Ὅστις διὰ παντὸς τρόπου περιποιεῖται καὶ εὐργετεῖ τοὺς ἔχοντας ἀνάγκην, ἐκεῖνος ἔχει ἀναμφιβόλως εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ τὴν ἀρετὴν τῆς πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπης· ὅστις δὲ ἐλεεῖ τὸν πτωχόν, πιστεύων ὅτι εὐεργετῶν τὸν πτωχόν, εὐεργετεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, φανερὸν εἶναι, ὅτι αὐτὸς ἀγαπᾷ καὶ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ὅπερ σημαίνει ὅτι ἔχει εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ τὴν εἰς Θεὸν ἀγάπην. Ἡμεῖς δέ, ὑπὸ τοῦ Κυρίου διδαχθέντες, πιστεύομεν καὶ ὁμολογοῦμεν ὅτι «ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς», ἤτοι εἰς τὴν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον ἀγάπην «ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ Προφῆται κρέμανται» (Ματθ. κβ’ 40). Ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος λοιπὸν ἔχει εἰς τὴν καρδίαν τὰς δύο πηγὰς τῆς σωτηρίας, αἱ ὁποῖαι πηγάζουσιν εἰς αὐτὸν τὰ γλυκύτατα νάματα πασῶν τῶν ἀρετῶν· αὐτὸς εἶναι «τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀπορρυήσεται, καὶ πάντα, ὅσα ἂν ποιῇ κατευοδωθήσεται» (Ψαλμ. α’ 3)· ἑπομένως ὁ ἀνελεήμων, μὴ ἔχων ταύτας τὰς δύο πηγὰς τῶν καλῶν ἔργων, ἐστερημένος τυγχάνει πάσης ἀρετῆς· ὅθεν αὐτὸ εἶναι τὸ δένδρον τὸ μὴ ποιοῦν καρπὸν καλόν, τὸ ὁποῖον «ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται» (Ματθ. ζ’ 19).

Εὔκολα δὲ κατανοοῦμεν ὅτι ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ Προφῆται ἐκ τῆς ἀγάπης κρέμανται, ἐὰν στοχασθῶμεν τὰς δέκα ἐντολάς, αἵτινες εἶναι ἡ περίληψις πάντων τῶν θείων νόμων καὶ τῆς ἠθικῆς τῶν Προφητῶν διδασκαλίας. Ἐκ τῶν δέκα ἐντολῶν τέσσαρες μὲν παραγγέλλουσι τὰ περὶ τοῦ Θεοῦ, ἓξ δὲ τὰ περὶ τοῦ πλησίον. Ὅστις ἀγαπᾷ τὸν Θεὸν ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας καὶ ἰσχύος καὶ διανοίας, ἐκεῖνος λατρεύει αὐτὸν νύκτα τε καὶ ἡμέραν, φεύγει τὴν λατρείαν παντὸς κτίσματος, ἀπέχει ἀπὸ τῆς ὁρκωμοσίας, κατ’ ἐξοχὴν δοξολογεῖ αὐτὸν κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν ἑορτῶν. Ὅστις ἀγαπᾷ τὸν πλησίον αὐτοῦ ὡς ἑαυτόν, ἐκεῖνος ἀναμφιβόλως προσφέρει πᾶσαν τιμὴν καὶ περιποίησιν εἰς τοὺς γονεῖς αὐτοῦ, ἐκεῖνος φεύγει τὴν μοιχείαν, τὴν κλοπήν, τὸν φόνον, τὴν ψευδομαρτυρίαν, ἐκεῖνος οὐδέποτε ἐπιθυμεῖ τὸ ξένον πρᾶγμα, ἐπειδὴ τὰ ἔργα ταῦτα εἶναι μῖσος καὶ οὐχὶ ἀγάπη τοῦ πλησίον. Βλέπετε πῶς ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ πλησίον πηγάζουσι πᾶσαι αἱ ἀρεταί; Ἐπειδὴ δὲ τῶν ἐναντίων πραγμάτων ἐναντίος εἶναι ὁ λόγος, φανερὸν εἶναι ὅτι, ὅστις ἐστερημένος εἶναι τῆς ἀγάπης, ἐκεῖνος παραβαίνει ὅλον τὸν νόμον καὶ τοὺς Προφήτας, ἐκεῖνος καταφρονεῖ τὰς δέκα ἐντολὰς καὶ πράττει πᾶν εἶδος ἁμαρτίας.