Ὄχι δὲ μόνον οἱ κατοικοῦντες εἰς τὴ Ἱερουσαλήμ, ἀλλὰ καὶ οἱ ἐλθόντες ξένοι Ρωμαῖοι, καὶ Ἰουδαῖοι καὶ προσήλυτοι, ἤτοι οἱ ἐξ ἐθνῶν πρὸς τὴν Ἰουδαϊκὴν προσελθόντες πίστιν, καὶ οἱ Κρῆτες καὶ οἱ Ἄραβες καὶ ὅμως πάντες ἀκούομεν αὐτοὺς τοὺς Γαλιλαίους ὁμιλοῦντας διὰ τῶν ἡμετέρων γλωσσῶν τοῦ Θεοῦ τὰ μεγαλεῖα.
Μὴ θαυμάσῃς δὲ σὺ ἀκούων, ὅτι εἰς τόσα μέρη τῆς γῆς ἦσαν διεσπαρμένοι οἱ Ἰουδαῖοι, συζῶντες μετὰ τοσούτων ἐθνικῶν, ἐξ ὧν καὶ τὰς ὀνομασίας ἐλάμβανον, διότι πολλοὺς μετεκόμισαν «εἰς μὲν τὰ ἀνατολικὰ μέρη οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀσσυρίων, τουτέστιν ὁ Θαγλαφαλλασάρ» (Α’ Παραλ. ε’ 26), καὶ ὁ Σαλμανασσάρ, καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Βαβυλῶνος Ναβουχοδονόσορ, εἰς δὲ τὴν Αἴγυπτον ὁ Νεχαὼ ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου. Καὶ πᾶς ὁ λαὸς δὲ ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου καὶ οἱ ἄρχοντες τῶν δυνάμεων κατέφυγον εἰς τὴν Αἴγυπτον διὰ τὸν φόβον τῶν Χαλδαίων. Πολλοὶ δὲ καὶ εἰς τὰ δυτικὰ μέρη ἐλθόντες κατῴκησαν εἰς τὴν Ρώμην, ἀπὸ τῆς ἐποχῆς κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ Ρωμαῖοι ὑπέταξαν αὐτούς. Θαύμασον δὲ μᾶλλον τὴν εὐσπλαγχνικὴν τοῦ Θεοῦ πρόνοιαν, ἥτις ᾠκονόμησεν, ἵνα τοσοῦτον πλῆθος ἀνθρώπων ἑτερογλώσσων εὑρεθῇ τότε εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ συντρέξῃ εὐθὺς εἰς τὸν οἶκον ὅπου ἦσαν καθήμενοι οἱ Μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀκούσῃ τὸ παράδοξον θαῦμα· ἤτοι ἀνθρώπους ἀγραμμάτους ὁμιλοῦντας διὰ τοσούτων διαφόρων γλωσσῶν. Ἐκ τούτου δὲ καὶ ἐπίστευσαν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ ἐβαπτίσθησαν ψυχαὶ ὡσεὶ τρισχίλιαι.