ΔΕΥΤΕ ἀναβῶμεν εἰς τὸ ὄρος Κυρίου, καὶ εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ, διὰ νὰ γίνωμεν καὶ ἡμεῖς ἐπόπται τῆς ἐνδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἀναλήψεως. Ἀναβῶμεν, μὲ εὐλαβητικὴν θεωρίαν, εἰς τὸ τρισμακάριστον ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ἐκεῖ ὅπου σήμερον ἀνοίγεται πανθαύμαστον θέατρον δόξης θεοπρεποῦς, καὶ ο τροπαιοφόρος ἀναστὰς Ἰησοῦς, ὁ ἀήττητος καθαιρέτης τοῦ ᾍδου, παρρησιάζει τὸν κατὰ τοῦ θανάτου περιφανέστατον θρίαμβον. Ἐκεῖ χορὸς Ἀποστόλων, ὅπου παραπέμπουσιν ἀνερχόμενον εἰς οὐρανοὺς τὸν γλυκύτατον Διδάσκαλον. Ἐκεῖ Ταξιαρχίαι νοερῶν Δυνάμεων, ὅπου προάγουσι τὸν Βασιλέα τῆς δόξης. Ἐκεῖ πληθὺς δικαίων ψυχῶν λελυτρωμένων, ὅπου ἀκολουθοῦσι τὸν θειότατον Λυτρωτήν. Ἐδῶθεν ἐπίγειος Μήτηρ ἀπολύει τὸν θεάνθρωπον Υἱόν, πληρώσαντα τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τὸ πολύπονον στάδιον· ἐκεῖθεν τὸν ἐκδέχεται ὁ οὐράνιος Πατήρ, καὶ δίδων Αὐτῷ τὴν ἐξουσίαν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, τὸν καθίζει ἐκ δεξιῶν Αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Λαμπρὰ ὄντως καὶ παμφανής, φιλέορτοι ἀκροαταί, εἶναι ἡ παροῦσα πανήγυρις. Αὕτη τὸ κεφάλαιον πασῶν τῆς Ἐκκλησίας τῶν ἑορτῶν· αὕτη τῶν Μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ ἡ κορωνίς· αὕτη τῆς σωτηρίας ἡμῶν ἡ ἐκπλήρωσις. Σήμερον ἀνοίγεται εἰς τοὺς ἐξορίστους παῖδας τῆς Εὔας ἡ εἴσοδος εἰς τὴν ποθητὴν πατρίδα τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ· σήμερον γίνεται τοῦ νέου Ἰσραὴλ ἡ ἀποκατάστασις εἰς τὴν οὐράνιον Βασιλείαν. Σήμερον ὁ πεπτωκὼς ὑπεράνω τῶν Σεραφεὶμ ἐπαίρεται, καὶ τὸ βρότειον φύραμα διπλῆς ἠξιωμένον ὑπερτάτης τιμῆς, καθὼς μὲ τὴν σάρκωσιν τοῦ θείου Λόγου ἔγινε μέτοχον θείας φύσεως, οὕτω μὲ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Αὐτοῦ γίνεται μέτοχον θείας δόξης. Δεῦτε λοιπὸν ἀναβῶμεν εἰς τὸ ὄρος Κυρίου, ὅπως θεωρήσαντες τὰς περιστάσεις τῆς σημερινῆς σεβασμιωτάτης ἑορτῆς, καταλάβωμεν τὸ μέγεθος τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἡμετέρας φύσεως τὰ μεγαλεῖα.
Ἀφ’ οὗ ἔλυσε τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου καὶ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου, δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα συνανεστράφη ἀκόμη ἐπάνω εἰς τὴν γῆν, ὀπτανόμενος συχνάκις εἰς τοὺς Μαθητάς Του, καὶ ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις πιστούμενος τὴν ἔνδοξόν Του Ἀνάστασιν. Καὶ δὲν ἦτο χωρὶς μυστήριον ὁ ἀριθμὸς τῶν τεσσαράκοντα ἡμερῶν εἰς τὴν πρώτην ἐκ Παρθένου ἄσπορον Γέννησιν, μετὰ τεσσαράκοντα ἡμέρας ὡδηγήθη ὑπὸ τῶν γονέων εἰς τὸ Ἱερόν, καὶ ὡς, πρωτότοκον ἅγιον ἀφιερώθη τῷ Κυρίῳ κατὰ τὸν Νόμον (Λουκ. β’ 22-24, Λευϊτ. ιβ’ 2-8).