Ἀληθῶς ἡ σήμερον ἀναγνωσθεῖσα Εὐαγγελικὴ περικοπὴ περιγράφει τὴν Δευτέραν τοῦ Κυρίου Παρουσίαν, καὶ τὸ ἀδέκαστον αὐτοῦ κριτήριον καὶ τὴν περὶ τῶν Δικαίων καὶ ἁμαρτωλῶν ἀπόφασιν, ἀλλὰ τοῦτο εἶναι ἓν μόνον μέρος τῆς θείας Γραφῆς· εἶναι δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ μέρη αὐτῆς, περὶ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως διαλαμβάνοντα. Πρέπον λοιπὸν εἶναι ἵνα ἀκούσωμεν τὶ καὶ αὐτὰ λέγουσι καὶ οὕτω μάθωμεν ὅλην τοῦ Θεοῦ τὴν βουλὴν καὶ τὴν ἀλήθειαν.
Πρὶν ἢ διηγηθῇ ὁ Θεάνθρωπος ὅσα σήμερον ἀνέγνωμεν, εἶπε πρὸς τοῖς ἄλλοις καὶ ταῦτα· «Εἰσελθὼν δὲ ὁ Βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους, εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου» (Ματθ. κβ’ 11)· καὶ οἱ μὲν φοροῦντες τὸ τοῦ γάμου ἔνδυμα ἀπήλαυσαν πάντες τῆς τοῦ Βασιλέως τραπέζης, τὸν δὲ γυμνὸν τοῦ γαμηλίου ἐνδύματος πρῶτον μὲν ἤλεγξεν ὁ Βασιλεύς, ἔπειτα οἱ ὑπηρέται αὐτοῦ, δήσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας, ἐξέβαλον «εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον», ὅπου «ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων» (Αὐτ. 13). Βλέπε νῦν τὸ παράλληλον τούτων τῶν δύο διηγήσεων εἰς τὸ πρῶτον ὁ Βασιλεὺς εἰσέρχεται, ἵνα θεωρήσῃ, εἰς τὸ δεύτερον ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται ἐν δόξῃ, ἵνα κρίνῃ· εἰς τὸ πρῶτον προσκαλοῦνται πάντες οἱ ἄνθρωποι, εἰς τὸ δεύτερον παρίστανται πάντα τὰ ἔθνη· εἰς ἐκεῖνο ὀνομάζει τοὺς ὑπηρέτας αὐτοῦ διακόνους, εἰς τοῦτο καλεῖ αὐτοὺς ἀγγέλους· εἰς ἐκεῖνο οἱ ἐνδεδυμένοι τὸ ἔνδυμα τοῦ γάμου εἶναι οἱ Δίκαιοι, καὶ οἱ γυμνοὶ τούτου τοῦ ἐνδύματος εἶναι οἱ ἁμαρτωλοί· εἰς τοῦτο τὰ μὲν πρόβατα σημαίνουσι τοὺς Δικαίους, τὰ δὲ ἐρίφια τοὺς ἁμαρτωλούς· εἰς ἐκεῖνο τράπεζα βασιλικὴ διὰ τοὺς Δικαίους, καὶ δεσμὰ καὶ σκότος ἐξώτερον διὰ τοὺς ἁμαρτωλούς· εἰς τοῦτο διὰ τοὺς Δικαίους ζωὴ αἰώνιος, διὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς κόλασις αἰώνιος.
Ἐκ τούτων, φανερὸν εἶναι ὅτι διὰ τῶν δύο τούτων διηγήσεων μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν, ἤτοι τὴν ὑπόθεσιν τῆς παγκοσμίου κρίσεως διὰ διαφόρων ὀνομάτων περιέγραψεν ὁ Θεάνθρωπος καὶ εἰς μὲν τὴν πρώτην διήγησιν δοξάζει τοὺς ἐνδεδυμένους τὸ ἔνδυμα τοῦ γάμου καὶ κολάζει τοὺς γυμνοὺς τούτου τοῦ ἐνδύματος, εἰς δὲ τὴν δευτέραν παρέστησε τοὺς μὲν ἐλεήμονας δοξασθέντας, τοὺς δὲ ἀνελεήμονας καταδικασθέντας. Τὸ ἔνδυμα τοῦ γάμου καὶ ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι δύο χαρακτῆρες τῶν Δικαίων, πλὴν ὁ μέν, ἤτοι τὸ ἔνδυμα τοῦ γάμου, εἶναι ὁ ὁλομερὴς καὶ ὁλόκληρος χαρακτήρ, καθότι σημαίνει πάσας τὰς ἀρετάς, ὁ δέ, ἤτοι ἡ ἐλεημοσύνη, εἶναι χαρακτὴρ μονομερὴς καὶ μερικός, ἐπειδὴ παρίστησι μόνην τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν ἀρετήν.