αὐτούς, ἀλλὰ παρήγγειλαν εἰς τὸν θυρωρὸν τοῦ κάστρου νὰ φυλάττῃ δι’ αὐτοὺς ἀπὸ Κυριακῆς εἰς Κυριακὴν τὰ χαλασμένα φαγητὰ τοῦ κάστρου καὶ ὅσα ἔφερον εἰς αὐτὸν οἱ Πατέρες· καὶ ταῦτα λαμβάνοντες διὰ τούτων ἐτρέφοντο, ἡ δὲ λεκάνη εἰς τὴν ὁποίαν ἐβάλλοντο τὰ φαγητὰ οὐδέποτε ἐπλύνετο ἢ ἐξεκενοῦτο, ἀλλὰ καὶ πλῆθος σκωλήκων εἶχε καὶ δυσωδίαν πολλήν, ἡ ὁποία ἀνεδίδετο μακράν, εἰς ταῦτα ἀρκούμενοι, οἶνον δὲ οὐδέποτε ἔπινον.
Ἦτο δέ γεωργός τις ἀπὸ τὴν Ἱεριχώ, ὁ ὁποῖος πολὺ ἠγαπᾶτο ὑπ’ αὐτῶν. Οὗτος εἶχε μονογενῆ υἱὸν νήπιον καὶ τοῦτο ἀπέθανεν. Ἔβαλε λοιπὸν αὐτὸ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐντὸς ζεμπιλίου καὶ ἐπάνωθεν αὐτοῦ ὡς δῶρα ὀλίγους καρποὺς ἐξ ὅσων ἐγεωργοῦσε καὶ ἀφοῦ ἐσκέπασεν αὐτὰ μὲ φύλλα ἀμπέλου, τὰ ἐσήκωσε καὶ ἐπῆγεν εἰς τὴν Λαύραν. Ὅταν ἐκτύπησε τὴν θύραν τοῦ κελλίου, ἐξῆλθεν ὁ ἀββᾶς Γεώργιος καὶ ἀνοίξας εἰσήγαγεν αὐτόν. Ἀφοῦ εἰσῆλθεν ὁ ἀγαπητός, ἔβαλε μετάνοιαν εἰς τὸν γέροντα καὶ τοποθετήσας τὸ ζεμπίλιον ἔμπροσθεν αὐτῶν, παρεκάλει νὰ εὐλογήσωσι τοὺς καρποὺς τῆς γεωργίας του, αὐτὸς δὲ ἐξῆλθεν ἔξω. Οἱ ἀδελφοὶ λαμβάνοντες ἐκ τοῦ ζεμπιλίου τοὺς καρπούς, εὗρον καὶ τὸ νήπιον νεκρόν· ἰδὼν τοῦτο ὁ ἀββᾶς Ἡρακλείδης ἐταράχθη καὶ εἶπεν εἰς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· «Κάλεσον τὸν ἄνθρωπον τοῦτον· πειρασμὸς ἦλθεν εἰς ἡμᾶς σήμερον· διότι ἐξ ὅσων βλέπω ἦλθον νὰ πειράξωσιν ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς».
Τότε ὁ Γεώργιος, ὅστις ἦτο τότε τεσσαράκοντα περίπου ἐτῶν ἢ καὶ περισσότερον, ἔβαλεν εἰς αὐτὸν μετάνοιαν καὶ εἶπε· «Μὴ λυπῆσαι, μήτε ὀργίζεσαι, πάτερ, ἀλλὰ ἐλθὲ νὰ παρακαλέσωμεν μετὰ πίστεως τὸν πολυεύσπλαγχνον καὶ πανοικτίρμονα Θεόν· καὶ ἐὰν μὲν παραβλέψῃ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ εὐσπλαγχνισθῇ καὶ ἀναστήσῃ τὸ παιδίον, λαμβάνει αὐτὸ ζῶν κατὰ τὴν πίστιν αὐτοῦ καὶ ὑπάγει· ἐὰν δὲ δὲν θέλῃ ἡ ἀγαθότης αὐτοῦ νὰ πράξῃ τοῦτο, τότε καλοῦμεν αὐτὸν καὶ τοῦ λέγομεν ὅτι ἡμεῖς ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι εἰς τοιαῦτα μέτρα δὲν ἐφθάσαμεν, οὔτε ἔχομεν τοιαύτην παρρησίαν πρὸς τὸν Θεόν». Ὁ γέρων ἐπείσθη καὶ ἐστάθησαν εἰς προσευχὴν μετὰ δακρύων καὶ συντετριμμένης καρδίας· ὁ δὲ παντελεήμων καὶ φιλάνθρωπος Κύριος, ὅστις ποιεῖ τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτόν, ἐπήκουσεν αὐτῶν καὶ ἀνέστησε τὸ παιδίον. Τότε προσεκάλεσαν τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· «Ἰδοὺ ἔχεις τὸν υἱόν σου ζῶντα διὰ τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ· βλέπε μὴ εἴπῃς παντάπασιν εἰς κανένα περὶ τούτου καὶ βάλῃς ἡμᾶς εἰς κόπους καὶ θλίψεις». Ὁ δὲ παραλαβὼν τὸν υἱόν του ἀνεχώρησεν εὐλογῶν καὶ δοξάζων τὸν εὐεργέτην καὶ ἐλεήμονα καὶ ζωοδότην Θεόν.