Ἕτεροι πάλιν ἀνέγραφον οὐχί τὸν βίον καὶ τὴν πολιτείαν, ἀλλὰ μόνον τὰ θαύματα τὰ γενόμενα εἴτε ὑπ’ αὐτῶν τούτων τῶν Ἁγίων ζώντων, εἴτε τὰ ἐπιτελεσθέντα διὰ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος αὐτῶν κατὰ τὴν ἐπέτειον τῆς μνήμης αὐτῶν. Ἐκ πασῶν τῶν πηγῶν τούτων προῆλθον τὰ διάφορα συναξάρια, ἅτινα περιλαμβάνει ὁ ἀνὰ χεῖρας δεκατετράτομος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» καὶ τὰ ὁποῖα ἀνεγινώσκοντο καὶ ἀναγινώσκονται ἐπ’ Ἐκκλησίας, καθ’ ἣν ἡμέραν ἕκαστος τῶν ἐν αὐτῷ περιλαμβανομένων Ἁγίων ἰδιαιτέρως ἑορτάζεται. Πάντων δὲ τούτων ὁμοῦ τὴν μνήμην ἑορτάζομεν κατὰ τὴν σήμερον. Τὰ ἐν τῷ παρόντι κεφαλαίῳ παρατιθέμενα Ἀπολυτίκιαν «Βλαστοὺς Εὐαγγελίου καὶ καρποὺς ἀμαράντους...» καὶ Κοντάκιον «Ἡ μνήμη αὕτη τῶν Ἁγίων ἁπάντων...» εἶναι ποιήματα τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Εἰσαγωγὴν περίφημον καὶ ἐπίλογον εἰς τοὺς Βίους πάντων τῶν Ἁγίων τοῦ συγχρόνου μεγάλου Σέρβου φιλοσόφου Ἀρχιμανδρίτου Ἰουστίνου Πόποβιτς, βλέπε ἐν τῷ ἀνὰ χεῖρας τόμῳ, μετὰ τὴν Κυριακὴν τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων.