τρέχουσα δὲ ἦλθεν εἰς τὴν κάμινον καὶ ἔλεγεν· «Ὦ Δέσποτα τῶν ὅλων, ἐνῷ ἀκόμη ἦτο εἰς τὴν κοιλίαν μου τὸ τέκνον μου, μοῦ εἶπες ὅτι μέλλει νὰ δοξασθῇ ἀπὸ πολλοὺς καὶ νὰ τὸ ὀνομάσω Θεόδωρον· πῶς λοιπὸν τώρα τὸ παρέδωσες εἰς τὸ πῦρ;». Ὁ δὲ μακάριος Θεόδωρος, ἰδὼν ταύτην τόσον βαθέως λυπουμένην, εἶπεν· «Ὦ μῆτερ, διατί ἔκαμες τοῦτο; Ἐγὼ παρεκάλεσα τὸν Θεόν, νὰ ἔλθῃς νὰ ἴδῃς τὸν ἀγῶνα μου καὶ σὺ πῶς φρονεῖς τὰ τοῦ κόσμου; Πήγαινε λοιπὸν καὶ στολίσου ὡς νύμφη Χριστοῦ, διὰ νὰ μὴ χαρῇ ὁ διάβολος». Τότε ἡ μακαρία ἐκείνη, ὑπακούσασα εὐθὺς καὶ στολισθεῖσα, ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν πρὸ τῆς καμίνου, εὐχομένη καὶ λέγουσα· «Κύριέ μου Ἰησοῦ Χριστέ, ἰδοὺ προσφέρω εἰς θυσίαν αὐτὸν τὸν καρπὸν τῆς κοιλίας μου καὶ πρόσδεξαι αὐτὸν ὡς τὸν Ἰσαὰκ καὶ ὡς θυμίαμα εὐῶδες ἐνώπιόν Σου, Κύριε». Ταῦτα δὲ εἰποῦσα εἶπε πρὸς τὸν Μάρτυρα· «Τέκνον μου Θεόδωρε, μοὶ ἀπεκαλύφθη ὅτι μέλλεις νὰ λάβῃς σταυρικὸν θάνατον, τοὺς δὲ συντρόφους σου μέλλουν νὰ κατακόψουν μὲ τὰ ξίφη των». Οἱ δὲ στρατιῶται ἀκούσαντες τοῦτο ἐχάρησαν περισσότερον.

Ἐγερθεὶς λοιπὸν ὁ ἡγεμὼν τὸ πρωΐ, εἶπε πρὸς τοὺς συμβούλους του· «Ἐγὼ νομίζω ὅτι οὐδὲ ὀστοῦν τῶν ἀθλίων ἐκείνων δὲν ἀπέμεινεν εἰς τὴν κάμινον». Εἷς δὲ τῶν ὑπηρετῶν εἶπε πρὸς τὸν ἡγεμόνα· «Δέσποτα ἡγεμών, ἡμεῖς κατὰ τὴν προσταγήν σου ἐπράξαμεν». Ἐνῷ δὲ ἔμελλον νὰ ἀνοίξουν τὴν κάμινον καὶ νὰ εἰσέλθουν ἐντὸς αὐτῆς, ἐπεκαλέσθη ὁ Θεόδωρος τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ εὐθὺς ἐσβέσθη ἡ φλόξ. Ἡ δὲ μήτηρ τοῦ Θεοδώρου, ἐλθοῦσα, τοὺς ἐνουθέτει νὰ μὴ θυσιάσουν καὶ τοσοῦτον ἐχαίρετο, ὡς νὰ ἔκαμνε τοὺς γάμους τοῦ υἱοῦ της. Τότε ἦλθε καὶ ὁ ἡγεμὼν ἐπὶ τόπου καὶ ἰδὼν τὴν μακαρίαν Φιλίππαν, τὴν ἐκάλεσε καὶ τῆς εἶπε· «Σὺ εἶσαι ἡ μήτηρ τοῦ Θεοδώρου;». Ἡ δὲ Φιλίππα ἀπεκρίθη· «Ναί». Λέγει ὁ ἡγεμών· «Νουθέτησον τὸν υἱόν σου νὰ θυσιάσῃ, διὰ νὰ ζήσῃ, ἵνα μὴ ἀπομείνῃς καὶ σὺ ἄτεκνος εἰς τὴν ζωὴν ταύτην». Τότε ἡ μακαρία Φιλίππα, ἄνωθεν ἐνδυναμωθεῖσα, ἀπεκρίθη· «Ἄκουσον, ὦ ἡγεμών, ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι Κυρίου οὐ μὴ παρέλθωσι· ὁ Κύριός μας μοῦ ἀπεκάλυψεν ὅτι πρέπει νὰ σταυρωθῇ ὁ υἱός μου. Μὴ πλανᾶσαι λοιπόν, ὦ ἡγεμών, διότι ἡμεῖς δὲν θυσιάζομεν εἰς δαίμονας ἀναισθήτους». Λέγει πάλιν ὁ ἡγεμών· «Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν καὶ σὺ ἐπληροφορήθης περὶ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ σου, προστάζομεν καὶ ἡμεῖς, ἐπειδὴ δὲν πείθεται εἰς τὰ προστάγματα τοῦ βασιλέως, νὰ σταυρωθῇ, τοὺς δὲ δύο στρατιώτας, οἱ ὁποῖοι ἀπεστάτησαν, νὰ τοὺς καύσουν εἰς τὴν κάμινον. Ἐπρόσταξε δὲ ἀκόμη νὰ ἀποκεφαλίσουν καὶ τὴν μητέρα τοῦ Ἁγίου.