Οὗτος λοιπόν, βλέπων τὴν σύγχυσιν ταύτην, ἀπέστειλεν ἀνθρώπους του καὶ ἔφεραν τοὺς συμπλεκομένους ἐνώπιον του· ἐρωτήσας δὲ τὴν αἰτίαν ἀκούει παρὰ τῶν συκοφαντῶν τοῦ Ἁγίου νὰ λέγωσιν, ὅτι «οὗτος ὁ ἄνθρωπος ἦτο Τοῦρκος, καὶ τὸν γνωρίζομεν ὅλοι μας, τώρα ὅμως ἐγύρισε καὶ ἔγινε Χριστιανός, ὃπως ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ φέσι του, τὸ ὁποῖον φέρει τὸ σημεῖον τὸ ὁποῖον φέρουσιν οἱ Χριστιανοί» [2]. Ἐρωτήσας δὲ ἐκεῖνος τὸν Ἅγιον ἀπεκρίθη οὗτος θαρσαλέως λέγων· «Χριστιανὸς ἐγεννήθην, Χριστιανὸς εἶμαι καὶ Χριστιανὸς ἀποθνήσκω». Ὁ δὲ ἀρχιστράτηγος τοῦ τακτικοῦ, ἐπειδὴ ἦτο παρὼν ὁ καδῆς Μπουλούμπασης, περὶ τοῦ ὁποίου προείπομεν, παραδίδει εἰς τὰς χεῖράς του τὸν Ἅγιον, ἵνα ὁμοῦ μετά τινος ἀνθρώπου ἰδικοῦ του τὸν ὁδηγήσωσιν εἰς τὸν μιαρὸν Μεχκεμέν. Τούτου δὲ γενομένου ἤχθη ὁ Ἅγιος ἐνώπιον τοῦ κριτοῦ, ὅστις γνωρίζων αὐτὸν ἀπὸ τὴν πρώτην συκοφαντίαν, τοῦ λέγει τουρκιστί· «Χριστιανὸς εἶσαι σύ;». Τότε ὁ Ἅγιος τοῦ ἀποκρίνεται θαρσαλέως λέγων· «Ναί». Τοῦ λέγει πάλιν ὁ καδῆς· «Ἕνα καιρὸν ἤσουν Χριστιανός, μὰ τώρα εἶσαι Τοῦρκος». Ὁ δὲ Ἅγιος ἐνδυναμούμενος ὑπὸ τῆς θείας χάριτος τοῦ λέγει μετὰ παρρησίας· «Ὄχι, ὄχι, Χριστιανὸς καθὼς καὶ σὺ ὁ ἴδιος τὸ μαρτυρεῖς καὶ μὲ ἔχεις ἀπὸ πέρυσι καταχωρήσει εἰς τὰ χαρτιά σου». Τοῦ λέγει πάλιν ὁ καδῆς· «Τότε ἦτο ἕνας μάρτυς, μὰ τώρα μαρτυροῦν πολλοί, ὅτι εἶσαι Τοῦρκος, καὶ μετὰ τὴν μαρτυρίαν αὐτῶν πρέπει ἕνα τῶν δύο νὰ γίνῃ ἢ νὰ τουρκέψῃς ἢ νὰ θανατωθῇς». Ὁ δὲ Ἅγιος τοῦ ἀπεκρίθη ξηρῶς λέγων· «Ὅ,τι θέλεις κάμε».

Ἔτυχε δὲ κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην νὰ εἶναι παρὼν εἷς κακόγηρος ἀρνησίθρησκος ἐτῶν ἑβδομήκοντα, ὁ ὁποῖος εἰς τοιαύτην ἡλικίαν εἶχε τουρκέψει ὁ ἄθλιος ἀπὸ κουφότητα τῆς γνώμης του, ἰδὼν δὲ αὐτὸς ὁ μιαρὸς τὸν Ἅγιον ἤρχισε νὰ τοῦ λέγῃ· «Μπρέ, ἐγὼ εἶχα ἑβδομήκοντα χρόνους εἰς αὐτὴν τὴν πίστιν καὶ τὴν ἄφησα καὶ ἔγινα μουσουλμάνος». Ὁ δὲ Ἅγιος, βλέπων τοῦτον τὸν νέον ἑωσφόρον καὶ μηδὲν φοβηθείς, ἂν καὶ ἦτο ὡς πρόβατον ἐν μέσῳ λύκων, ἀλλὰ ζήλου θείου πλησθεὶς καὶ ἐνδυναμωθεὶς τρόπον τινὰ ἐκ τῆς ἄνωθεν προμηθείας, λέγει πρὸς τὸν κακόγηρον· «Ὦ μιαρέ, ἀφήνω αὐτοὺς τοὺς ἀναισχύντους καὶ λέγω εἰς σὲ ὅσον διὰ τὴν πίστιν μου γνωρίζω, ὅτι εἶναι λαμπροτέρα τοῦ ἡλίου, σὺ δέ, ὦ τρισάθλιε, μὲ ποίαν συνείδησιν ἐχωρίσθης ἀπὸ τὴν οἰκογένειάν σου, ὁποῦ ἔχεις τρεῖς υἱούς, καὶ μάλιστα τὸν μεγαλύτερον Ἱερέα. Δὲν ἐπόνεσεν ἡ ψυχή σου νὰ τοὺς ἀποχωρισθῇς, βρωμισμένε κακόγηρε;». Ὢ γενναιότητος ἀθλητικῆς! ὦ ἀνδρεία μαρτυρική! ὦ σπουδὴ καὶ