Ποῖος δηλαδὴ εἶναι τόσον νωθρὸς καὶ τόσον βαρὺς τὴν καρδίαν, ὁ ὁποῖος, ἐὰν ἐγγίσῃ ἕνα ὀστοῦν Μάρτυρος ἢ τὴν ἁγίαν κόνιν τοῦ Λειψάνου του, δὲν θὰ αἰσθανθῇ ἀμέσως μίαν θεϊκὴν λάμψιν εἰς τὴν ψυχήν του καὶ δὲν θὰ ὑψωθῇ πρὸς τὴν θείαν ἀγάπην; Ἡ θήκη τῶν Μαρτύρων εἶναι θησαυρὸς ἐγγυώμενος τὴν ἀνάστασιν, εἶναι θησαυροφυλάκιον ἀθανασίας, εἶναι διαρκὴς ὑπενθύμισις τῆς ἀφθαρσίας, ἡ ὁποία μᾶς περιμένει, εἶναι στήλη, ἡ ὁποία μᾶς φέρει διαρκῶς εἰς τὸν νοῦν τὴν καρτερίαν, τὴν ὁποίαν ἔδειξαν εἰς τὰ μαρτύρια, τὰ ὁποῖα ὑπέστησαν, εἶναι τὸ τρόπαιον τῆς ἀγάπης των πρὸς τὸν Θεόν. Ἐὰν δὲ ὁ τάφος περιέχῃ τὰ Λείψανα περισσοτέρων τοῦ ἑνὸς Μαρτύρων καὶ καυχᾶται, διότι περικλείει τὴν τέφραν Μαρτύρων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, αὐτὸ ἀποτελεῖ πολλῶν εἰδῶν πνευματικὸν θησαυρόν, ὅπως εἶναι καὶ ὁ πλοῦτος αὐτός, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται ἐνώπιόν μας.

Ἀλλὰ ποῖοι εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται μέσα εἰς αὐτὸν τὸν τάφον; Διότι μοῦ φαίνεται, ὅτι δὲν γνωρίζετε, ἂν καὶ ὄχι ὅλοι, τὸν θησαυρὸν τὸν ὁποῖον ἔχετε ἀποταμιευμένον. Εἶναι ὁ Λεωνίδης ὁ μέγας καὶ ὁ χορὸς τῶν γενναίων γυναικῶν, αἱ ὁποῖαι ἦσαν μαζὶ μὲ τὸν Λεωνίδην. Διότι καὶ γυναῖκες ἐδείκνυον ἀνδρικὴν γενναιότητα εἰς τοὺς ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας ἀγῶνας, ἀπὸ τότε βεβαίως ποὺ ὁ Χριστὸς ἐγεννήθη ἐκ τῆς Παρθένου. Διὰ ποίαν δὲ αἰτίαν καὶ κατὰ ποῖον τρόπον ἐβάδισαν τὸν δρόμον τοῦ Μαρτυρίου; Οὗτοι οἱ μακάριοι ὑπῆρξαν μὲν γεννήματα καὶ θρέμματα τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ δὲ ἐγνώρισαν τὸν ἕνα καὶ μόνον καὶ ἀληθινὸν Θεόν, ἀπήλλαξαν ἀπὸ τὴν πολυαρχίαν τῶν πολλῶν θεῶν τὴν πατρίδα, ἡ ὁποία τοὺς ἐγέννησε, ὄχι διότι κατέλυσαν ταύτην ἤ ἐκείνην τὴν τυραννίδα, ἀλλὰ ἀνατρέψαντες τὴν πολυθεΐαν. Ὅταν δηλαδὴ συληφθέντες ὑπὸ τῶν ἀσεβῶν ὄχι μόνον δὲν κατεπείσθησαν ὑπ’ αὐτῶν νὰ ἀρνηθῶσι τὸν ἀληθινὸν Θεόν, ἀλλ’ αὐτοὶ μᾶλλον ἔγιναν κύριοι ἐκείνων καὶ μαζὶ μὲ τοὺς θεοὺς καὶ τὰ εἴδωλά των τοὺς ὑπέταξαν εἰς τὴν ἀληθῆ Πίστιν, ὄχι διότι ἔλαβον ὅπλα διὰ νὰ ἐπιτύχουν, ὅσα κατώρθωσαν, ἢ διότι ἐνίκησαν εἰς κάποιαν μάχην, ἀλλὰ διὰ τῶν μαρτυρίων τὰ ὁποῖα γενναίως ἔπασχον καὶ διότι ὑπέμειναν βασανιζόμενοι διὰ τὴν εὐσέβειαν.