Ἔκπληκτος τότε ὁ ἡγεμὼν εἶπεν· «Ὡς φαίνεται, ἀπεξενώθης ἀπὸ τοὺς θεούς». Ἀπεκρίθη ὁ Διόσκουρος· «Ἐγὼ ἤμην ὑπηρέτης τῶν θεῶν σας δι’ ἔνδειαν ἄρτου καὶ διὰ τὴν γαστριμαργίαν μου· ὅμως ἠννόησα ὅτι εἶναι ἀδύνατοι· εἶδον δὲ καὶ τὸν Θεόδωρον νικῶντα τὰς κακίας σου καὶ διὰ τοῦτο σκέπτομαι νὰ γίνω στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ». Ὀργισθεὶς τότε ὁ ἡγεμὼν εἶπεν· «Ἂν ἴσως λοιπὸν θέλῃς νὰ γίνῃς στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ, πήδησε πρῶτος εἰς τὴν ἐσχάραν». Τότε ὁ γενναῖος Διόσκουρος στραφεὶς πρὸς τὸν μακάριον Θεόδωρον εἶπε· «Δέομαί σου, κύριε Θεόδωρε, βοήθησόν μοι καὶ προσευχήθητι ὑπὲρ ἐμοῦ, ὅπως διασωθῶ ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ κακοτέχνου τούτου ἡγεμόνος».

Ἐνῷ λοιπὸν ὁ μακάριος Θεόδωρος προσηύχετο ἔθεσαν τὸν Διόσκουρον ἐπὶ τῆς ἐσχάρας, ἀφοῦ ἔκαυσαν ταύτην ἑπταπλασίως. Ἐβόησε τότε ὁ Διόσκουρος· «Ὁ Θεὸς Θεοδώρου, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλθὲ καὶ πρόσδεξαι τὸ πνεῦμα μου ἐν εἰρήνῃ». Ταῦτα δὲ εἰπὼν ἀπέδωκε τὴν ἁγίαν αὐτοῦ ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ. Οἱ δὲ παρεστῶτες ἀδελφοί, ζητήσαντες τὸ ἱερὸν αὐτοῦ Λείψανον, τὸ ἔθαψαν ἐκεῖ πλησίον, τὸν δὲ Ἅγιον Θεόδωρον ἐπρόσταξεν ὁ ἡγεμὼν καὶ ἔρριψαν εἰς τὴν φυλακήν. Ἀφοῦ δὲ ἐνύκτωσε, μετέβη ὁ Ἐπίσκοπος Πηγάσιος καὶ παρακαλέσας τὸν κλειδοφύλακα, εἰσῆλθε καὶ εὗρε τὸν Ἅγιον εὐχόμενον ἐντὸς τοῦ δεσμωτηρίου. Πεσὼν δὲ πρὸ τῶν ποδῶν τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος, κατεφίλει αὐτοὺς λέγων· «Εὐχαριστῶ σοι, Κύριέ μου Ἰησοῦ Χριστέ, διότι ἂν καὶ εἶμαι ἀνάξιος τῆς ποίμνης σου· ἐξέλεξες ἓν ἀπὸ τὰ πρόβατα τὰ ὁποῖα μοῦ ἐνεπιστεύθης, διὰ νὰ γίνῃ πρόδρομος καὶ ὁδηγὸς ὅλης τῆς ποίμνης Σου. Βλέπε, τέκνον, δράμε τὸν δρόμον σου καλῶς, διὰ νὰ σὲ ἀκολουθήσωμεν καὶ ἡμεῖς κατόπιν». Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἐπίσκοπος καὶ τὸ «Εἰρήνη σοι, τέκνον», ἐπειπὼν ἐξῆλθε τοῦ δεσμωτηρίου.

Κατὰ δὲ τὴν πέμπτην ἡμέραν ἀπὸ τῆς φυλακίσεως τοῦ Ἁγίου ἐπρόσταξεν ὁ ἡγεμὼν καὶ ἔφεραν πρὸ αὐτοῦ τὸν Ἅγιον Θεόδωρον, τούτου δὲ γενομένου ἠρώτησεν αὐτὸν λέγων· «Δὲν θύεις, Θεόδωρε, εἰς τοὺς θεούς;». Καὶ ὁ Μάρτυς ἀπεκρίθη· «Θέλεις νὰ ἐρωτήσω τὸ εἴδωλον τοῦ Διός, ἂν θέλῃ τὴν θυσίαν μου;». Ἀπεκρίθη ὁ ἡγεμών· «Κάμε ὅ,τι θέλεις». Τότε ὁ Ἅγιος, πλησιάσας εἰς τὸ εἴδωλον, εἶπε· «Πρὸς σὲ ἀπευθυνόμενος, τὸ κωφὸν καὶ ἀναίσθητον εἴδωλον, τὸ κατασκευασθὲν ἀπὸ χεῖρας ἀνθρώπων, καλῶ τὸν εἰς σὲ κατοικοῦντα δαίμονα νὰ ὁμολογήσῃ διὰ ζώσης φωνῆς ἂν ἴσως θέλῃ ἀπὸ ἐμὲ θυσίαν».