Καταβαίνοντες λοιπὸν ἀπὸ Ἱεροσολύμων καθ’ ὁδὸν συνήντησαν τὸν Γέροντα τοῦ Ἀρκαδίου, καὶ πίπτοντες εἰς τοὺς πόδας του ἐζήτουν παρ’ αὐτοῦ εὐλογίαν. Ὁ δὲ εὐχηθεὶς αὐτοὺς τοὺς λέγει· «Τὶς ἠνάγκασε τὸν κύριον Ξενοφῶντα καὶ τὴν κυρίαν Μαρίαν νὰ ἔλθωσιν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα; οὐδὲν ἄλλο βεβαίως, εἰμὴ ὁ πόθος τῶν τέκνων σας. Μὴ λυπεῖσθε, προσθέτει ὁ Γέρων, ὅτι τὰ τέκνα σας ζῶσι καὶ ὁ Θεὸς θέλει σᾶς φανερώσει τὴν δόξαν των. Πλὴν ὑπάγετε εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, καλοὶ ἐργάται τοῦ ἀμπελῶνος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ ὅταν ἐπιστρέψητε θέλετε ἴδει τὰ τέκνα σας». Ἀποχαιρετήσαντες ὅθεν αὐτὸν ἀπῆλθον, βαδίζοντες τὴν ὁδόν των, ὁ δὲ Ἅγιος Γέρων ἐπορεύθη εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ προσκυνήσας ἐκάθησε πλησίον τοῦ Γολγοθᾶ εἰς τὸ ἔδαφος νὰ ἀναπαυθῇ καὶ ἰδού, κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ, ὁ Ἰωάννης, ὁ πρῶτος υἱὸς τοῦ Ξενοφῶντος, ἦλθε νὰ προσκυνήσῃ καὶ αὐτὸς τοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἰδὼν δὲ τὸν Γέροντα, ἐποίησεν εἰς αὐτὸν μετάνοιαν· ὁ δὲ ηὐχήθη αὐτὸν λέγων· «Ποῦ ἦσο ἕως τώρα, κὺρ Ἰωάννη; Οἱ γονεῖς σου ἦλθον ζητοῦντές σε, καὶ σὺ πάλιν ἦλθες βεβαίως ζητῶν τὸν ἀδελφόν σου». Τότε ὁ Ἰωάννης πίπτων εἰς τοὺς πόδας τοῦ Γέροντος λέγει· «Παρακαλῶ σε, Πάτερ Ἅγιε, εἰπέ μοι, διὰ τὸν Κύριον, ποῦ εἶναι ὁ ἀδελφός μου; Ὅτι ἕως τὴν σήμερον δὲν μὲ ἐπληροφόρησεν ὁ Κύριος ἄν ζῇ, μόνον σήμερον ἀκούω τοῦτο διὰ πρώτην φορὰν ἀπὸ τὸ ἅγιόν σου στόμα».

Ταῦτα ἐκείνων λεγόντων ἰδοὺ καὶ ἔρχεται ὁ Ἀρκάδιος χάριν προσκυνήσεως, τόσον δὲ ἦτο ταλαιπωρημένον το σῶμά του ἐκ τῆς πολλῆς ἐγκρατείας, ὥστε οἱ ὀφθαλμοί του ἦσαν βαθουλοί· καὶ προσκυνήσας τὸν Ἅγιον Γέροντα εἶπεν· «Ἀφῆκες τὸ χωράφιόν σου, Πάτερ τίμιε, τρία ἔτη καθ’ ἃ δὲν τὸ ἐπεσκέφθης καὶ ἐγέμισεν ἀκάνθας· ὅθεν θὰ κοπιάσῃς κατὰ πολλὰ ἕως νὰ τὸ καθαρίσῃς». Ὁ δὲ ἀπεκρίθη· «Καθ’ ἑκάστην, τέκνον μου, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀοράτως ἐπεσκεπτόμην ἐγὼ τὸ χωράφιόν μου καὶ ἐλπίζω εἰς τὸν Θεόν, ὅτι ἀκάνθας δὲν ἔχει, ἀλλὰ καλοὺς καρπούς, ἐκ τῶν ὁποίων τρώγει καὶ πίνει ὁ βασιλεὺς Χριστὸς καὶ εὐφραίνεται». Καθεζομένων δὲ αὐτῶν, ἠρώτησε τὸν Ἰωάννην ὁ Γέρων, νὰ εἴπῃ τὴν πατρίδα του. Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ξένος καὶ ἁμαρτωλὸς εἶμαι, Πάτερ τίμιε, καὶ παρακαλῶ τὸν Θεόν, ὅπως δι’ εὐχῶν σας ποιήσῃ ἔλεος δι’ ἐμέ». «Τὴν πατρίδα σου εἰπέ, εἰς τὴν ὁποίαν ἐγεννήθης, τὴν ἀνατροφὴν καὶ τὸ γένος σου, ἵνα οὓτω δοξασθῇ ὁ Θεός». Ὁ δὲ Ἰωάννης διηγήθη ἅπαντα· μὴ δυνάμενος δὲ ὁ Ἀρκάδιος νὰ κρατήσῃ τὰ δάκρυα, ἠγέρθη καὶ λέγει εἰς τὸν Γέροντα· «Οὗτος εἶναι ὁ ἀδελφός μου!». Ὁ δὲ εἶπεν· «Ἐγὼ ἐγνώριζον τοῦτο, τέκνον, ἀλλὰ δὲν ἠθέλησα νὰ σᾶς τὸ εἴπω, ἕως οὗ νὰ γνωρισθῆτε μόνοι σας». Τότε ἐνηγκαλίσθησαν κατὰ προσταγὴν τοῦ Γέροντος καὶ ἠσπάσθησαν εὐχαριστοῦντες τὸν Κύριον, ὅστις ἠξίωσεν αὐτοὺς νὰ ἴδωσιν ἀλλήλους εἰς τοιοῦτον σχῆμα.