Οἱ δὲ εὐλογημένοι ἐκεῖνοι ποιμένες, ὅσον ἐχάρησαν πρωτύτερα ἐν τῇ εὑρέσει τῆς θείας Εἰκόνος (ὥς ποτε οἱ πρὸ αὐτῶν ἐν τῆ γεννήσει τοῦ Ἰησοῦ), ἄλλο τόσον ἐλυπήθησαν τότε διὰ τὴν ὑστέρησιν τοῦ τοιούτου θησαυροῦ καὶ κατὰ τοῦ ἄρχοντος ἀδημονοῦσαν καὶ ἐγόγγυζον. Ὁ δὲ ἔλεγεν εἰς αὐτούς· «Ὦ ἀδελφοί μου, μὴ γογγύζετε κατ’ ἐμοῦ, διότι δὲν ἔχετε κανένα δίκαιον· ἀφ’ ἑνὸς μὲν διότι ἡ ἱερὰ αὕτη Εἰκὼν εἶναι ἰδική μου, καὶ διὰ τὴν εὕρεσίν της ἰδοὺ ὁποῦ σᾶς ἐφιλοδώρησα· ἀφ’ ἑτέρου δὲ διότι ὁ τόπος οὗτος, καὶ ἂν θέλω νὰ κάμω Ἐκκλησίαν, δὲν εἶναι οὔτε δι’ Ἐκκλησίαν κατάλληλος, οὔτε διὰ συνάξεις προσκυνητῶν ἐπιτήδειος». Μὲ τοιαῦτα λόγια ἄφησεν αὐτοὺς ἐκεῖ λυπημένους, αὐτὸς δὲ ἐπῆρε τὴν ἁγίαν Εἰκόνα καὶ ἀνεχώρησεν, ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν.
Ἐρχόμενος δὲ ἕως εἰς ὑψηλόν τι σημεῖον τῆς ὁδοῦ, ἐκεῖ ὅπου εἶναι τώρα ἐρειπωμένον τι παρεκκλήσιον τῆς Θεοτόκου, ἐκουράσθησαν ὅλοι. Ὅθεν ἔβαλον ἐντὸς αὐτοῦ τὴν ἁγίαν Εἰκόνα καὶ ἐκάθησαν νὰ ἀναπαυθοῦν ὀλίγον· ἐκεῖ δὲ ἀπεκοιμήθησαν, καὶ ἀναστάντες δὲν εὗρον τὴν ἁγίαν Εἰκόνα. Ὅθεν ἔβαλε κατὰ νοῦν ὁ ἄρχων, ὅτι οἱ χωρικοὶ ἐκεῖνοι ποιμένες τὸν παρηκολούθησαν καὶ τὴν ἔκλεψαν, εὐθὺς ὅθεν στρέφουσιν ὀπίσω τάχιστα. Ἐρχόμενος δὲ ἕως εἰς ἕνα τόπον στενόν, πλησίον τοῦ ποταμοῦ, ἤκουσε φωνήν, ἥτις ἔλεγεν εἰς αὐτόν· «Ὦ νεανία, σωθείης, ὕπαγε ἐν εἰρήνῃ καὶ μὴ κοπιάζῃς, διότι ἐγὼ καλλίτερα ἀναπαύομαι ἐδῶ εἰς τοὺς στενοὺς αὐτοὺς τόπους μὲ ἀνθρώπους χωρικοὺς καὶ ποιμένας, παρὰ μὲ πολιτικοὺς αἱρεσιάρχας· εἰ δὲ καὶ θέλῃς νὰ μείνῃς μετ’ ἐμοῦ, ἐλθὲ ἐκεῖ ὅπου μὲ εὗρες, καὶ τοῦτο θέλει σοῦ εἶναι καλὸν καὶ ὠφέλιμον».
Ταύτην τὴν φωνὴν οὐδεὶς ἄλλος ἤκουσε πλὴν αὐτοῦ μόνου. Ὅθεν τοὺς μὲν αὐτοῦ δούλους ἠλευθέρωσε καὶ ἀπέστειλεν εἰς τὰ ἴδια, αὐτὸς δέ, παραιτήσας τὰ ἐν τῷ κόσμῳ ἅπαντα, ἐπῆρεν ἕνα δοῦλόν του, ὅστις θεληματικῶς τὸν ἠκολούθησε, καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν Πυρσόν, ἔνθα εὑρὼν τὴν ἁγίαν Εἰκόνα ἐν τῷ ἰδίῳ σπηλαίῳ ἐγνώρισεν, ὅτι ἐκεῖ εἶναι θέλημα τῆς Κυρίας Θεοτόκου διὰ νὰ κατοικήσῃ καὶ αὐτός. Ὅθεν ἑτοιμάσας ἔκτισε τὸ παρεκκλήσιον τῆς ἁγίας Εἰκόνος ἔσωθεν τοῦ σπηλαίου, ἐκεῖ δὲ πλησίον ἡσύχασε καὶ αὐτὸς ὁμοῦ μὲ τὸν δοῦλόν του γενόμενοι ἀμφότεροι Μοναχοί, μετωνομάσθησαν δὲ ὁ μὲν ἄρχων Διονύσιος, ὁ δὲ δοῦλος αὐτοῦ Τιμόθεος.