Ἐγερθεὶς τότε ὁ Γέρων ἐποίησε μεγάλην εὐχὴν καὶ εὐχαριστίαν πρὸς Κύριον· ἔπειτα παρεκάλεσαν ὁ Ξενοφῶν καὶ ἡ Μαρία τὸν Ὅσιον καὶ ἐνέδυσεν αὐτοὺς τὸ ἅγιον σχῆμα, παρήγγειλε δὲ εἰς αὐτοὺς νὰ μὴ ἴδωσιν ἀλλήλους εἰς ὅλην των τὴν ζωήν. Μετὰ ταῦτα οἱ δύο ἀδελφοὶ ἀποχαιρετήσαντες τοὺς γονεῖς των ἠκολούθησαν τὸν Γέροντα εἰς τὴν ἔρημον, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἔμειναν ἀσκούμενοι μέχρι τέλους, ἀξιωθέντες παρὰ Θεοῦ νὰ θεραπεύωσι πᾶσαν ἀσθένειαν τῶν προσερχομένων καὶ νὰ λάβωσι προορατικὸν χάρισμα, οὕτω δὲ καλῶς ἀγωνιζόμενοι ἐν Κυρίῳ ἐτελειώθησαν. Ὁ δὲ πατὴρ αὐτῶν ἔστειλε πληρεξούσιον καὶ ἐπώλησεν ὅλα του τὰ ὑπάρχοντα κινητά τε καὶ ἀκίνητα καὶ διένειμεν αὐτὰ εἰς τοὺς πτωχούς τοὺς δούλους του ἅπαντας ἠλευθέρωσε, δώσας εἰς αὐτοὺς καὶ χαρίσματα πλούσια, τὴν δὲ συμβίαν αὐτοῦ ἔβαλεν εἰς Μοναστήριον Γυναικῶν, ἥτις καλῶς ἀγωνισαμένη καὶ Θεῷ εὐαρεστήσασα, ἔφθασεν εἰς μέτρα τῶν Ἁγίων, διότι πολλοὺς τυφλοὺς καὶ δαιμονιῶντας ἰασαμένη ἀνεπαύσατο ἐν Κυρίῳ· ὁ δὲ Ἅγιος Ξενοφῶν ἐνδυθεὶς τρίχινα ἀπῆλθεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔζησε τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς του, ἀξιωθεὶς μυστηρίων μεγάλων καὶ προορατικοῦ χαρίσματος, καὶ εἶτα ἀνεπαύσατο καὶ αὐτὸς ἐν Κυρίῳ περὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ ἕκτου αἰῶνος.