ΔΙΑΤΙ ἄρά γε εἱς τὴν περιγραφὴν τῆς φοβερᾶς ἡμέρας τῆς Κρίσεως οὐδὲ ἕνα λόγον εἶπεν ὁ Κριτὴς οὐδὲ περὶ δικαιοσύνης, οὐδὲ περὶ σωφροσύνης, οὐδὲ περὶ ταπεινώσεως, οὐδὲ περὶ ἄλλης τινὸς ἀρετῆς, ἀλλὰ παραστήσας ὅλην τὴν κρίσιν αὐτοῦ γινομένην περὶ ἐλεημοσύνης, τοὺς μὲν ἐλεήμονας εὐλόγησε καὶ ἐδόξασε, τοὺς δὲ ἀνελεήμονας κατηράσατο καὶ ἐπαίδευσε; Λοιπόν, λέγεις, μόνη ἡ ἀρετὴ τῆς ἐλεημοσύνης σῴζει τὸν ἄνθρωπον, κἂν γυμνὸς ὑπάρχῃ τῶν ἄλλων ἀρετῶν, οὐδὲ οἱ ἀσελγεῖς, οὐδὲ οἱ ὑπερήφανοι, ἀλλὰ μόνοι οἱ ἀνελεήμονες κολάζονται; Ὅστις τὸ σημερινὸν Εὐαγγέλιον ἀναγινώσκει, ἐκεῖνος ταῦτα συμπεραίνει. Ναὶ ἀληθῶς ἀλλ’ ἆρά γε συλλογίζεται ὀρθά;

Ἐάν τις εἰσέλθῃ εἰς παράδεισον πλήρη παντοδαπῶν καρποφόρων δένδρων, μὴ ἰδὼν δέ, μηδὲ περιεργασθεὶς πάντα τὰ μέρη αὐτοῦ, ἀλλά, προσηλώσας τὰ ὄμματα εἰς ἓν μόνον μέρος, καὶ ἰδὼν ἐκεῖ μηλέας, συμπεράνῃ ὅτι μῆλα μόνον ἔχει ἐκεῖνος ὁ παράδεισος, ὀρθὸν ἆρά γε εἶναι τὸ συμπέρασμα αὐτοῦ; Ἆρά γε λέγει τὴν ἀλήθειαν, λέγων καὶ ἐπιβεβαιῶν ὅτι μόνον μῆλα εὑρίσκεις εἰς ἐκεῖνον τὸν παράδεισον; Οὐχί· ἐὰν αὐτὸς ἔστρεφε τὰ ὄμματα αὐτοῦ πανταχοῦ, καὶ περιειργάζετο πάντα τὰ μέρη τοῦ παραδείσου καὶ ἔβλεπε πάντα τὰ ἐν αὐτῷ δένδρα, τότε μόνον ἐδύνατο νὰ εἴπῃ τὶ περιέχει ἐκεῖνος ὁ παράδεισος. Τοῦτο αὐτὸ συμβαίνει καὶ εἰς ἐκεῖνον, ὅστις λαβὼν εἰς χεῖρας τὴν Ἁγίαν Γραφήν, καταλιπὼν πάντα τὰ λοιπά, ὅσα εἶναι ἐν αὐτῇ γεγραμμένα, ἀναγινώσκει ἓν μόνον κόμμα, ἐκ τούτου δὲ μόνον συμπεραίνει τί διδάσκει ὅλη ἡ θεία Γραφή· αὐτὸς σφάλλει ἀναμφιβόλως, ἐνίοτε πίπτει καὶ εἰς αἱρέσεις καὶ παραλογισμούς.

Ὅλη ἡ Ἁγία Γραφὴ συγκροτεῖ ἓν καὶ μόνον σῶμα, ἓν δὲ μέρος τοῦ σώματος δὲν εἶναι τὸ ὅλον σῶμα. Ὅθεν, ὅστις κόπτει αὐτὴν καὶ διαιρεῖ, ἔπειτα ἐξ ἑνὸς μόνου κόμματος συμπεραίνει τὶ διαλαμβάνει τὸ ὅλον, οὐδέποτε συλλογίζεται ὀρθῶς. Ἄνθρωπε, ἐὰν θέλῃς νὰ κατανοήσῃς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως τὰ δόγματα, καὶ τὴν ἀληθινὴν βουλὴν καὶ ἀπόφασιν τοῦ Θεοῦ, ἀνάγνωσε πρῶτον ὅλην τὴν θείαν Γραφήν, ἔπειτα προσήλωσον τὸν νοῦν σου εἰς ἕκαστον μέρος αὐτῆς, συμβίβασον δὲ μετ’ ἀλλήλων πάντα τὰ μέρη, ὅσα διαλαμβάνουσι περὶ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως, καὶ τότε βλέπεις ὅτι τὸ ἓν μέρος ἐξηγεῖ τὸ ἄλλο, τότε δὲ εὑρίσκεις τὸν πολύτιμον τῆς ἀληθείας μαργαρίτην, καὶ νοεῖς ἐννοίας ὀρθάς, καὶ κηρύττεις ἀληθείας σωτηριώδεις.