Οἱ δὲ παρεστῶτες Χριστιανοὶ παρετήρησαν καὶ μὲ ἀπορίαν καὶ θαυμασμὸν ἔλεγον, ὅτι τρεῖς φορὰς ἀνῆλθε καὶ κατῆλθε τὸ ἅγιον Λείψανον μετὰ τοῦ σχοινίου, ἄνευ χειρὸς ἀνθρώπου, καθὼς ἀναβιβάζει καὶ καταβιβάζει τις τὴν κανδήλαν. Ἔπειτα ἔμεινε κρεμάμενον ἀκίνητον καὶ εἶχε τὸ πρόσωπον ἐστραμμένον πρὸς τὴν Δύσιν, καθ’ ὅλην τὴν ἑσπέραν καὶ τὴν νύκτα ἐκείνην, ἕως ὅτου ἐξημέρωσε, καὶ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος. Ἀνατείλαντος δὲ τοῦ ἡλίου ἔστρεψε παραδόξως καὶ ἔβλεπε κατ’ Ἀνατολὰς καὶ τοῦτο οὔτε αὐτοὶ οἱ Ἀγαρηνοὶ ἄφησαν ἀπαρατήρητον. Ἀλλὰ συλλογισθέντες, ὅτι εἶναι σημεῖον τὸ νὰ μείνῃ ἕν ἡμερονύκτιον ἀκίνητον, ἐστραμμένον πρὸς Δυσμὰς καὶ ἔπειτα νὰ στρέψῃ πρὸς Ἀνατολάς, εὐθὺς ἔτρεξαν καὶ τὸ ἔστρεψαν πρὸς τὴν Δύσιν· ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ὥραν, ὤ τοῦ θαύματος! ἔστρεψε πάλιν τὸ πρόσωπον πρὸς τὴν Ἀνατολήν. Ἀλλὰ καὶ πάλιν οἱ ἀσεβεῖς τὸ ἔστρεψαν πρὸς τὴν Δύσιν, ὅμως τάλιν ὁ Μάρτυς ἔστρεψε πρὸς τὴν Ἀνατολήν. Τοῦτο δὲ δὲν ἔγινεν ἅπαξ ἢ δὶς ἢ τρίς, ἀλλὰ πολλάκις. Ὅθεν εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου ἀγανακτῶν καὶ ὑβρίζων τὸν Ἅγιον ἔλεγε· «Τὸ πεῖσμα τὸ ὁποῖον εἶχε ζῶν, ἔχει καὶ νεκρός». Λαβὼν δὲ ὁ ἐπάρατος μάχαιραν ἐκτύπησε τὸ ἅγιον Λείψανον μεταξὺ τῶν ἀστραγάλων. Ὑπερφυῶς τότε ἔρρευσεν εὐθὺς ἐκ σώματος ἀπὸ τριάκοντα τριῶν ὡρῶν νεκροῦ ὀλίγον αἷμα, ἀπὸ τὸ ὁποῖον, λαβὼν μὲ βαμβάκι Χριστιανός τις ἀπὸ τὸ Κιρναγὰτζ καὶ ἀλείψας συγγενῆ του τινά, ὅστις κατεμαστίζετο ὑπὸ πολυχρονίου καὶ ἀνιάτου ἀσθενείας, τὸν ἐθεράπευσε διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Λαζάρου. Ἔμενε δὲ τὸ ἅγιον Λείψανον κρεμάμενον κατ’ Ἀνατολὰς ἐστραμμένον, ἀνοικτοὺς ἔχον τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ βλέποντας πρὸς τὴν γῆν. Ὄχι δὲ μόνον οὐδὲν φαινόμενον ἀπὸ τὰ συνήθη εἰς τὰ νεκρὰ σώματα παρουσίασεν, ἀλλ’ οὐδὲ κἂν μυῖα ἢ ἄλλο τι ἔντομον ἐπλησίασεν εἰς αὐτό.
Φαίνεται εἰς τὰς ἱστορίας τῶν Μαρτύρων, παλαιῶν καὶ νέων, ὅτι καὶ μετὰ θάνατον ἐδείκνυον τὴν μανίαν των οἱ τύραννοι καὶ εἰς τὰ μαρτυρικὰ Λείψανα. Οὗτος ὅμως ὁ νέος τύραννος τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Λαζάρου, ὄχι μόνον νέαν καὶ ἀνήκουστον, ἀλλὰ καὶ καθ’ ὅλου ἀξιογέλαστον ἀφροσύνην ἔδειξεν. Ἐφαντάσθη, δηλαδή, ὅτι οἱ Χριστιανοὶ μέλλουν νὰ προσκυνοῦν τὸ Λείψανον τοῦ καταδίκου ὡς Ἅγιον· διὰ τοῦτο, ὁ ἀφρονέστατος, δὲν ἔδιδεν ἄδειαν νὰ ἀποκρεμασθῇ τοῦτο καὶ νὰ ἐνταφιασθῇ εἰς τὴν γῆν, ἀλλ’ ἤθελε καὶ ἐπέμενεν, ἐναντίον τῆς γνώμης τῶν ἄλλων Ἀγαρηνῶν, νὰ τὸ ἀφήσῃ κρεμάμενον, ἕως ὅτου διαλυθῆ τελείως καὶ πέσῃ μόνον του εἰς τὴν γῆν.