὴν Βολισσόν, ἀλλὰ τόσον μεγάλη καὶ χιονώδης βροχὴ τοὺς κατέλαβεν εἰς τὸν δρόμον εἰς τόπον ἔρημον καὶ ἀκατοίκητον, ὥστε ἀπέκαμε καὶ ἐλιποθύμησε μία γυναῖκα ἀπὸ τὴν συνοδείαν των καὶ νὰ προχωρήσῃ δὲν ἠδύνατο, ἀλλὰ ἔπεσεν ὡς νεκρά. Οἱ ἄλλοι, μὴ δυνάμενοι νὰ τῆς προσφέρουν καμμίαν βοήθειαν, τὴν ἐσήκωσαν καὶ τὴν ἔβαλον εἰς τὸ κελλίον μιᾶς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὅπου εἶναι εἰς τὰ βουνὰ ἐκεῖνα, εἰς τόπον λεγόμενον Φλῶρι, καὶ ἐκεῖ τὴν ἄφησαν πνέουσαν τὰ λοίσθια, αὐτοὶ δὲ συνέχισαν τὸν δρόμον των καὶ μὲ μεγάλον κίνδυνον τῆς ζωῆς των ἠδυνήθησαν νὰ φθάσουν εἰς τὴν Βολισσόν. Φθάσαντες ἐκεῖ ἀνήγγειλαν τὸ γεγονὸς εἰς τὸν ἄνδρα τῆς γυναικός, αὐτὸς δὲ ἀκούσας τοῦτο ἐδόθη εἰς θερμὴν δέησιν πρὸς τὴν Ἁγίαν Μαρκέλλαν παρακαλῶν αὐτήν, ὅτι κοντὰ εἰς τὰ ἄλλα της θαύματα, νὰ κάμῃ καὶ τοῦτο, νὰ τὴν λυτρώσῃ ἀπὸ τὸν θάνατον. Ταῦτα παρεκάλει καὶ ἐζήτει ἐκεῖνος ἀπὸ τὴν Ἁγίαν, ἡ δὲ θαυματουργὸς καὶ συμπαθὴς Μαρκέλλα ἐπήκουσε τῆς θερμῆς αὐτοῦ δεήσεως. Ὅθεν φαίνεται εἰς τὴν γυναῖκα καὶ λαμβάνουσα αὐτὴν ἀπὸ τὴν χεῖρα, τῆς ἐφάνη πῶς τὴν ἔβαλεν εἰς τὴν γωνίαν τοῦ κελλίου, ὅπου ἦτο φάτνη, ἔπειτα τῆς ἐφάνη ὅτι τῆς ἔδωκε δοχεῖον μὲ νερὸν καὶ ἔπιεν. Ἐπειδὴ δὲ ἡ χιὼν ἐπεκράτει, δὲν ἠμπόρεσαν νὰ ὑπάγουν νὰ τὴν θάψουν, καθὼς ἐνόμιζον ὅτι ἦτο νεκρά, μετὰ δὲ ἐννέα ἡμέρας πηγαίνοντες διὰ νὰ τὴν ἐνταφιάσουν, τὴν εὗρον ὑγιᾶ καὶ καλῶς ἔχουσαν καὶ δυναμωμένην ἀπὸ τὸ νερόν, ὅπου ἐν ἐκστάσει τὴν ἐπότισεν ἡ Ἁγία. Διηγεῖτο δὲ ὅσα εἶδε καὶ ἤκουσεν ἀπὸ τὴν Ἁγίαν, εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ εἰς εὐχαριστίαν τῆς Μάρτυρος.

Ἄλλος τις εἶχε παιδίον τυφλόν, πηγαίνων δὲ αὐτὸ εἰς τὸ Μαρτύριον τῆς Ἁγίας τὸ ἔπλυνε μὲ το ἁγίασμα, ἐπικαλεσάμενος δὲ τὴν χάριν αὐτῆς ἔτυχε τοῦ ποθουμένου· ἀνέβλεψε δηλαδὴ τὸ παιδίον του καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἔβλεπε καθαρὰ ὡς καὶ πρότερον.

Ἄλλος τις εἶχε τοὺς πόδας του παραλύτους καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ περιπατήσῃ, πηγαίνων δὲ εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας μὲ πίστιν, ἐζήτησε καὶ ἐτέλεσαν τὴν θείαν λειτουργίαν διὰ τὴν ὑγείαν του καί, ὦ τοῦ θαύματος! Πίπτων εἰς τὰ Ἅγια, ἐν καιρῷ τῆς μεγάλης εἰσόδου, ἐσηκώθη παρευθὺς ὅλος ὑγιὴς δοξάζων τὸν Θεὸν καὶ τὴν αὐτοῦ Παρθενομάρτυρα Μαρκέλλαν.