Ἀκούσατε καὶ ἄλλο, ὅμοιον. Γυνή τις ἔβγαλεν εἰς τὰ ἀπόκρυφα μέρη κακὸν ἀπόστημα, τὸ ὁποῖον λέγεται καρκίνος, τρώγει δὲ τοῦτο τὴν σάρκα ἐλεεινῶς καὶ δὲν ἰατρεύεται. Εἶχε λοιπὸν ἐκ τούτου πολλὴν ὀδύνην ἡ τάλαινα, ἐντρέπετο δὲ νὰ τὸ δείξῃ καὶ εἰς ἰατρόν. Μόνον ἔδραμε πρὸς τὸν ἄμισθον ἰατρὸν Παρθένιον καὶ πίπτουσα εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ μὲ δάκρυα ἐζήτει τὴν ἴασιν· οὗτος ἔκαμε τὸν Σταυρὸν μὲ τὴν δεξιὰν αὐτοῦ εἰς τὸ μέτωπόν της καὶ παρευθὺς ἔπεσε τὸ πρῆσμα εἰς τὴν γῆν καὶ ἔγινεν ἡ γυνὴ τελείως ὑγιής. Ἄλλοτε πάλιν ἐπῆγεν ὁ Ἅγιος νὰ ἰδῇ ἀσθενῆ τινα καὶ ἐπήδησεν ἐπάνω του πολὺ μεγάλος κύων, ὅστις ἔκοψε τὰ σχοινία καὶ ἐκάθισεν εἰς τὸν ὦμον τοῦ Ὁσίου διὰ νὰ τὸν φάγῃ, αὐτὸς ὅμως οὐδόλως ἐφοβήθη μόνον ἐφύσησεν εἰς τὸ στόμα του καὶ σφραγίσας εἰς αὐτὸ τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ, ἔπεσε κατὰ γῆς τὸ ἄγριον ἐκεῖνο θηρίον καὶ ἐξεψύχησε.
Αὐτὰ καὶ ἕτερα πλείονα τελέσας ὁ θαυμαστὸς Παρθένιος, ἔγινε πανταχοῦ περιβόητος· ἔμαθε δὲ ταῦτα καὶ ὁ Μητροπολίτης Κυζίκου Ἀσχόλιος, ὅστις ἔκρινεν ὅτι ἦτο ἄπρεπον νὰ μὴ τιμήσῃ τοιοῦτον Ἅγιον μὲ τὸ τῆς ἀρχιερωσύνης ἀξίωμα. Προσκαλέσας λοιπὸν αὐτόν, μετεχειρίσθη πάντα τρόπον καὶ τὸν ἐχειροτόνησεν Ἐπίσκοπον Λαμψάκου [2], ὄχι διὰ νὰ ὠφελήσῃ ἐκεῖνον, ἀλλὰ τὴν πόλιν αὐτήν, ἥτις ἦτο ὅλη βεβυθισμένη εἰς τὴν τῆς εἰδωλολατρίας ἀπώλειαν. Αὐτὸς δὲ ὁ μακάριος μὲ τὰς προσευχὰς πρὸς τὸν Θεόν, τὰς νηστείας, τὰς πρὸς τὸν λαὸν νουθεσίας, τὸ καλὸν παράδειγμα καὶ μὲ διάφορα θαύματα, τὰ ὁποῖα ὑπὲρ φύσιν ἐτέλεσε, τοὺς ἔκαμε καὶ ἐμίσησαν τὸ ψεῦδος, γνωρίσαντες τὴν ἀλήθειαν καὶ ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος· ὅθεν, ἰδὼν ὁ Ἅγιος τὴν πολλὴν αὐτῶν εὐλάβειαν, ἠθέλησε νὰ καταστρέψῃ τὰ εἰδωλεῖα καὶ νὰ οἰκοδομήσῃ Ἐκκλησίας, εἰς δόξαν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν· πλὴν ὅμως, ἐπειδὴ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἐβασίλευεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ἠθέλησε νὰ ὑπάγῃ πρὸς αὐτὸν εἰς τὴν βασιλεύουσαν, νὰ τοῦ ζητήσῃ ἄδειαν κατὰ τὴν συνήθειαν. Ὁ δὲ Ἅγιος βασιλεὺς Κωνσταντῖνος, ὡς εὐσεβέστατος ὅπου ἦτο καὶ πρὸς τοὺς Ἱερεῖς εὐλαβέστατος, ὄχι μόνον τοῦ ἔδωκε γραπτῶς ἐξουσίαν, ἀλλὰ καὶ πολὺ χρυσίον νὰ ἐξοδεύσῃ εἰς δόξαν Θεοῦ διὰ τὰ χρειαζόμενα. Ἐπιστρέψας λοιπὸν ὁ Ὅσιος εἰς τὴν ἐπαρχίαν του, τοὺς μὲν βωμοὺς τῶν εἰδώλων κατηδάφισε, ἐθεμελίωσε δὲ Ναὸν περικαλλῆ καὶ ὡραῖον εἰς δόξαν τοῦ Παντοκράτορος. Ἀλλὰ ἂς εἴπωμεν καὶ ἄλλα τινὰ ἀπὸ τὰ πολλά του θαυμάσια.