Ἀγανακτήσας τότε ὁ ἡγεμὼν ἐπὶ τῷ ἀκούσματι τῶν λόγων τούτων, ἐπρόσταξε νὰ δέσουν τὸν Μάρτυρα εἰς ἀγρίους ἡμιόνους καὶ οὕτω νὰ συντριβῇ συρόμενος. Ὁ δὲ Ἅγιος παρεκάλεσε τοὺς στρατιώτας ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τὸν ἔδενον, νὰ τὸν ἀφήσουν νὰ προσευχηθῇ. Ἀλλ’ οἱ στρατιῶται τρωθέντες καὶ αὐτοὶ ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ, εἶπον πρὸς αὐτόν· «Προσευχήθητι καὶ ὑπὲρ ἡμῶν, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ Θεόδωρε».
Ὑψώσας τότε ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητὴς τὰ ὄμματα πρὸς τὸν οὐρανόν, εἶπε ταῦτα· «Ἰησοῦ, τὸ φῶς ἡμῶν, Σὲ ἐπικαλοῦμαι, τὸν πρὸ αἰώνων ὄντα, τὸν ἀναγαγόντα τὸν Ἡλίαν ἐν ἅρματι πυρίνῳ, τὸν ἡμερώσαντα τοὺς ἀγρίους λέοντας καὶ τὸν δίκαιόν σου Δανιὴλ διασώσαντα· ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβεὶμ ἐμφανίσθητι καὶ ἐνίσχυσόν με, ὅπως πολλοὶ σωθῶσι βλέποντές με νικῶντα τὰς τέχνας τοῦ διαβόλου. Μνήσθητι, Κύριε, καὶ τῶν δύο τούτων στρατιωτῶν καὶ κατάνυξον αὐτῶν τὰς καρδίας, ὅπως πιστεύσαντες ἐπὶ Σὲ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσωσιν». Ἀφοῦ δὲ οὕτω προσηυχήθη, εἶπεν εἰς τοὺς στρατιώτας καὶ τὸν ἔδεσαν· ἐκεῖνοι δὲ ἔλεγον· «Ὡδήγησον καὶ ἡμᾶς εἰς τὴν ἀληθινὴν Πίστιν, ἵνα καὶ ἡμεῖς γίνωμεν συναγωνισταί σου, διὰ νὰ κληρονομήσωμεν διὰ σοῦ ζωὴν αἰώνιον». Ταῦτα δὲ εἰπόντες τὸν ἔδεσαν εἰς τὴν ἅμαξαν, ὁ δὲ Ἅγιος συρόμενος εἰς τὰς ἐρήμους ἔλεγε· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, σῶσον με ἀπὸ τὸν κίνδυνον τοῦτον, διὰ νὰ πιστεύσουν ὅτι σὺ εἶσαι Θεὸς θεῶν, Κύριος κυρίων καὶ Βασιλεὺς βασιλευόντων». Ταῦτα τοῦ δικαίου λέγοντος, εἴδομεν ὅλοι ὅτι κατῆλθεν ἅμαξα ἐξ οὐρανῶν, ἥτις ἥρπασε τὸν Ἅγιον καὶ τὸν κατεβίβασεν ἔμπροσθεν τοῦ κριτηρίου, οἱ δὲ σύροντες τὸν Ἅγιον ἄγριοι ἡμίονοι, καταπεσόντες εἰς τοὺς κρημνούς, ἐφονεύθησαν.
Ταῦτα μαθὼν ὁ ἡγεμών, ἐσυλλογίζετο διὰ ποίου τρόπου νὰ θανατώσῃ τὸν νέον· ἐπρόσταξε λοιπὸν καὶ τὸν ἐφυλάκισαν, τὸ δὲ πρωΐ, ἐγερθείς, ἐπρόσταξε νὰ φέρουν τὸν Μάρτυρα. Ὅτε δὲ ὁ Ἅγιος εἰσῆλθε, φαιδρῷ τῷ προσώπῳ λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ ἡγεμών· «Μὴ νομίζῃς, Θεόδωρε, ὅτι δύνασαι νὰ φύγῃς ζῶν ἀπὸ τὰς χεῖρας μου· καταπείσου λοιπὸν καὶ θυσίασον, διότι λυποῦμαι τὴν νεότητά σου καὶ μάλιστα διότι εἶσαι συνώνυμός μου». Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Μετανόησον σὺ ἐκ τῆς πλάνης σου, διὰ νὰ ἐννοήσῃς διὰ ποῖα αἰώνια ἀγαθὰ βασανίζομαι ἐγώ». Λέγει ὁ ἡγεμὼν μὲ ὀργήν· «Θυσιάζεις ἤ ὄχι;». Ὁ Μάρτυς ἀπεκρίθη· «Ἐγὼ γνωρίζω ἀπὸ τὰς γραφάς σας τὰς ἀτοπίας τῶν θεῶν σας καὶ διὰ τοῦτο δὲν προσφέρω εἰς αὐτοὺς θυσίαν».