Τότε ὁ ἡγεμὼν θυμωθεὶς σφόδρα ἐπρόσταξε καὶ ἔκαυσαν κάμινον ἐπὶ τρία ἡμερονύκτια εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἔρριψαν τὸν Ἅγιον. Συγχρόνως ὁ θηριώδης ἐκεῖνος ἡγεμὼν παρήγγειλεν εἰς τοὺς στρατιώτας, ὅτι ὅποιον ἴδουν λυπούμενον τὸν Ἅγιον νὰ ρίψουν καὶ ἐκεῖνον εἰς τὴν κάμινον. Τότε οἱ δύο ἐκεῖνοι στρατιῶται, οἵτινες εἶχον δέσει τὸν Ἅγιον εἰς τὴν ἅμαξαν, Σωκράτης καὶ Διονύσιος ὀνομαζόμενοι, εἶπον· «Ὦ ἡγεμὼν ἀνόητε, τί κακὸν ἔκαμεν ὁ νέος οὗτος καὶ τὸν τιμωρεῖς; Δύνασαι νὰ ἐννοήσῃς τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ; Οὐαί σοι, ἄνομε, ὁποῖος τόπος καὶ ὁποία ἀλύτρωτος κόλασις σὲ ἀναμένει!». Ἐκπλαγεὶς τότε ὁ ἡγεμὼν καὶ ὑπερζέσας ἐκ θυμοῦ εἶπε πρὸς αὐτούς· «Οὐαί σας, ταλαίπωροι, διότι σήμερον μέλλετε νὰ χάσετε τὸ φῶς τοῦ ἡλίου». Εὐθὺς δὲ ἐπρόσταξε καὶ ἔρριψαν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον.

Εἰς αὐτὴν λοιπὸν ριφθέντες οἱ μακάριοι Σωκράτης καὶ Διονύσιος εὗρον τὸν Θεόδωρον ὡς ἐν δρόσῳ εὑρισκόμενον καὶ ὑμνοῦντα τὸν Θεόν, παρεκάλεσαν δὲ αὐτὸν λέγοντες· «Βοήθησόν μας, Ἅγιε, διότι μᾶς καίει τὸ πῦρ». Ὁ δὲ Ἅγιος εἶπε πρὸς αὐτούς· «Λέγετε σεῖς Ἀλληλούϊα», αὐτὸς δὲ ἔλεγεν· «Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ὁ Υἱός, Ἅγιον τὸ Πνεῦμα· δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ. Σὲ ὑμνοῦμεν, Κύριε, Σὲ εὐλογοῦμεν, Σοὶ πρέπει, Κύριε, αἴνεσις εἰς τοὺς αἰῶνας· ἐλθέ, Κύριε, καὶ νῦν καὶ σῶσον ἡμᾶς τοὺς ταπεινοὺς ἐκ τῆς φλογὸς ταύτης, καθὼς ἔσωσας καὶ τοὺς Τρεῖς Ἁγίους Σου Παῖδας· ἤθελον ὅμως, Κύριε, νὰ ἔβλεπε καὶ ἡ μήτηρ μου τὸν ἀγῶνα μου, διότι πολὺ λυποῦμαι δι’ ἐκείνην». Ταῦτα τοῦ μακαρίου Θεοδώρου προσευχομένου συνέψαλλον μετ’ αὐτοῦ καὶ οἱ γενναῖοι στρατιῶται Σωκράτης καὶ Διονύσιος λέγοντες συχνάκις τὸ «Ἀλληλούϊα». Μετ’ ὀλίγον δὲ εἶπον πρὸς τὸν Ἅγιον· «Κύριε Θεόδωρε, ποῦ εἶναι ἡ μήτηρ σου;». Ὁ δὲ Ἅγιος ἁπεκρίθη· «Τρεῖς χρόνοι εἶναι τώρα, ἀφ’ ὅτου τὴν ἥρπασαν αἰχμάλωτον οἱ ἀλλόφυλοι». Μετ’ ὀλίγον δὲ ἀφοῦ ἐμαράνθη ἡ φλὸξ καὶ οἱ Ἅγιοι ἀπεκοιμήθησαν, Ἄγγελος Κυρίου εἶπε πρὸς τὸν Θεόδωρον· «Μὴ λυπεῖσαι, Θεόδωρε, διότι ἦλθεν ἐδῶ καὶ ἡ μήτηρ σου».

Ἐξυπνήσας τότε ὁ Ἅγιος εἶπε πρὸς τοὺς σὺν αὐτῷ στρατιώτας· «Ἀδελφοὶ καὶ σπλάγχνα μου γνήσια, ὁ Ἄγγελος ὅστις κατέσβεσε τὴν φλόγα μοῦ εἶπε καὶ ὅτι ἦλθεν ἡ μήτηρ μου. Ταῦτα δὲ ἐκείνων λεγόντων κατέφθασε καὶ ἡ Ἁγία Φιλίππα, ἥτις, μαθοῦσα ὅτι ὁ υἱός της εὑρίσκεται εἰς τὴν κάμινον, ἐξέσχιζε τὰ ἐνδύματά της καὶ ἀνέσπα τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς της,