Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΣΑΒΒΑ τοῦ πρώτου Ἀρχιεπισκόπου Σερβίας καὶ κτίτορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χιλιανταρίου.

ἀνέβη κρυφίως τὴν νύκτα ἐκείνην εἰς τὸν πύργον τοῦ Μοναστηρίου καὶ ἐβίασε τὸν Γέροντά του καὶ τοῦ ἐφόρεσε τὸ Ἀγγελικὸν Σχῆμα τῶν Μοναχῶν· ἔπειτα γράψας ἐπιστολὴν περὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος καὶ τῆς τῶν Ἁγίων μακαριότητος, περὶ ματαιότητος τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἀτελευτήτου κολάσεως, τὴν ἔστειλεν εἰς τοὺς γονεῖς του καὶ τόσον τοὺς εἵλκυσε μὲ τὴν ἐπιστολήν του καὶ εἰς τόσην κατάνυξιν τοὺς ἔφερεν, ὥστε ἀπεφάσισαν καὶ οἱ δύο νὰ μονάσουν· καὶ ἡ μὲν μήτηρ αὐτοῦ ἀπελθοῦσα εἰς γυναικεῖον Μοναστήριον καὶ τὸ Ἀγγελικὸν Σχῆμα ἐνδυσαμένη καὶ θεαρέστως ἀγωνισαμένη, πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν. Ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ, ἀπαρνησάμενος πάντα τὰ τοῦ κόσμου, καὶ ἀφήσας διάδοχον τῆς βασιλείας του τὴν υἱὸν αὐτοῦ Στέφανον, ἀνεχώρησε καὶ ἦλθεν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἔνθα συνηντήθη μετὰ τοῦ φιλτάτου αὐτοῦ υἱοῦ Σάββα. Συνευφρανθέντες ὅθεν τῷ Πνεύματι, ἔμεινε καὶ ὁ Συμεὼν ἐκεῖ, ζητῶν νὰ ἐνδυθῇ τὸ ἀγγελικὸν σχῆμα καὶ νὰ συζήσῃ μετὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὃ καὶ ἐγένετο· καὶ μετὰ τὴν συνηθισμένην δοκιμὴν ἀνεδέξατο ὁ υἱὸς τὸν πατέρα διὰ τοῦ θείου καὶ ἀγγελικοῦ σχήματος, καὶ ἔγινεν ὁ κατὰ σάρκα υἱὸς Σάββας πατὴρ κατὰ πνεῦμα τοῦ Συμεών, τοῦ κατὰ σάρκα πατρὸς αὐτοῦ.

Ἔμειναν λοιπὸν καὶ οἱ δύο Ὅσιοι ἱκανὸν καιρὸν εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Βατοπαιδίου, εἰς τὴν ὁποίαν εὗρε τὸν Σάββαν ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἐπειδὴ καὶ ὁ πρῶτος τοῦ Ὄρους προλαβὼν τὸν ἀπέστειλεν ἐκεῖ, διὰ νὰ φυλάττεται, μήπως καὶ ζητηθῇ ἀπὸ τὸν πατέρα του, ἀγωνιζόμενοι τὸν καλὸν ἀγῶνα μὲ καθημερινὰς νηστείας καὶ ὁλονυκτίους στάσεις καὶ προσευχάς, καὶ ἐντὸς ὀλίγου ἔγιναν ἀμφότεροι ἐγκρατεῖς τῶν σαρκικῶν παθῶν, φθάσαντες εἰς τὸ ἄκρον τῆς ἀρετῆς ὑπὲρ πάντας σχεδὸν τοὺς κατὰ τὸ Ὄρος εὑρισκομένους Πατέρας καὶ γενόμενοι ἄξια δοχεῖα τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἐπειδὴ δὲ ἡ φήμη τῆς ἀρετῆς των παρεκίνησε καὶ ἄλλους πολλοὺς Σέρβους ἀπὸ τὸ βασίλειόν των καὶ ἦλθον εἰς αὐτούς, γενόμενοι Μοναχοί, βλέποντες καθ’ ἡμέραν νὰ περισσεύουν οἱ προσερχόμενοι ἠναγκάσθησαν νὰ κτίσουν Μοναστήριον ἰδικόν των, καὶ νηστεύσαντες ἱκανὰς ἡμέρας καὶ ἀγρυπνήσαντες καὶ θερμῶς τὴν Κυρίαν ἡμῶν Θεοτόκον ἐπικαλεσάμενοι νὰ τοὺς ὁδηγήσῃ ποῖον εἶναι τὸ θέλημά της τὸ ἅγιον καὶ ποῦ νὰ οἰκοδομήσουν τὸ Μοναστήριον, ἀπεκαλύφθη εἰς αὐτοὺς θεία ὀπτασία, ἥτις τοὺς καθωδήγησε καὶ ἔκτισαν ἐκ θεμελίων, μὲ ἔξοδα ἰδικά των, τὴν περικαλλεστάτην Μονὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῶν Εἰσοδίων, τὴν ἐπονομαζομένην τοῦ


Ὑποσημειώσεις

[1] Τὴν μνήμη τοῦ Ὁσίου Συμεὼν βλέπε εἰς τὴν 13ην Φεβρουαρίου (ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Τόμος Β’).

[2] Τὸ Τίρνοβον αὐτὸ εἶναι πόλις τῆς Βουλγαρίας ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ Ἰάντρα μηδεμίαν ἔχουσα σχέσιν μὲ τὸν ἰδικόν μας Τύρναβον τῆς Θεσσαλίας, ἐκ παρανοήσεως δὲ συγχέεται εἰς προεκδοθέντας Συναξαριστὰς τὸ πρῶτον μετὰ τοῦ δευτέρου. Τὸ Τίρνοβον τῆς Βουλγαρίας ὑπῆρξε πρωτεύουσα ὁμωνύμου κράτους ἀπὸ τοῦ ἔτους 1186 μέχρι τοῦ 1393. Ὁ δὲ ἐνταῦθα ἀναφερόμενος βασιλεὺς Ἀσάνης εἶναι ὁ Ἰωάννης Ἀσὰν ὁ Β’ (1218-1241), τοῦ ὁποίου ἡ θυγάτηρ Ἑλένη ἐνυμφεύθη τὸν αὐτοκράτορα τῆς Νικαίας Θεόδωρον Β’ Λάσκαριν.