Οὕτω λοιπὸν διήρχοντο τὴν ζωὴν αὐτῶν μετὰ πάσης εὐλαβείας καὶ εἰρήνης οὐδέποτε δὲ ἤκουσέ τις αὐτοὺς ν’ ἀντιλέξωσιν ἢ μικροψυχήσωσι μεταξύ των, ἀλλ’ οὔτε πρὸς ἄλλον τινά· διότι ὁ γέρων εἶχε πολλὴν εὐλάβειαν καὶ πρᾳότητα, ὁ δὲ ἀββᾶς Γεώργιος ὑπακοὴν πολλὴν καὶ ταπείνωσιν. Εἰς ἡλικίαν ἑβδομήκοντα περίπου ἐτῶν ἢ καὶ περισσοτέρων, ὁ ἀββᾶς Ἡρακλείδης ἐτελείωσε τὸν παρόντα βίον, ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης πίστεως καὶ ἐστολισμένος μὲ πάσας τὰς ἀρετάς, φημιζόμενος ἀπὸ ὅλους εἰς τὴν πεδιάδα τοῦ Ἰορδάνου, παρθένος, ἡσύχιος, ἀκτήμων, ἐλεήμων, ἐγκρατὴς ὑπὲρ πάντα ἄλλον. Διότι τὴν δίαιταν, τὴν ὁποίαν προηγουμένως ἐγράψαμεν, ἠκολούθησεν εἰς ὅλον τὸν χρόνον τῆς ζωῆς αὐτοῦ, ἔτρωγε δὲ κάθε δύο ἢ τρεῖς ἡμέρας ἢ καὶ μίαν φορὰν τὴν ἑβδομάδα· εἰς τοσαύτην δὲ ἀρετὴν ἔφθασε μὲ τὴν δίαιταν ταύτην, ὣστε ἐὰν κάποτε ἐγίνετο χάριν ἀγάπης κοινὴ τράπεζα ὑπὸ τῶν πατέρων καὶ ἐβίαζον αὐτόν, ἐπήγαινε μὲν ἀλλ’ ἐὰν δὲν ἀνεμίγνυεν ἐκ τοῦ ἰδικοῦ του φαγητοῦ εἰς τὸ προσφάγιον, δὲν ἠδύνατο νὰ φάγῃ. Εἰς ἀσθένειαν πάντως περιέπιπτε, διότι καὶ βιαζόμενος πολλάκις τοῦτο ἔπασχεν. Εἶχε δὲ καὶ τὴν μητέρα τῶν ἀρετῶν ἤτοι τὴν ταπεινοφροσύνην καὶ διὰ τοῦτο οὐδέποτε ἔστεργε νὰ σταθῇ εἰς τὸν χορὸν τῶν Ἁγίων Πατέρων εἰς τὴν ψαλμῳδίαν, κρίνων τὸν ἑαυτόν του ἀνάξιον νὰ σταθῇ μετ’ αὐτῶν, ἀλλ’ ἐστέκετο πάντοτε εἰς τὴν γωνίαν τῆς Ἐκκλησίας φορῶν παλαιόρρασον καὶ κουκούλιον εἰς τὴν κεφαλήν του καὶ ἐστιχολόγει τοὺς ψαλμοὺς ἕως τὴν ὥραν τῆς ἀκολουθίας μετὰ πολλῶν δακρύων, χωρὶς νὰ ὁμιλῇ ἢ μετεωρίζηται τελείως· ὅθεν καὶ πολλὰ φημίζονται τὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα ὁ Χριστὸς δι’ αὐτοῦ ἐτέλεσεν. Ἀλλ’ οὗτος μὲν ὁ ἀββᾶς Ἡρακλείδης, ἀφοῦ διέλαμψεν οὕτω μὲ σεμνὴν καὶ θεάρεστον πολιτείαν, ἐτελείωσε τὸν βίον μὲ γῆρας καλὸν καὶ ἐτάφη ἐκεῖ εἰς τοὺς τάφους τῶν Ὁσίων Πατέρων καὶ μετὰ τῶν χορῶν τῶν Ἁγίων πρεσβεύει άδιαλείπτως ἐν παρρησίᾳ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ ἡμῶν καὶ παντὸς τοῦ κόσμου.
Ὁ δὲ ἀββᾶς Γεώργιος, ἀφοῦ ἐγκατελείφθη μόνος εἰς τὸ κελλίον, ἐλυπεῖτο καὶ ὠδύρετο διὰ τὴν κοίμησιν τοῦ ἀδελφοῦ του, ἠκολούθει δὲ γενναίως τὴν πολιτείαν καὶ τὴν ἄσκησιν αὐτοῦ, ἀγαπώμενος ὑπὸ πάντων. Πολλάκις δὲ διηκόνησε τοὺς Πατέρας μετὰ εἰρήνης καὶ εὐλαβείας, διότι ἐδέχθη καὶ τὴν ἀξίαν τῆς διακονίας, τὴν ὁποίαν ἐπετέλει μετὰ φόβου καὶ κατανύξεως, καὶ ἐστήριζε τοὺς πάντας, λειτουργῶν πάντοτε καὶ ὑπηρετῶν τοὺς πάντας.