Ἀλλ’ ἀνίσως καὶ ἀνέβη ἀπὸ τὴν γῆν εἰς τὸν οὐρανὸν ὁ θεῖος ἡμῶν Πατὴρ καὶ Διδάσκαλος, δὲν μᾶς ἄφησεν ὀρφανούς. Ὅταν μὲ πύρινον ἅρμα ἀνελήφθη ὁ Θεσβίτης Ἠλίας, διὰ νὰ παρηγορήσῃ τὸν μαθητήν του Ἐλισσαῖον τοῦ ἄφησε τὴν μηλωτήν. Ὁμοίως ἀναληφθεὶς ὁ φιλάνθρωπος Κύριος, ἀφήνει εἰς ἡμᾶς εἰς παρηγορίαν τὸ ἔνδυμα τῆς θεότητός του, ὅπου ἐφόρεσε γενόμενος ἄνθρωπος, ἤτοι τὴν μακαριωτάτην Αὐτοῦ Σάρκα εἰς τὸ φρικτὸν τῆς θείας Εὐχαριστίας Μυστήριον, διὰ νὰ εἶναι ἀχώριστος ἀφ’ ἡμῶν. Ὅθεν παρηγορεῖ ἡμᾶς λέγων· «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη’ 20).
Ἀθάνατε Νυμφίε τῶν ψυχῶν μας! Ἐκεῖθεν ἀπὸ τὴν δεξιὰν τοῦ Θεοῦ, ὅπου σήμερον ἐκάθισας Βασιλεὺς τῶν αἰώνων, πέμψον ἡμῖν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρός, τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, ὅπερ εἶναι ὁ ἄλυτος σύνδεσμος τῆς ἀγάπης, διὰ νὰ εἴμεθα ἀχώριστοι ἀπὸ Σέ, καὶ νὰ ἀξιωθῶμεν εἰς τὴν γῆν μεταλαμβάνοντες ἀξίως τὸ ἄχραντόν Σου Σῶμα καὶ Αἷμα, νὰ εἴμεθα πάντα μέτοχοι τῆς θείας Σου Χάριτος, καὶ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀπολαμβάνοντες τὸ μακάριόν Σου πρόσωπον, νὰ εἴμεθα πάντα μέτοχοι τῆς αἰωνίου Σου δόξης. Ἀμήν.