Ὅταν λοιπὸν ἡ Ἁγία Φωτεινῂ εἶδε τὴν Δομνῖναν τῆς εἶπε· «Χαῖρε, ἡ νύμφη τοῦ Κυρίου μου». Ἡ δὲ Δομνῖνα τῆς ἀπήντησε· «Χαίροις καὶ σύ, κυρία μου, ἡ λαμπὰς τοῦ Χριστοῦ». Ἀκούσασα ἡ Ἁγία Φωτεινὴ τὴν Δομνῖναν ὅπου εἶπε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἐχάρη πολὺ καὶ εὐχαριστήσασα τὸν Κύριον ἐνηγκαλίσθη αὐτὴν καὶ τὴν ἐφίλησεν· ἔπειτα τὴν κατήχησεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ ὁμοῦ μὲ τὰς ἑκατὸν δουλευτρίας της, καὶ τὰς ἐβάπτισεν ὅλας, ὠνόμασε δὲ τὴν Δομνῖναν, Ἀνθοῦσαν· ἡ δὲ μακαρία Ἀνθοῦσα ἐπρόσταξε τὴν μεγαλυτέραν ἀπὸ τὰς ἑκατὸν δουλευτρίας της Στεφανίδα νὰ δώσῃ εἰς τοὺς πτωχοὺς ὅλα τὰ χρυσὰ στολίδια καὶ τὰ χρήματα, τὰ ὁποῖα ἦσαν μέσα εἰς τὸ χρυσὸν κουβούκλιον.
Μαθὼν ταῦτα ὁ Νέρων ἀνεστέναξεν ἐκ βάθους καρδίας καὶ πολὺ θυμωθεὶς ἐπρόσταξεν εὐθὺς νὰ καύσουν μίαν κάμινον ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας καὶ νὰ βάλουν μέσα εἰς αὐτὴν τὴν μακαρίαν Φωτεινὴν μὲ ὅλους τοὺς συντρόφους της ἄνδρας καὶ γυναῖκας καὶ νὰ τοὺς ἀφήσουν μέσα εἰς αὐτὴν τρεῖς ἡμέρας. Ἀφοῦ δὲ παρῆλθον αἱ τρεῖς ἡμέραι, νομίζων ὁ τύραννος, ὅτι κατεκάησαν οἱ Ἅγιοι ἀπὸ τὸ πῦρ, ἐπρόσταξε νὰ ἀνοίξουν τὴν κάμινον καὶ ἐὰν εὕρουν ἐκεῖ τὰ ὀστᾶ τῶν Μαρτύρων νὰ τὰ ρίψουν εἰς τὸν ποταμόν. Ἀνοίξαντες δὲ οἱ στρατιῶται τὴν κάμινον εὗρον ὅλους τοὺς Ἁγίους σῴους καὶ ἀβλαβεῖς, δοξάζοντας καὶ εὐλογοῦντας τὸν Θεόν. Τοῦτο τὸ ἐξαίσιον ἰδόντες ἐκεῖνοι ἔμειναν ἐκστατικοί, θαυμάζοντες πῶς δὲν τοὺς ἤγγισε καθόλου τὸ πῦρ· καθὼς δὲ ἤκουσαν καὶ εἶδαν τοῦτο τὸ παράδοξον θαῦμα ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Ρώμης ἐθαύμασαν, δοξάζοντες καὶ αὐτοὶ τὸν Θεόν.
Ἀκούσας ὁ τύραννος καὶ τοῦτο τὸ θαῦμα, ἐπρόσταξε νὰ ποτίσουν τοὺς Ἁγίους θανατηφόρα δηλητήρια, προσεκλήθη δὲ πρὸς τοῦτο ὁ μάγος Λαμπάδιος, ὅστις κατεσκεύαζε τοιαῦτα. Πρῶτον λοιπὸν ἔδωκεν ἐκεῖνος τὸ δηλητήριον εἰς τὴν μακαρίαν Φωτεινήν· ἡ ὁποία λαβοῦσα εἰς τὰς χεῖρας της τὸ δηλητηριῶδες ποτόν, εἶπεν εἰς τὸν μάγον· «Δὲν ἔπρεπεν ἡμεῖς νὰ κρατήσωμεν οὐδόλως εἰς τὰς χεῖρας μας τὸ παρασκεύασμα σου αὐτὸ οὔτε νὰ τὸ πίωμεν, ἐπειδὴ σὺ εἶσαι ἀκάθαρτος· ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσῃς σύ, βασιλεῦ, καὶ αὐτὸς ὁ μάγος τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ μου, ἰδοὺ ἐγὼ πρωτύτερα ἀπὸ τοὺς ἄλλους πίνω τοῦτο, ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν, ὕστερα δὲ ἂς τὸ πίουν καὶ ὅλοι ὅσοι εἶναι μαζὶ μὲ ἐμέ». Ἔπιον λοιπὸν τὸ δηλητήριον ἐκεῖνο ὅλοι οἱ Μάρτυρες, μὲ τὴν βοήθειαν ὅμως τοῦ Χριστοῦ ἔμειναν πάντες ἀβλαβεῖς, ὡσὰν νὰ μὴν εἶχον πίει τίποτε. Βλέπων τοῦτο ὁ μάγος ἐξεπλάγη καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν Ἁγίαν Φωτεινὴν εἶπεν·