ΜΑΡΚΕΛΛΑ ἡ μακαρία καὶ ἄσπιλος Νύμφη τοῦ Χριστοῦ ἦτο ἀπὸ τὴν νῆσον Χίον, ἀπὸ ἕνα χωρίον τοῦ ἐπάνω μέρους καλούμενον Βολισσόν· τὰ ὀνόματα τῶν γονέων της δὲν μᾶς ἐφανέρωσε καμμία ἱστορία, οὐδὲ ἐκ παραδόσεως δὲν τὰ ἠξεύρομεν ἦσαν ὅμως Χριστιανοί, πλουσιώτεροι καὶ ἐπισημότεροι τῶν ἄλλων τοῦ χωρίου. Ἀλλ’ ἀποθανούσης τῆς μητρὸς αὐτῆς νέας τὴν ἡλικίαν, ἔμεινεν ὀρφανὴ ἡ Μαρκέλλα καὶ ἀνετρέφετο ὑπὸ τοῦ πατρός. Ἔχουσα δὲ ἐκ πρώτης ἡλικίας ἀγαθὴν προαίρεσιν καὶ καλὴν παιδαγωγίαν ἀπὸ τὴν μητέρα της, ἦτο καὶ ἐφαίνετο ἡ εὐλογημένη σεμνοτάτη, καὶ κατὰ πάντα εὔτακτος καὶ κοσμία· τῆς δὲ ἡλικίας αὐξανούσης, συνηύξανον καὶ τὰ πρῶτα ἐκεῖνα καλά, καὶ ἄλλα νέα προσετίθεντο, διότι πολλὴν σπουδὴν καὶ ἐπιμέλειαν ἐδείκνυεν εἰς τὴν θείαν εὐαρέστησιν, νηστεύουσα, προσευχομένη, ἐλεοῦσα τοὺς χρείαν ἔχοντας καὶ ἄλλας ἀγαθοεργίας ποιοῦσα καὶ φυλάττουσα ἀκριβῶς τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου ἡ ἀοίδιμος.
Ταῦτα βλέπων ὁ μισόκαλος καὶ κοινὸς ἐχθρὸς τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἐφθόνησε καὶ ἤθελε νὰ τὴν πολεμήσῃ, μὴ ὑποφέρων νὰ καταπατῇ τὴν δύναμίν του μία νέα καὶ ἁπαλὴ κόρη, μάλιστα δὲ χωρικὴ καὶ ἀγράμματος, μηδὲν ἄλλο ἠξεύρουσα εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον. Ἐφθόνησε λοιπὸν καὶ ἤθελε νὰ τὴν πολεμήσῃ καὶ ἂν δυνηθῇ νὰ τὴν ρίψῃ εἰς τὸν βαθύτατον λάκκον τῆς ἁμαρτίας, ἐκείνην ἥτις ἐφαίνετο καὶ ἦτο τῇ ἀληθείᾳ ὑψηλὴ καὶ ἀνωτέρα τῶν πολλῶν κατὰ τὴν ἀρετήν. Πλὴν νὰ πολεμήσῃ ἀμέσως ἐκείνην, σπείρων δηλαδὴ πονηροὺς λογισμοὺς εἰς τὴν καθαρὰν καὶ θεόφρονα διάνοιάν της, οὕτω δὲ νὰ τὴν νικήσῃ, τὸ ἐστοχάσθη ἀδύνατον ὁ πονηρότατος, ὅτι ἀγκαλὰ καὶ ἦτο νέα, εἶχεν ὅμως γεροντικὸν καὶ ἀνδρεῖον φρόνημα καὶ δὲν ἤνοιγε μετὰ χαρᾶς τὰς ἀκοάς της εἰς τοὺς δολίους ἐκείνου ψιθυρισμούς. Ὅθεν παραιτεῖται ὁ μιαρός, ὡς ἀσθενής, ἀπὸ τὸν πρὸς αὐτὴν ἄμεσον πόλεμον, δὲν τὴν ὑψώνει εἰς ὑπερηφάνειαν, ὡς πλουσιωτέραν καὶ ὡραιοτέραν τῶν ἄλλων, δὲν τῆς ἀνάπτει τὰς τῆς νεότητος ἐπιθυμίας, οὔτε ἄλλο τι ἐκ τῶν βελῶν αὐτοῦ δὲν ρίπτει κατ’ αὐτῆς, ἐπειδὴ ὅποιον κακὸν καὶ ἂν ἦτο ἐκεῖνο, ὅπερ ἤθελε τὴν παρακινήσει νὰ κάμῃ, ἤθελεν εἶναι μέτριον καὶ μικρὸν καὶ ὄχι μέγα καὶ ἀνήκουστον, ὡσὰν ἐκεῖνο ὅπερ εἰς ὅλον τὸ ὕστερον ἠγωνίσθη δι’ ὅλων αὐτοῦ τῶν δυνάμεων νὰ κατορθώσῃ, ἀλλ’ ἔμεινε κατῃσχυμμένος, ἐπειδὴ ἀπέτυχεν ὁ παμμίαρος ἐχθρὸς τῆς ἀληθείας, καθὼς ἀκολούθως θέλομεν εἰπεῖ.