Κατὰ δὲ τὴν συνήθειαν τῶν Ἀγαρηνῶν ἵστατο ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας τὸ ἅγιόν του λείψανον εἰς τὴν ἀγχόνην καὶ κάθε βράβυ ἔβλεπον οἱ φύλακες φῶς οὐράνιον λάμπον πέριξ τοῦ σώματος καὶ νομίσαντες τοῦτο ἀστραπὴν, ἥτις θὰ ἔκαιε τὸν κατ’ αὐτοὺς ἄπιστον, ἐκάλεσαν τὸν καδῆν, ὅστις ἰδὼν καὶ αὐτὸς τοῦτο καὶ θαυμάσας ἐκάλεσε καὶ τὸν βεζύρην, οὗτος δὲ πάλιν ἐνόμισεν, ὅτι τῇ ἐπαύριον, ἤτοι τὴν 18ην, καθ’ ἣν ἐπανηγύριζεν ὁ Μητροπολιτικὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, θὰ ἐγίνετο τὸ σῶμα τοῦ Μάρτυρος πυρίκαυστον καὶ θὰ ἔμενε μόνον ἡ τέφρα του. Ὅμως τὸ ἅγιον τοῦτο λείψανον παρέμεινεν ἄφθαρτον καὶ ἀκέραιον, λάμπον καὶ εὐωδιάζον εἰς δόξαν Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Μετὰ τὰς τρεῖς ἡμέρας, κατόπιν παρακλήσεως τῶν Χριστιανῶν, καλέσας ὁ βεζύρης τὸν Μητροπολίτην Ἰωακείμ, ἔδωσεν εἰς αὐτὸν τὴν ἄδειαν τοῦ ἐνταφιασμοῦ τοῦ ἁγίου λειψάνου. Ὅθεν λαβόντες αὐτὸ οἱ Χριστιανοί, τὸ ἔφερον εἰς τὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, εἰς τὸν ὁποῖον εἶχον συναθροισθῆ ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ τὸ πλῆθος τῶν Χριστιανῶν τῶν Ἰωαννίνων καὶ μὲ ὅλην τὴν Χριστιανικὴν παράταξιν, μὲ δάκρυα ἀφ’ ἑνός, καὶ μὲ χαρὰν ἀφ’ ἑτέρου, διὰ τὴν δόξαν τῆς ἀμωμήτου πίστεως ἡμῶν καὶ τὴν καταισχύνην τῶν Ἀγαρηνῶν, οἵτινες δὲν ἀπέλαβον κατὰ τὸν πόθον των, καὶ μετὰ ψαλμῳδιῶν λαμπρῶν καὶ ζήλου πίστεως, ἐνεταφίασαν τὸ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον κατὰ τὸ ἀριστερὸν μέρος τῆς Ἐκκλησίας, πλησίον τῆς πύλης τοῦ Ἁγίου Βήματος Χριστιανικῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς.

Ὅσοι δὲ τῶν Χριστιανῶν ἔλαβον, μέρος εἴτε ἀπὸ τὸ σχοινίον μὲ τὸ ὁποῖον ἐκρέμασαν τὸν Ἅγιον, εἴτε ἀπὸ τὰ ἐνδύματά του, εἶδον μεγάλας ἰατρείας, καὶ ὅσοι ἀσθενεῖς ἔδραμον εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου ἀπέλαβον τὴν ὑγείαν των. Ἀλάλων ἐδόθη ἡ φωνή, χωλῶν εὐθυδρομία, καὶ τῆς ἐξηραμμένης χειρὸς γυναικός τινος ἡ τελείως ὑγιὴς ἀνόρθωσις, καὶ πολλῶν ἄλλων ἰαματήριον ἐγένετο ἡ τοῦ τάφου προσέγγισις. Εἰς πολλοὺς δ’ ἐφάνη κατ’ ὄναρ, καθὼς καὶ εἰς τὴν σύζυγόν του, τὴν ὁποίαν ἐπαρηγόρησεν εἰπών· «Μὴ φοβεῖσαι, διότι ἐγὼ θὰ σὲ ἐπισκέπτωμαι πάντοτε». Ἡ φήμη αὓτη τῶν θαυμάτων του διέδραμε πανταχοῦ· ὅθεν προσέτρεχον καὶ προστρέχουν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου ἄπειρα πλήθη ἀσθενῶν, οἵτινες κατὰ τὴν πίστιν αὐτῶν λαμβάνουσι τὴν ὑγείαν των. Ἱερομόναχος δέ τις φιλομάρτυς, ἀκούσας περὶ τοῦ Ἁγίου, ζήλῳ θείῳ κινούμενος, ἔστειλεν εἰς Ἰωάννινα καὶ ἱστόρησαν τὴν εἰκόνα του μὲ ὅλα τὰ παράσημα, διὰ τῆς ὁποίας πλεῖστα ὅσα θαύματα ἐτελέσθησαν καὶ τελοῦνται μέχρι σήμερον.