σὺ φονεύεις τὰ νήπια καὶ ἁρπάζεις ταῦτα ἀπὸ τὰς ἀγκάλας τῶν μητέρων των; σὺ ποτίζεις τὴν γῆν περισσότερον ἀπὸ τὰ αἵματα, παρὰ ἡ βροχὴ ἀπὸ τὰ νάματα; σὺ σφάζεις δεκατέσσαρας χιλιάδας παιδία, τόσον ὥστε νὰ κάνῃς ὥσπερ βουνὰ τὰ σώματά των, ἀνακατωμένα μὲ τὰς κεφαλὰς τὰς κεκομμένας καὶ ἐπάνω αὐτῶν μητέρες ὀλιγοψυχισμέναι;
Ὦ οὐρανὲ καὶ πῶς δὲν κατακαίεις, μὲ τὰ ἀστροπελέκια τοιοῦτον παράνομον ἄνθρωπον; ὦ γῆ καὶ πῶς δεν σχίζεσαι ταύτην τὴν ὥραν, διὰ νὰ καταπίῃς τοιοῦτον βρεφοκτόνον Ἡρῴδην; Ἄ, μάταιε καὶ ἀσεβῆ, ἄ, θεοκτόνε καὶ φθονερὲ βασιλεῦ! Ὁ ἀναίσθητος λίθος συμπονεῖ καὶ λυπεῖται διὰ τὸν φόνον ὅπου ποιεῖς εἰς τὰ βρέφη καὶ σχιζόμενος εἰς δύο μέρη κρύπτει τὴν Ἐλισάβετ μὲ τὸν Ἰωάννην, διὰ νὰ μὴ τὸν φονεύσῃς, καὶ δὲν σχίζεται ἡ λιθίνη καρδία σου, νὰ γνωρίσῃ τὴν ἁμαρτίαν, νὰ ἀκούσῃ τὰς φωνὰς τῶν μητέρων καὶ νὰ λυπηθῇ εἰς τὰ δάκρυα ὅπου χύνουν; «Παύσατε, παύσατε, ὦ εὐλογημέναι μητέρες, τὴν λύπην, παύσατε τὰ δάκρυα καὶ τοὺς πόνους, διότι ταχέως ἐπέρχεται ἡ θεία δίκη ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ ἀντιδίκου σας, νὰ θερίσῃ τὴν ζωήν του καὶ νὰ ρίψῃ τὴν πονηράν του ψυχὴν εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν· οἱ δὲ τρυφερώτατοι βλαστοί, τὰ ἠγαπημένα σας τέκνα, ὅπου ἐσφάγησαν διὰ τὴν Γέννησιν τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος μας, θέλουν ἀνθήσει εἰς τὸν οὐράνιον λειμῶνα, εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, διὰ νὰ πέμπωσιν ἐκεῖθεν τὴν εὐωδίαν εἰς τὰς ψυχάς σας».
Ἡμᾶς δέ, ὦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ὅπου μᾶς ἠξίωσες σήμερον καὶ ἐπροφθάσαμεν εἰς τὴν Ἁγίαν σου Γέννησιν, ὡς ὅπου ἐχρίσθημεν καὶ ἐβαπτίσθημεν εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα, πιστεύομεν καὶ ὁμολογοῦμεν σὲ τὸ μικρὸν Βρέφος, τέλειον Θεὸν καὶ τέλειον ἄνθρωπον, ὁμολογοῦμεν ἀχώριστον τοῦ Πατρὸς καὶ ἀχώριστον τῆς Μητρός. Προσκυνοῦμεν μίαν οὐσίαν καὶ φύσιν εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα ἐν τρισὶν ὑποστάσεσι· προσκυνοῦμεν καὶ μίαν ὑπόστασιν εἰς σὲ τὸν θεῖον Λόγον ἐν δυσὶ φύσεσι καὶ ἐνεργείαις. Ὁμολογοῦμεν ἀσυγχύτως καὶ ἀδιαιρέτως τὰς ὑποστάσεις ἐκεῖ εἰς τὴν οὐσίαν, ὁμολογοῦμεν καὶ ἐδῶ, ἀσυγχύτως καὶ ἀδιαιρέτως τὰς φύσεις εἰς τὴν ὑπόστασιν· ὁρῶμεν σε τὸν ἀόρατον Θεὸν ἐν τῇ φάτνῃ ὥσπερ τὸν ἡμέτερον λόγον ἐν τῷ χάρτῃ. Κηρύττομεν καὶ τὴν Μητέρα σου, Παρθένον καὶ Θεοτόκον. Προσκυνοῦμεν τὰ σπάργανα, ὑμνοῦμεν τὴν φάτνην, δοξολογοῦμεν τὴν Ἁγίαν σου Γέννησιν, δι’ ἧς καὶ ἐλπίζομεν νὰ ἀπολαύσωμεν τὴν Βασιλείαν σου. Ἀμήν.