Αὐτὰ καὶ ἕτερα πλείονα λέγοντος τοῦ Ἁγίου Γέροντος οὐχὶ φαρισαϊκῶς, ἀλλὰ προς νουθεσίαν τῶν τέκνων, ἔκλαιον αὐτὰ καὶ ὠδύροντο λέγοντα· «Μὴ ἐγκαταλείπῃς ἡμᾶς, πάτερ, ἀλλὰ παρακάλεσον τὸν Θεὸν νὰ ζήσῃς ἔτι ὀλίγα ἔτη, ἕως νὰ μᾶς κάμῃς ὅ,τι βούλεσαι». Ὁ δὲ δακρύσας ἀπέλυσεν αὐτά, τὸ δὲ πρωῒ ἐκάλεσεν αὐτὰ πάλιν καὶ τοὺς λέγει· «Ἀφ’ οὗ μὲ ἐνεθυμήθη ὁ Θεὸς καὶ ἔπεσον εἰς τὴν κλίνην, τὸν παρεκάλουν νὰ μοῦ δώσῃ ζωὴν δι’ ἐσᾶς ἕως νὰ σᾶς ἀποκαταστήσω, νὰ μὴ ἔχω πλέον τὴν φροντίδα σας· καὶ τὴν νύκτα ταύτην ἐπλήρωσεν ὁ Θεὸς τὴν αἴτησίν μου, διότι ἐκέλευσε νὰ μείνω ἔτι εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἕως νὰ ὁρίσῃ ἡ βασιλεία του». Ταῦτα ἀκούσαντες οἱ υἱοί του ἐχάρησαν εὐχαριστοῦντες τὸν Κύριον. Ὅταν δὲ ἠγέρθη ἐκ τῆς ἀσθενείας, τοὺς ἔστειλε πάλιν εἰς τὴν Βηρυτόν, πρὸς ἀποπεράτωσιν τῶν μαθημάτων των· οἱ δὲ ναυαγήσαντες κατὰ τὸν πλοῦν, ταῦτα μετὰ δακρύων προσηύχοντο, ἐπικαλούμενοι τὸν Θεὸν καὶ τοὺς Ἁγίους αὐτοῦ εἰς βοήθειαν. Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Θεὲ Παντοδύναμε, ἐπίβλεψον εἰς τὴν θλῖψίν μας καὶ λύτρωσόν μας τοῦ κινδύνου, διὰ νὰ δυνηθῶμεν καὶ ἡμεῖς νὰ κάμνωμεν τὸ θέλημά σου, ἵνα ἀξιωθῶμεν τῆς Βασιλείας σου· μνήσθητι Κύριε, τῶν ἔργων τῶν γονέων μας καὶ μὴ λάβῃς ἡμᾶς εἰς τὸ ἥμισυ τῶν ἡμερῶν μας, ἀλλ’ ἀξίωσόν μας νὰ ζήσωμεν καὶ νὰ σὲ δουλεύσωμεν».

Τότε οἱ ναῦται ἰδόντες τὸν κίνδυνον εἰσῆλθον εἰς τὴν λέμβον διὰ νὰ σωθῶσιν. Οἱ δὲ παῖδες, ἰδόντες τὴν παντελῆ ἐγκατάλειψιν τοῦ πλοίου, συνεχωρήθησαν μεταξύ των καὶ ἐναγκαλιζόμενοι ἔκλαιον λέγοντες· «Σῴζεσθε, δοῦλοι καὶ πάντες οἱ τῆς οἰκίας μας. Σῴζεσθε, γεννήτορες φίλτατοι. Σῴζου καὶ σὺ ἠγαπημένε μου ἀδελφέ. Ποῦ τώρα τὰ πράγματα τοῦ πατρός μας; Ποῦ ἡ φιλόσοφος παίδευσις; Ποῦ τὰ ἔργα καὶ αἱ ἀρεταὶ τῶν γονέων μας; Ποῦ αἱ προσευχαὶ τῶν Μοναχῶν; εἰς οὐδὲν ἐλογίσθησαν; Ὅλα ἄκυρα ἔγιναν; Δὲν εὑρέθη τις ἄξιος τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τῶν φίλων καὶ δούλων του, τοὺς ὁποίους ἐξένιζον οἱ γονεῖς μας, ἵνα σώσῃ ἡμᾶς διὰ τῆς προσευχῆς των ὁ Κύριος; Ναί, ἀδελφέ μου, ὅλοι εἶναι καλοὶ καὶ ἄξιοι, ἀλλ’ ἡμεῖς εἴμεθα ἀνάξιοι τῆς παρούσης ζωῆς. Αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν ἠφάνισαν τῶν γονέων τὰς ἀρετὰς καὶ δι’ αὐτὸ ἐγκατέλιπεν ἡμᾶς ὁ Θεός». Ταῦτα καὶ ἕτερα πλείονα λέγοντες, ἠσπάσαντο ἀλλήλους καὶ τότε ἐσχίσθη τὸ πλοῖον εἰς δύο. Οὗτοι δὲ λαβόντες ἕκαστος τεμάχιον ξύλου ἔπλεον ἐπ’ αὐτοῦ ὡς ἠδύναντο καὶ ὑπὸ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ κυβερνηθέντες ἐξῆλθον εἰς τὰ μέρη τῆς Τύρου, ὁ μὲν Ἰωάννης εἰς Μελφηθᾶν, ὁ δὲ Ἀρκάδιος εἰς Τετραπυργίαν.