Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν ΜΑΡΚΟΥ Ἐπισκόπου Ἐφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ, τοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας μονομάχου καὶ ὑπερμάχου καὶ φύλακος.

Ἀλλὰ τέλος πάντων ἔφθασε καὶ διὰ τὸν Ἅγιον ἡ ὥρα, ἵνα ἀφήσῃ τὴν κοιλάδα ταύτην τοῦ κλαυθμῶνος καὶ νὰ ἀναβῇ εἰς τὴν οὐράνιον κληρουχίαν, διὰ νὰ λάβῃ ἐκεῖ παρὰ τοῦ ἀγωνοθέτου Χριστοῦ τὰς ἐπαξίους ἀμοιβὰς τῶν μυρίων ἀγώνων του· καὶ ἀσθενήσας ἡμέρας δέκα τέσσαρας ἔκειτο εἰς τὸν Γαλατᾶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ πατρός του. Ἐδίδασκε δὲ τοὺς παρόντας Χριστιανοὺς τὰ πρέποντα καὶ ἐξαιρέτως ἐδίδασκεν, ἵνα φεύγωσι πάσῃ δυνάμει τὴν ψυχοφθόρον ἓνωσιν. Τοιαῦτά τινα παραγγείλας, παραινέσας καὶ διδάξας ἅπαντας νὰ ἐμμένωσιν εἰς τὴν καλὴν ὁμολογίαν τῶν Πατέρων, παρέδωκεν ἐν ἔτει ͵αυμγ’ (1443) ἐν εἰρήνῃ τὸ πνεῦμά του εἰς τὸν Ἀρχιποίμενα Ἰησοῦν ὁ καλὸς ποιμὴν καὶ αὐτοῦ τοῦ ἀρχιποίμενος γνήσιος μαθητής, ὁ Παύλου τοῦ θείου μιμητής.

Εἰς τὴν ἱερὰν ταφὴν τοῦ μακαρίου τούτου πατρὸς συνέδραμε, πᾶσα ἡ πόλις, οἱ τότε παρευρεθέντες Ἀρχιερεῖς, ἅπας τῶν Ἱερέων ὁ χορὸς, τὰ πλήθη τῶν Μοναχῶν, ἄνδρες ὁμοῦ καὶ γυναῖκες, νεανίσκοι καὶ παρθένοι, πρεσβύτεροι μετὰ τῶν νεωτέρων, ἵνα ἀξιωθοῦν τῆς εὐλογίας καὶ χάριτος τῆς ἐκ τοῦ πανιέρου καὶ θείου αὐτοῦ σώματος ἐκπεμπομένης. Μετὰ τὴν πάγκρινον ταύτην ἐκφοράν, ὑπὸ παντὸς τάγματος προπεμπόμενον καὶ δορυφορούμενον μὲ τοὺς ἱεροὺς καὶ θείους τῆς Ἐκκλησίας ὕμνους, τὸ μὲν ἱερώτατον αὐτοῦ σῶμα ἔφερον εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τῶν Μαγγάνων, εἰς τὴν ὁποίαν τὸ πρότερον ἐνεδύθη τὸ μοναχικὸν σχῆμα, ὅπου παρεδόθη εἰς τὴν γῆν καὶ ἐτάφη πλησίον τοῦ παραθύρου τοῦ Ναοῦ, κατὰ τὸ κοινὸν τῶν σωμάτων, ἡ δὲ μακαρία του ψυχή, καταλιποῦσα τὰ γήϊνα, ἀπῆλθε εἰς ὅν ἐπόθει Δεσπότην καὶ δι’ ὃν τοὺς μακροὺς καὶ συνεχεῖς ἐκείνους ἀγῶνας καὶ τὰ παλαίσματα ἐτέλεσε καὶ συνηριθμήθη μὲ τοὺς Ὁσίους ὁ Ὅσιος· ὁ δὲ Θεὸς ὁ δοξάζων τοὺς αὐτὸν ἀντιδοξάζοντας ἐδόξασε τὸν πιστὸν αὐτοῦ δοῦλον μὲ ἄπειρα θαύματα, οἱ δὲ συγγενεῖς αὐτοῦ καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀποφάσει συνοδικῇ ἐτέλουν ἐτήσιον ἑορτὴν ἐν τῷ Γαλατᾷ τῇ 19ῃ Ἰανουαρίου [5].

Διὰ νὰ μὴ ἀφήσωμεν δὲ παντελῶς ἐστερημένας καὶ ἀμετόχους τῆς οὐρανίου καρυκείας τὰς φιλοθαυματουργοὺς ψυχάς, περιγράφομεν ἐνταῦθα καὶ ἓν ἐκ τῶν τοῦ Ἁγίου Μάρκου θαυμάτων, τὸ ὁποῖον παραδόξως ἐτέλεσεν εἰς τὸ Μεσολόγγιον.


Ὑποσημειώσεις

[1] Τὰ ἀντιρρητικὰ αὐτοῦ εὑρήσεις ἐν Τόμῳ Καταλλαγῆς, σελ. 206.

[2] Ὅρα ἐν τῷ Τόμῳ Χαρᾶς, σελ. 611.

[3] Οὗτος εἶναι Ἰωάννης Η’ ὁ Παλαιολόγος βασιλεύσας κατὰ τὰ ἔτη 1423-1448, προτελευταῖος αὐτοκράτωρ τοῦ Βυζαντίου, τὸν ὁποῖον ἀποθανόντα διεδέχθη ὁ ἀδελφός του Κωνσταντῖνος ὁ ΙΑ’.

[4] Μανουὴλ Β’ ὁ Παλαιολόγος υἱὸς τοῦ Ἰωάννου Ε’ καὶ πατὴρ τοῦ Ἰωάννου Η’, ἐβασίλευσε κατὰ τὰ ἔτη 1391-1425. Εἰς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του ἐγένετο Μοναχός.

[5] Ὡς σημειοῖ καὶ ὁ Ἱεροσολύμων Νεκτάριος ἐν τῷ θ’ (9ῳ) τμήματι τοῦ Συνταγματίου αὐτοῦ σελ. 185 καὶ 186.