καὶ ὁμοῦ μὲ αὐτὴν ἐσύρετο ἀπὸ τὰς ἡμιόνους τόσον, ὥστε κατεκόπησαν τὰ μέλη τοῦ σώματός της καὶ κατασυνετρίβησαν τὰ ὀστᾶ της· καὶ τοῦτο τὸ συμβεβηκὸς ἐπροξένησε μεγάλον σκάνδαλον εἰς τοὺς ἀπίστους, πῶς τάχα ἄφησεν ὁ Θεὸς μίαν τοιαύτην Ἁγίαν γυναῖκα νὰ πάθῃ τοιοῦτον κακόν. Αὕτη δὲ ἡ μακαρία, μὲ ὅλον ὅτι εἶχε τόσην ἀνάγκην θεραπείας, δὲν ἠθέλησε νὰ προσκαλέσῃ ἰατρὸν εἰς ἐπίσκεψίν της, διὰ νὰ μὴ ἴδῃ ξένος ἄνδρας τὸ σῶμα της. Ἀλλ’ εἶχεν ὅλην τὴν ἐλπίδα της εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος, κρίμασιν οἷς οἶδε, τὴν ἄφησε νὰ πάθῃ καὶ ἔπειτα νὰ τὴν ἰατρεύσῃ· ὅθεν καὶ κατὰ τὴν χρηστὴν ἐλπίδα, τὴν ὁποίαν εἶχεν, οὕτω συνέβη καὶ τὸ γεγονὸς καὶ ἰατρεύθη μὲ τελειότητα χωρὶς ἰατρὸν καὶ τρόπον τινὰ ἐφάνη, ὅτι ὁ Θεὸς ἐσυγχώρησε νὰ πάθῃ ἡ Ἁγία ὡς ἄνθρωπος διὰ νὰ ἰατρευθῇ παραδόξως καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον, καὶ νὰ δοξασθῇ μὲ τὸ θαῦμα τοῦτο, τὸ ὁποῖον ὅλους ἔκαμε νὰ θαυμάσουν, μάλιστα δὲ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐσκανδαλίσθησαν πρότερον. Διότι εἰς ὅλους διεδόθη καὶ ἠκούσθη τὸ θαῦμα τοῦτο κηρύσσεται καὶ ὁμοῦ μὲ τὰ ἄλλα θαυμάσια τοῦ Θεοῦ.
Ἄλλοτε πάλιν ἠσθένησεν ἡ Ἁγία, ἡ δὲ ἀσθένειά της ἦτο ἀσυνήθιστος καὶ ἀλλόκοτος, διότι εἶχε μίαν πύρωσιν καὶ καῦσιν ἐξαφνικὴν ὅλου τοῦ σώματός της καὶ ἦτο ὡσὰν ἕνας βρασμὸς καὶ ἄναψις τοῦ αἵματος. Ἔπειτα ἠκολούθει πάγωσις καὶ ψύχρα τοῦ αἵματος, αἱμωδίασμα, κιτρινάδα, χαύνωσις τοῦ νοὸς καὶ παράλυσις τῶν μελῶν τοῦ σώματός της. Τὸ πάθος αὐτὸ ἠκολούθει συχνά, ἐνίοτε δὲ πολὺ συχνά, χωρὶς αἱ τέχναι τῶν ἰατρῶν νὰ εἶναι ἱκαναὶ εἰς θεραπείαν τοῦ πάθους, ἂν καὶ ἔβαλαν ὅλην αὐτῶν τὴν ἐπιμέλειαν, οὔτε τὰ πολλὰ δάκρυα τῶν γονέων της, οὔτε αἱ κοιναὶ δεήσεις καὶ παρακλήσεις πρὸς τὸν Θεὸν ὅλου τοῦ πλήθους. Διότι ὅλων ἦτο ὠφέλεια ἡ ὑγεία τῆς Ἁγίας, ἐνῷ ἀντιθέτως ἐνόμιζαν κοινὸν πάθος καὶ βλάβην τὴν ἀσθένειάν της. Τί κάμνει λοιπὸν ἡ θεία Γοργονία; Ἀφ’ οὗ πλέον ἀπηλπίσθη ἀπὸ κάθε ἄλλην βοήθειαν, κατέφυγεν εἰς τὸν Θεὸν τὸν κοινὸν ἰατρόν. Ἠγέρθη λοιπὸν κατὰ τὴν νύκτα, ὅτε δὲν ἦτο τις νὰ τὴν ἐμποδίσῃ, ἐπειδὴ τὴν εἶχεν ἀφήσει ὀλίγον τὸ πάθος καὶ ἐπῆγε καὶ προσέπεσε μετὰ πίστεως εἰς τὸ ἅγιον Θυσιαστήριον ἐπικαλουμένη μεγαλοφώνως εἰς βοήθειαν τὸν Θεόν, τὸν τιμώμενον ἐπάνω εἰς αὐτό, καὶ ἐνθυμίζουσα τὰς δυνάμεις καὶ τὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα ἔκαμε κατὰ διαφόρους καιροὺς εἰς εὐεργεσίαν τῶν ἀνθρώπων. Τέλος πάντων μιμεῖται τὴν εὐαγγελικὴν αἱμορροοῦσαν, ἡ ὁποία ὡς ἤγγισεν εἰς τὸ ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ, ἐξήρανεν οὗτος τὴν πηγὴν τοῦ αἵματος· καὶ τί κάμνει;