Πρῶτον μὲν ἐπειδὴ τύμπανα λέγονται τὰ ξύλα δι’ ὧν δέρουσι τοὺς καταδίκους εἰς τὰ δικαστήρια· δεύτερον ἐπειδὴ ὀ Ἐλεάζαρος, ὁ τῶν ἑπτὰ Μακκαβαίων διδάσκαλος, περὶ οὗ ἐγράφη ὅτι «Τοσαῦτα δὲ εἰπών, ἐπὶ τὸ τύμπανον εὐθέως ἦλθεν» (Β’ Μακκαβ. ϛ’ 28), οὐδὲ ἀπεκεφαλίσθη, οὐδὲ ἐξεδάρη τὸ δέρμα, ἀλλὰ μαστιγούμενος ἐτελεύτησεν. Ἠδύνατο δὲ οὗτος, ἐὰν ἤθελε νὰ ποιήσῃ τὸ θέλημα τῶν τυράννων, νὰ λυτρωθῇ ἀπὸ τοῦ θανατηφόρου τυμπανισμοῦ [1], ὡς συνεβούλευον αὐτὸν οἱ μέλλοντες νὰ τυμπανίσωσιν αὐτὸν (αὐτόθ. 22-30) ὅπως καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος ἐμαρτύρησε, λέγων· «Τῷ Κυρίῳ τῷ τὴν ἁγίαν γνῶσιν ἔχοντι φανερόν ἐστιν, ὅτι δυνάμενος ἀπολυθῆναι τοῦ θανάτου, σκληρὰς ὑποφέρω κατὰ τὸ σῶμα ἀλγηδόνας μαστιγούμενος, κατὰ ψυχὴν δὲ ἡδέως διὰ τὸν Αὐτοῦ φόβον ταῦτα πάσχω» (ἔνθ’ ἀνωτ. 30).

Τοὺς λόγους τούτους τοῦ Ἐλεαζάρου σημαίνουσι τοῦ Παύλου τὰ λόγια· «Οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν» (Ἑβρ. ια’ 35). Ἁρμόζουσι δὲ καὶ πρὸς πάντας τοὺς Ἁγίους Μάρτυρας, οἵτινες δὲν ἐδέχθησαν νὰ ἀρνηθῶσι τὴν εὐσέβειαν, ἵνα λυτρωθῶσιν ἀπὸ τῶν χειρῶν τῶν τυράννων. Ἀλλὰ διατὶ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες δυνάμενοι νὰ λυτρωθῶσι ἐκ τῶν βασάνων καὶ τοῦ θανάτου, δὲν ἠθέλησαν; «Ἵνα, λέγει, κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσι» (Ἑβρ. ια’ 35). Ποία δὲ εἶναι ἡ κρείττων ἀνάστασις; Δύο εἶναι αἱ τῶν νεκρῶν ἀναστάσεις· ἀνάστασις ζωῆς, καὶ ἀνάστασις κρίσεως. Καὶ πάντες μὲν οἱ νεκροὶ ἀνίστανται, ὅταν σαλπίσῃ τοῦ Ἀγγέλου ἡ σάλπιγξ, πλὴν «Ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς» (Ἰωάν. ε’ 29), ἤτοι ἀνίστανται ἵνα πορευθῶσιν εἰς τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ Βασιλείαν, «Οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως» (αὐτόθι), τουτέστιν ἀνίστανται, ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν. Ἀνάστασιν λοιπὸν κρείττονα ὠνόμασεν ὁ θεῖος Παῦλος τὴν ἀνάστασιν τῆς ζωῆς. Δὲν ἐδέχθησαν λοιπὸν οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες νὰ ἀρνηθοῦν τὴν ἀλήθειαν διὰ νὰ λυτρωθῶσιν ἀπὸ τοῦ θανάτου, ἵνα μὴ ἀναστηθῶσιν εἱς ἀνάστασιν κρίσεως, ἀλλ’ ἵνα τύχωσι κρείττονος ἀναστάσεως, ἤτοι ἀπολαύσωσι τῆς οὐρανῶν Βασιλείας. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ θεόφρων Ἐλεάζαρος ἔλεγεν· «Εἰ γὰρ καὶ ἐπὶ τοῦ παρόντος ἐξελοῦμαι τὴν ἐξ ἀνθρώπων τιμωρίαν, ἀλλὰ τὰς τοῦ Παντοκράτορος χεῖρας οὔτε ζῶν οὔτε ἀποθανὼν ἐκφεύξομαι» (Β’ Μακ. ϛ’ 26).