Βλέπων ὁ παράνομος τύραννος, ὅτι ὁ Ἅγιος ἐνίκα ὅλα τὰ κολαστήρια, ἀπηλπίσθη τελείως. Ὅθεν γνωρίζων ὅτι μὲ ἄλλον τρόπον δὲν ἠδύνατο νὰ τὸν θανατώσῃ διατάσσει νὰ κόψωσι τὴν κεφαλήν του. Τούτου λοιπὸν γενομένου, παρέδωκεν ὁ ἔνδοξος Ἐλευθέριος τὴν μακαρίαν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ. Ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῦ Ἀνθία ἐνηγκαλίσθη τὸ σῶμα τοῦ υἱοῦ της καὶ Μάρτυρος καὶ καταφιλοῦσα τοῦτο ἐμακάριζεν αὐτὸν ὅτι ἔπαθε τοσαῦτα διὰ τὸν Κύριον. Τότε οἱ δήμιοι καὶ τὴν μητέρα ὡς ὠμοὶ καὶ ἄσπλαγχνοι ἐθανάτωσαν. Ὅσοι δὲ πιστοὶ εὑρέθησαν ἐκεῖ εἰς τὴν Ρώμην ἀπὸ τὸν Αὐλῶνα, ἤτοι ἀπὸ τὴν ἕδραν τῆς Ἐπισκοπῆς τοῦ Μάρτυρος, ἔλαβον καὶ τὰ δύο ταῦτα ἅγια Λείψανα καὶ μυρίσαντες αὐτὰ καὶ πρεπόντως τιμήσαντες, φιλοθέως καὶ εὐλαβῶς ἐνεταφίασαν, εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ ἑνὸς καὶ μόνου Θεοῦ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.